آندرداگز

در فیلم THE UNDERDOGGS، جیسن جنینگز (با بازی اسنوپ داگ) بازیکن سابق فوتبال محکوم به خدمات اجتماعی در شهر زادگاهش می‌شود، جایی که از زمان مشهور شدنش هرگز به آن نگاه نکرده است. اما حالا دوران حرفه‌ای او به پایان رسیده و او به طور گسترده‌ای مورد تنفر قرار گرفته است. او در عمارت خود تنها می‌نشیند و ماری‌جوانا می‌کشد. وقتی با شرایز (با بازی تیکا سامپتر) که قبلا با هم رابطه داشته‌اند، مواجه می‌شود، تصمیم می‌گیرد به عنوان خدمات اجتماعی مربی تیم فوتبال پسر او شود، اما بیشتر به این دلیل که دوباره به او نزدیک شود. کریم (با بازی مایک اپس) دوست دبیرستانی او نیز به تیم می‌پیوندد و جیسن گاهی اوقات از مربی سابقش (با بازی جرج لوپز) مشورت می‌گیرد. چیزی که او متوجه نمی‌شود این است که بازگشت به خانه ممکن است او را مجبور کند به این واقعیت اعتراف کند که از کجا آمده و به کجا تعلق دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فحاشی بی‌پرده در فیلم Underdoggs صحبت کنند. آیا این نوع صحبت‌ها در میان بچه‌ها هم واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد؟ اگر لحن فیلم ملایم‌تر بود، چه تغییراتی در آن ایجاد می‌شد؟
• این فیلم از کارهای اسنوپ داگ با تیم‌های فوتبال جوانان الهام گرفته شده است. برای اطلاعات بیشتر در این مورد به کجا مراجعه کنیم؟
• در روند مربیگری تیم، جنینگز چه درس‌هایی می‌آموزد؟ کودکان چه چیزهایی یاد می‌گیرند؟

والدین باید بدانند که این فیلم حاوی محتوای بالغ زیادی است اما داستانی با پیام‌های مثبت درباره یافتن جامعه، به یاد آوردن ریشه‌های خود و خدمت به دیگران دارد. در تیتراژ ابتدایی، بینندگان در مورد زبان احتمالی توهین‌آمیز فیلم آگاه می‌شوند، که بسیار گسترده و بی‌ادبانه است (فحش‌های مختلف) و شامل اصطلاحات عامیانه مربوط به اندام تناسلی و کلمه نژادپرستانه "N" می‌شود. اشاره‌های جنسی فراوان است، به‌ویژه در صحبت‌های زشت و زننده کودکان و بزرگسالان. شخصیت اصلی، که غرق در برندهای لوکس و احساس برتری است، در طول فیلم ماری‌جوآنا می‌کشد. بهترین دوست سابق او مواد مخدر می‌فروشد و بچه‌ها زمانی که بزرگسالان حواسشان نیست، با نوشیدن آبجو مست می‌کنند (که منجر به استفراغ یکی از آنها می‌شود). در فیلم به معتادان کراک، استفاده از "آلت تناسلی تقلبی برای اجتناب از آزمایش مواد مخدر"، مصرف مایع فندک، PCP و "گانجا" اشاره می‌شود. محتوای خشونت‌آمیز فیلم قرار است خنده‌دار باشد، از جمله شلیک گلوله، تصادف ماشین و برخی قلدری و آسیب‌های فیزیکی در زمین فوتبال. برندهای لوکس، از جمله خود اسنوپ داگ، به نمایش گذاشته می‌شوند. شخصیت‌ها برخی کلیشه‌ها را برآورده می‌کنند، مانند دوست سابق دبیرستانی که صورت خال‌کوبی‌شده دارد و فروشنده مواد مخدر است. مربی سابق او لاتین تبار است، و حداقل یکی از بچه‌های تیم فوتبال نیز همین‌طور. همچنین دختری در تیم حضور دارد که بازوی قوی‌تری از همه دارد. اسنوپ داگ از کلمات نژادپرستانه با دیگران استفاده می‌کند (کلمه "N" و خطاب کردن فردی با میراث هندی به عنوان "کومار"). وقتی او در یک تصادف رانندگی می‌کند، به او گفته می‌شود که مثل "هلن کلر" رانندگی می‌کرده است. این فیلم از لیگ فوتبال واقعی جوانان رپر برای بچه‌های شهر الهام گرفته شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.

همه عاشق داستان یک بازنده‌ای هستند که در نهایت برنده می‌شود، همانطور که شخصیت‌های این فیلم هم تأیید می‌کنند، اما اسنوپ عمداً قلب داستان خود را زیر لایه‌هایی از مواد تند و تیز دفن می‌کند. بسته به بیننده، این می‌تواند منجر به خنده یا دندان‌قروچه شود. به هر حال، این فیلم پیام مثبتی در اعماق خود دارد و داستان بر اساس کار واقعی رپر مشهور با تیم‌های فوتبال جوانان است. به نظر می‌رسد در این عصر آگاهی خودآگاهانه، اسنوپ تمایلی به روایت مستقیم داستان الهام‌بخش خود ندارد. در عوض، تیم نویسندگی او به طور کامل در جهت مخالف حرکت کرده‌اند و طنزی را انتخاب کرده‌اند که در آن بچه‌ها با بی‌ادبی و زبانی خشن با بزرگسالان هم‌تراز می‌شوند و حتی مست می‌کنند.اما فیلم فقط حرف‌های بی‌ادبانه نیست. در واقع نقد اجتماعی هم دارد، که به صورت کمدی در پس زمینه و شخصیت‌پردازی‌ها قرار گرفته است، مثل دوستی که می‌داند به خاطر خالکوبی‌های صورتش نمی‌تواند شغلی پیدا کند یا پسری که نمی‌خواهد کسی بداند در یک پارک تریلر زندگی می‌کند. همچنین غرور اجتماعی و شوخی‌های بامزه‌ای هم در فیلم وجود دارد که برای سرگرم کردن طرفداران اسنوپ داگ طراحی شده است، از جمله شوخی‌هایی درباره دوست واقعی او مارتا استوارت یا بافته‌های مو به سبک «لِیا ارگانا» که به «لِیا سیاه» معروف است. پایانی خوش هم به خوبی همه چیز را جمع و جور نمی‌کند، که البته درست است، چون با بقیه فیلم همخوانی دارد. در نهایت شخصیت اسنوپ داگ متوجه می‌شود که هیچ انسانی جزیره نیست، هر چقدر هم که عمارتش بزرگ باشد، و هویت و شادی واقعی از تعلق به جامعه می‌آید. این یک پیام جهانی است که در بسته‌بندی‌ای با جذابیت محدود قرار گرفته است.