کتاب کلارنس

در کتاب کلارنس، کلارنس (لیکیت استنفیلد) برادر دوقلوی توماس، یکی از حواریون عیسی ناصری، است. کلارنس یک دزد و فروشنده "علف" است که همیشه در حال طرح‌ریزی نقشه‌های مختلف است و خودش و دوستش الیجا (آر جی سایلر) را درگیر دردسر می‌کند. حالا، به خاطر شرط‌بندی در مسابقه ارابه‌رانی که بد تمام شد، او به جدایا (اریک کوفی-آبرفا) که فردی خطرناک است، بدهکار است. برای بدتر شدن اوضاع، کلارنس عاشق خواهر جدایا، وارینیا (آنا دیوپ) است. اولین نقشه او این است که حواری سیزدهم شود، اما به عنوان یک بی‌ایمان، تلاش‌هایش مورد تمسخر قرار می‌گیرد. برای اثبات خود، کلارنس سعی می‌کند چند برده گلادیاتور را آزاد کند، اما فقط موفق به آزاد کردن براباس "نابودنشدنی" (عمر سی) می‌شود. ناگهان، کلارنس ایده تبدیل شدن به مسیح بعدی را در سر می‌پروراند، و با انجام "حقه‌ها" و موعظه دانش به جای ایمان، این کار را انجام می‌دهد. اما با ورود پول، کلارنس دچار بحران وجدان می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در کتاب کلارنس صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• کلارنس چه منظوری دارد وقتی دانش را به جای اعتقاد موعظه می‌کند؟ آیا درست می‌گوید؟ چطور نظرش را عوض می‌کند؟
• چگونه این فیلم از قالب حماسی کتاب مقدس برای بررسی نژاد و نژادپرستی استفاده می‌کند؟
• کلارنس الگوی مناسبی است؟ آیا رستگاری نهایی او جبران‌کننده اعمال نه‌چندان ستودنی‌اش است؟
• چگونه مواد مخدر و سیگار در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا آنها را جذاب و اغواگر نشان می‌دهد؟ آیا عواقبی برای مصرف آنها وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که کتاب کلارنس یک طنز کمیک از حماسه کتاب مقدس است، با نقد تند و تیز در مورد نژاد، ایمان و تحمل. این فیلم پر از شوخی‌ها و ایده‌های زیادی است که ممکن است دست و پاگیر به نظر برسد، اما در عین حال خنده‌دار، جسورانه و اغلب شگفت‌انگیز است. خشونت قابل توجهی در آن وجود دارد: زنی با سنگ مورد اصابت قرار می‌گیرد، مردی به طور وحشیانه شلاق خورده در حالی که صلیب چوبی بزرگی را حمل می‌کند، شخصیتی با نیزه مورد اصابت قرار می‌گیرد، افراد مصلوب می‌شوند (اغلب خارج از کادر دوربین، اما فریاد شنیده می‌شود)، و خون زیادی وجود دارد، از زخم‌ها، مبارزه و موارد دیگر. شخصیت‌ها همچنین یکدیگر را می‌بوسند و گفتگوهای طنزآمیز مرتبط با رابطه جنسی دارند، و زنان با پوششی بسیار کم می‌رقصند. زبان فیلم شامل استفاده از کلمات "motherf----r"، "s--t"، "N" word، "damn"، "whore"، "bastard"، "dumbass" و موارد دیگر است. شخصیت اصلی یک "فروشنده گیاهان دارویی" است، و در سراسر فیلم، مصرف ماری‌جوانا به طور مکرر دیده می‌شود. در یک صحنه، شخصیت‌ها از قلیان دود می‌کنند و از زمین بلند می‌شوند. نوشیدن الکل نیز در فیلم به طور ضمنی و یا به طور مستقیم اشاره شده است. به رهبری جیمز ساموئل، نویسنده و کارگردان بریتانیایی سیاه‌پوست، بازیگران تقریباً تمام سیاه‌پوست به طنز نشان می‌دهند که چگونه داستان عیسی مسیح به طور تصادفی "سفید" شد (یا شاید به دلیل تعصب). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

جیمز ساموئل در دومین فیلم بلند خود، حماسه‌ای عظیم و کتاب مقدسی را به تصویر می‌کشد، کمدی بامزه و جسورانه‌ای که نگاهی عمیق به مسائل نژادی و اعتقادی دارد. اگرچه گاهی تعادل را از دست می‌دهد، اما اغلب بسیار هیجان‌انگیز است. کتاب کلارنس به سه بخش یا "کتاب" تقسیم شده است، و عنوان هر بخش به سبک حماسه‌های کتاب مقدسی دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ (مانند ده فرمان، بن هور، اسپارتاکوس و غیره) طراحی شده است. دو بخش اول بسیار خنده‌دار و پرانرژی هستند و با تلفیق ریتم‌های مدرن با دنیای سال ۳۳ میلادی اورشلیم، بیننده را شگفت‌زده می‌کنند. همچنین فیلمبرداری چشم‌نواز و جلوه‌های ویژه غیرمعمول، مانند شخصیت‌هایی که پس از کشیدن قلیان، بی‌خیال و سبکبال شناور می‌شوند، از دیگر جذابیت‌های فیلم است. (موسیقی متن غیرمعمول ساموئل نیز پر از آهنگ‌های هیپ هاپ، فانک و دیسکو است.)گفتگو در این فیلم، بحثی پویا در مورد ایمان و منطق را به نمایش می‌گذارد و استنفیلد با چهره آسیب‌پذیر، رفتار خونسرد و زمان‌بندی کمدی بی‌نقصش، نقش یک «مسیح» قدرتمند را ایفا می‌کند. با در نظر گرفتن این واقعیت که او همچنین نقش برادر دوقلوی خودش را بازی می‌کند، این یک اجرای فوق‌العاده است. اما کتاب سوم فیلم همه چیز را تغییر می‌دهد. این بخش تقریباً به‌طور کامل طنز را کنار می‌گذارد و به سمت ایمان و معجزات واقعی متمایل می‌شود، اما همچنین به مفاهیمی از ادراک و داستان‌سرایی می‌پردازد که نیاز به تأمل مداوم دارند. کتاب کلارنس دست‌وپاگیر و گاهی گیج‌کننده است، اما در عین حال جاه‌طلبانه، جسورانه و شایسته تقدیر است.