پسران در قایق

نام شخصیت ها: جو: یک دانشجوی فقیر مهندسی در دانشگاه واشنگتون که مادرش را در کودکی از دست داده و پدرش نیز در 14 سالگی او را تنها گذاشته است. جویس: دوست دخترِ جو که همکلاسی او در دانشگاه است. مربی  آل: مربی قایقرانی دانشگاه واشنگتون. مردی بسیار مصمم، بااراده، خودباور و پرانرژی. راجر: دوست صمیمی جو که به او پیشنهاد حضور در تیم قایقرانی را داد. داستان اثر: جو رانتز یک دانشجوی فقیر مهندسی در دانشگاه واشنگتون است که شهریه‌اش عقب افتاده و تنها دو هفته فرصت دارد تا آن را پرداخت کند وگرنه اخراج می‌شود. او به هر دری می‌زند تا شغلی پیدا کند و دستِ آخر دوستش پیشنهاد می‌دهد تا در آزمون انتخابِ بازیکن برای تیم قایقرانی دانشگاه شرکت کند چرا که حقوق خوبی بعد از عضویت پرداخت می‌کنند. آن‌ها هر دو داوطلب می‌شوند و پس از گذراندن تمرینات سخت و طاقت‌فرسا پذیرفته می‌شوند. اکنون آن‌ها عضو تیم 8 نفره‌ی قایقرانی دانشگاه هستند و باید خود را برای مسابقات مقدماتی المپیک آماده کنند. در کمال ناباوری، در اولین مسابقه رکورد المپیک را می‌شکنند و در کمترین زمان ممکن به خط پایان می‌رسند. در فاصله بین دو مسابقه، جو، پدرش را پس از سال‌ها به طور اتفاقی ملاقات می‌کند و حال روحی‌اش دگرگون می‌شود. او در تمرینات تمرکز خود را از دست داده و پرخاشگری می‌کند. مربی به ناچار او را از تیم حذف می‌کند اما خوشبختانه جو، با عذرخواهی و پشیمانی دوباره بازمی‌گردد. آن‌ها بالاخره موفق می‌شوند تا جواز حضور در فینال المپیک را که در کشور آلمان برگزار می‌شود، دریافت کنند. اما این بار، نبود بودجه کافی، مانع جدیدی است که برایشان تراشیده می‌شود. مربی از مردم کمک می‌خواهد و پس از چند روز با کمک‌های مردم و چک 300 دلاری تیمِ رقیبشان، بالاخره راهی آلمان می‌شوند. در مقابل چشمان حیرت‌زده هزاران تماشاچی، تیم جوان و بی‌تجربه‌ی دانشگاه واشنگتون، قهرمان مسابقات شده و اولین مدال طلای المپیک را کسب می‌کند.

• درباره داستان فیلم و پیام‌های آن با فرزندان خود گفتگو کنید و از آن‌ها سوال کنید: اتحاد و کار گروهی چه نقشی در موفقیت یک تیم دارد؟ آیا نبودِ امکانات و رفاه، دلیل خوبی برای تلاش‌نکردن و ناامیدی است؟ اعتماد مربی آل به توانایی جوانان قایقران، چه نقشی در خودباوری و موفقیتشان داشت؟                                                                                                                                            خلاصه: درباره پیام‌های فیلم و شخصیت جو، با فرزندان خود گفتگو کنید.

