تجربیات بیماران در یک بیمارستان روان‌پزشکی آمریکایی

سی سال پس از بستری شدن فیلمساز لوسی واینر در بخش خشونت‌آمیز بیمارستان دولتی کینگز پارک، او به این مؤسسه که روزی او را اسیر کرده بود و حالا متروکه است، بازمی‌گردد. ملاقات‌های او با دیگر بیماران سابق، خانواده‌هایشان و کارکنان بیمارستان، میراث دردناک سیستم بیمارستان‌های دولتی و بحرانی را که از فروپاشی آن به جا مانده است، آشکار می‌کند.

این فیلم مستند، که به بررسی سیستم مراقبت‌های روانی در آمریکا می‌پردازد، حاوی صحنه‌های غم‌انگیز و احساسات سنگینی است که ممکن است برای نوجوانان زیر ۱۶ سال مناسب نباشد. اگرچه خشونت به شکل گرافیکی نمایش داده نمی‌شود، اما اشاره‌هایی به درگیری‌های فیزیکی و رنج بیماران وجود دارد. همچنین، فیلم فاقد صحنه‌های جنسی یا برهنگی است و استفاده از الفاظ رکیک بسیار محدود است. با این حال، موضوعاتی مانند افسردگی، ناامیدی و افکار خودکشی‌گونه در فیلم مطرح می‌شوند که ممکن است برای برخی نوجوانان سنگین باشد. این فیلم می‌تواند فرصتی برای گفتگو درباره اهمیت سلامت روان و حمایت از افراد مبتلا به بیماری‌های روانی باشد.