جرج و تمی

جورج و تامی در دهه ۱۹۶۰ اتفاق می‌افتد، زمانی که جورج جونز (مایکل شانون) خواننده‌ای موفق در سبک کانتری با مجموعه‌ای از آهنگ‌های پرفروش بود و تامی وینت (جسیکا چستین) فقط یک خواننده تازه‌کار و جاه‌طلب بود. هر کدام با شخص دیگری ازدواج کرده بودند، اما به زودی با هم ملاقات کردند تا برخی از ماندگارترین آهنگ‌های سبک کانتری را بسازند، و همچنین رابطه‌ای که به خاطر فراز و نشیب‌هایش معروف بود. این دو با هم اعتیاد و بی‌ثباتی عاطفی خود را در مسیر شهرت و بدنامی پشت سر گذاشتند.

• عوامل موفقیت در صنعت موسیقی کانتری چیست؟ چرا این صنعت تا این حد رقابتی است؟ آیا تبدیل شدن به یک خواننده کانتری دشوارتر از تبدیل شدن به یک خواننده موفق در سبک‌های دیگر موسیقی است؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای صحبت کنند. چگونه می‌توانیم تعیین کنیم چه چیزی حقیقت دارد و/یا چه چیزی برای جذاب‌تر یا جالب‌تر کردن داستان ساخته شده است؟ آیا مهم است؟ اگر مهم است، چه منابعی در دسترس شما قرار دارد تا داستان کامل را به دست آورید؟
• آیا تماشای این فیلم شما را نسبت به خطرات الکلیسم آگاه‌تر کرد؟ چگونه نوشیدن الکل جرج بر تامی و خانواده‌اش تأثیر گذاشت؟

والدین باید بدانند که جورج و تامی مجموعه محدودی است در مورد زندگی پرتلاطم و رابطه عاشقانه ستارگان موسیقی کانتری، جورج جونز (مایکل شانون) و تامی وینت (جسیکا چستین). هر دو در زمان آشنایی متاهل بودند، اما رابطه‌ای عاشقانه را آغاز کردند که در نهایت به ازدواج و آهنگ‌های موفق بسیاری منجر شد. انتظار می‌رود آن‌ها را در حال دلبری، بوسیدن، در تختخواب در حال رابطه جنسی با حرکات و صداهای اغواگر ببینید (هیچ قسمت خصوصی قابل مشاهده نیست). در لحظات کمتر رمانتیک، هر دو به هم فریاد می‌زنند و اشیا را پرت می‌کنند. جورج الکلی است و ما او را در حال نوشیدن مشروبات الکلی به مقدار زیاد می‌بینیم، همچنین کلماتش را به سختی ادا می‌کند و اعمال خشونت‌آمیزی انجام می‌دهد، از جمله واژگون کردن یک میز و شلیک به سقف اتوبوس تور در حالی که اعضای گروه وحشت‌زده هستند. هر دو جورج و تامی به طور مکرر سیگار می‌کشند، و آسیب‌های فیزیکی باعث می‌شود تامی به قرص‌های مسکن و سپس مواد مخدر اعتیاد پیدا کند. فحاشی شامل کلمات "فحش"، "کثافت"، "فرزند نامشروع" و "لعنتی" است، در حالی که زبان خشن شامل توهین به زنان و کارگران جنسی است: "فاحشه دروغگو". تامی و جورج ارتباطی پرشور دارند و احترام متقابل به هم دارند، اما سوء مصرف مواد و بیماری‌های روانی درمان نشده باعث فروپاشی رابطه‌شان می‌شود.

این سریال بیوگرافی تاثیرگذار و ظریف، ضرباهنگ‌های معمول یک مستند پشت‌صحنه‌ای را دنبال می‌کند، اما قدرت آن در سطحی بالاتر قرار دارد. البته، طرفداران موسیقی کانتری، جونز، وینت و یا هر سه می‌دانند که داستان به سمت خوبی پیش نمی‌رود، اما بازی شانون و چستین بسیار تاثیرگذار است و شیمی بین آن‌ها به قدری قوی است که باعث می‌شود جورج و تامی برای مدتی آرزو کنید که این دو آشفتگی بزرگ به هم برسند. چستین به خصوص در صحنه‌های طولانی که در آن آهنگ‌های معروف وینت را اجرا می‌کند، جادویی است؛ چیزی که ممکن است در دراماتیزه‌سازی‌های دیگر بی‌اثر باشد، باعث می‌شود احساس شکست قلبی را درست پشت کلمات احساس کنید (و آواز خواندن او، مانند شانون، برای فیلم ضبط شده و به طرز شگفت‌انگیزی خوب است).اجراهای این نمایش، ریتم تند و تصاویر باشکوه آن، همه باعث می‌شوند که تماشاگر به راحتی در داستان جرج و تامی غرق شود و برای لحظاتی طولانی، پایان اجتناب‌ناپذیر آن را فراموش کند. جان هیلکات، کارگردان، نگاهی تیزبین و غیرمعمول به جزئیات دارد که به جای گفتن، نشان دادن آن‌ها را ترجیح می‌دهد: درخشش جواهرات بدلی روی لباس صحنه جونز در حالی که مست و ولو در کنار توالت افتاده است، صدای تیز و واضح صدها جفت کفش با کف سفت که با بی‌صبری روی کف بتنی می‌کوبند در حالی که جمعیتی بدخلق منتظر شروع نمایش هستند. ما قبلاً این لحظات را دیده‌ایم و داستان‌های مشابهی شنیده‌ایم، اما هنر جرج و تامی باعث می‌شود که همه چیز تازه، جذاب و به‌شدت غم‌انگیز به نظر برسد.