زمان فیلم 2 ساعت و 4 دقیقه است که می‌توان گفت به جز زمانی حدود ده الی پانزده دقیقه، باقیِ آن تمرینات ورزشکاران، مسابقات آن‌ها، تلاششان برای بُرد، سخنان انگیزشی مربی و کوچ تیم است. فیلم به خوبی روند موفقیت یک تیم را به تصویر می‌کشد. چگونه جوانانی بی‌تجربه و تازه‌کار توانستند تیم‌های با تجربه و قدرتمندِ سایر کشورها را شکست دهند و طلای المپیک را به دست آورند آن هم در حالی که موانع متعددی در مسیرشان بود. نداشتن پول و امکانات از مهم‌ترین این موانع بود که در مقطعی با حمایت مردمی و اعتماد به آن‌ها، هزینه سفرشان تامین شد و آن‌ها نیز با کسب مدال طلا برای اولین بار در تاریخ دانشگاه پاسخ این اعتماد را دادند. بنابراین می‌توانید در کنار فرزندتان به تماشای این فیلم، البته از نسخه پالایش‌شده، بنشینید و درباره پیام‌های آن و همینطور شخصیت جو که با وجود عدم حضور پدر و مادر در کنار او و وضعیت مالی ضعیف، عزت نفس خود را حفظ کرده و برای رسیدن به موفقیت تلاش می‌کند، با یکدیگر گفتگو کنید. هرچند فیلم، خود گویای همه چیز است و شاید آن قدر در ذهن مخاطب رسوخ کند که نیازی به هیچ گفتگویی هم نباشد. میان جو و دوست دخترش رابطه‌ای عاشقانه برقرار است که به نوعی در حاشیه داستان قرار می‌گیرد اما بهتر است به این نکته نیز توجه داشته باشید. خلاصه: داستان فیلم گویا، سرراست و مملو از پیام‌های مثبت است. فیلم را می‌توان در زمره فیلم‌های انگیزشی در نظر گرفت. در حاشیه داستان، رابطه عاشقانه جو و دوست دخترش، روایت می‌شود.

این درام ورزشی تاریخی و گرم و صمیمی، داستان الهام‌بخشی است از اینکه چگونه محرومان، نه‌تنها در مقیاس منطقه‌ای و ملی، بلکه در مقیاس جهانی بر داراها غلبه کردند. کلونی با این داستان سنتی «پیروزی ضعیف بر قوی» چرخ را دوباره اختراع نکرده است. در واقع، او مجبور شده خط زمانی را تسریع کند تا هر دو بخش کتاب غیرداستانی براون (توصیفات بی‌شمار از تمرینات و رقابت‌های قایقرانی و داستان المپیک مشهور 1936) را با هم مرتبط کند. بله، ورزشکاران بسیار مسن‌تر از 18 تا 22 سال به نظر می‌رسند، اما این جوانان لوس و از خون آبی نبودند، بلکه فرزندان چوب‌برها و ماهیگیران بودند. جو در واقع در 14 سالگی توسط پدرش ترک شد و مجبور شد خودش برای زندگی تلاش کند، بنابراین طبیعی است که کمی خشن‌تر از عضو متوسط تیم جوانان به نظر برسد. ترنر در نقش شخصیت مرکزی فیلم، اجرای ظریف و کنترل‌شده‌ای از احساسات ارائه می‌دهد. کمی ناامیدکننده است که «پسران درون قایق» اجازه نمی‌دهد تا عمیق‌تر به زندگی برخی دیگر از پسران عنوان بپردازیم، اگرچه معرفی خوبی به جویس (هدلی رابینسون)، دخترجو وارد رابطه و بعداً همسرش، ارائه می‌دهد که همیشه حامی او بود.داستان فرعی تاثیرگذاری درباره دوستی شکوفا شونده جو با جرج پوکاک (پیتر گینس)، سازنده قایق انگلیسی دانا و دلگرم‌کننده وجود دارد که بیش از پدرش، که غایب است، برای جو یک الگوی پدری است. لوک اسلتری نمایشی کوتاه اما پرقدرت (همانند شخصیتش!) به عنوان سکان‌دار بابی موچ ارائه می‌کند. او حتی بیشتر از جو، به عنوان یک نقطه اتکا عمل می‌کند، زیرا با فریاد دادن دستورالعمل‌های انگیزشی به قایقرانان، توجه همه را به خود جلب می‌کند. موسیقی پرشور الکساندر دسپلات بسیار موثر است و فیلمبرداری مارتین روه بلافاصله مسابقات و زیبایی رودخانه‌ها را به تصویر می‌کشد. حتی مخاطبانی که فکر می‌کنند نسبت به قایقرانی بی‌تفاوت هستند، احتمالاً وقتی تیم واشینگتن با شکست دادن رقبای خود به عنوان یک تیم واحد قایقرانی می‌کند، هیجان‌زده خواهند شد. بله، این یک کلیشه روز مسابقه است، اما همچنین یک شعار است که افراد درگیر در آن به آن اعتقاد داشتند و در سراسر زندگی خود از آن دفاع می‌کردند.