شرق بهشت

جیمز دین (طغیانگر بی‌دلیل، غول) در فیلم شرق بهشت در نقش کال، پسر ظاهرا بی‌عرضه آدام (ریمون مسی) که یک کشاورز سبزیجات در سالیناس است، بازی می‌کند. سال 1917 است، آستانه ورود آمریکا به جنگ جهانی اول، و آدام ستونی در جامعه است، فردی درستکار و سختگیر که انجیل می‌خواند. پسر دیگر آدام، آرون (ریچارد داوس)، شبیه اوست—دانش‌آموزی مودب و خوب، که عاشق آبرا (جولی هریس) است، دختری "خوب" که منتظر ازدواج است. دو برادر از نظر اخلاق و شخصیت با هم تفاوت دارند و حتی نام‌هایشان یادآور قائن و هابیل در کتاب مقدس است. کال رفتارهای نابه‌هنجار از خود نشان می‌دهد و به‌شدت به دنبال جلب محبت پدرش است، اما هر بار ناامید می‌شود. به پسران گفته شده بود که مادرشان (جو ون فلِت) وقتی آن‌ها کوچک بودند، آن‌ها را ترک کرده و بعد فوت کرده است، اما کال او را در نزدیکی مانتِری پر جنب‌وجوش پیدا می‌کند، زنی موفق که صاحب یک سالن، املاک و مستغلات و امپراتوری فحشا است. کال بلافاصله او را "بد" می‌نامد و شخصیت او را دلیل بدی‌هایی می‌داند که به او یاد داده‌اند در خودش ببیند. وقتی می‌فهمد که او از صحبت‌های بی‌پایان و درستکاری‌های خسته‌کننده شوهر بی‌عاطفه‌اش فرار کرده، با او همذات‌پنداری می‌کند. به خاطر آرون، وجود مادرش را مخفی نگه می‌دارد. وقتی پدر کال در شرط‌بندی روی تجارت اولیه غذاهای منجمد، پول از دست می‌دهد، کال برای جبران ضرر پدرش، با کار سخت پول درمی‌آورد، کاری که با ورود آمریکا به جنگ ممکن می‌شود. آرون در مورد کشتار در خارج از کشور افسرده‌تر می‌شود و با دوست‌دخترش اختلاف پیدا می‌کند. او به کال اعتراف می‌کند که او هم احساس بی‌عاطفگی می‌کند و می‌پرسد آیا آرون واقعا به او علاقه دارد یا فقط می‌خواهد او را کنترل کند. وقتی کال پول سخت‌کسب‌کرده‌اش را به پدرش می‌دهد، به جای قدردانی از رفتار سخاوتمندانه و دلسوزانه کال، آدام آن را رد می‌کند و آن را پول کثیف و سودجویی از جنگ می‌داند و می‌گوید هرگز آن را قبول نخواهد کرد. آرون جانب پدرش را می‌گیرد و اعتراف می‌کند که از برادرش کلافه است. کال آگاه است که هیچ کاری نمی‌تواند محبت پدرش را جلب کند، با عصبانیت آرون را به دیدن مادرشان می‌کشاند، ملاقاتی که آرون را به جنون نوشیدن و دعوا می‌کشاند. او داوطلب می‌شود و با قطار سربازها می‌رود. آدام سعی می‌کند او را متوقف کند، اما درست وقتی کال برنامه‌ریزی می‌کند که برای همیشه برود، سکته می‌کند. آبرا کال را مجبور می‌کند که سعی کند با پدرش که فلج شده آشتی کند "قبل از اینکه خیلی دیر شود"، و اگرچه پایان فیلم مبهم است، کال به نظر آرام است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل تلاش کال برای جلب تایید پدرش صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید رفتار «بد» او تنها راهی است که او برای جلب توجه پدرش می‌شناسد؟
• به چه صورت شرق عدن دو قطب اخلاق را به نمایش می‌گذارد؟ آیا مادر کال نمایندهٔ بدی است؟ به چه صورت او خوب به نظر می‌رسد؟ آیا پدر کال نمایندهٔ خوبی است؟ به چه صورت او بد به نظر می‌رسد؟
• چگونه فکر می‌کنید سبک بازیگری جیمز دین در نقش کال با بازی بازیگرانی که نقش پدر و برادرش را بازی می‌کنند متفاوت است؟

والدین باید بدانند که فیلم «شرق بهشت» یکی از فیلم‌های کلاسیک درباره مشکلی به ظاهر مدرن است: جوانان ناراضی. این فیلم بر اساس کتابی به همین نام از جان اشتاین بک ساخته شده است. فیلم بر روی نیاز به یافتن هویت و مشکلاتی که برخی از کودکان در تلاش برای جلب رضایت والدین خود تجربه می‌کنند، تمرکز دارد. مصرف الکل در برخی از قسمت‌های فیلم دیده می‌شود، اما بیشتر به خاطر معرفی جیمز دین با مدل موی پومپادور دهه ۱۹۵۰ و رنج عصر اتمی، در یکی از نقش‌های نمادین دوران کوتاه بازیگری‌اش، شناخته می‌شود؛ نقشی که شدت احساسی مارلون براندو، بازیگر بزرگ‌تر را تقلید می‌کند و به تغییر سبک بازیگری در سینما از حالت ایستا و نمایشی به حالت طبیعی‌تر کمک کرد. در بخشی از فیلم، مردانی با شنیدن گزارش‌هایی از جنایات آلمانی‌ها در جنگ جهانی اول، با همسایه‌ای با اصالت آلمانی درگیر می‌شوند. برادری به برادرش مشت می‌زند. مردی دچار سکته ناتوان‌کننده می‌شود. زنی اعتراف می‌کند که شوهرش را به ضرب گلوله کشته است. زنی یک فاحشه‌خانه را اداره می‌کند. کال با دخترانی معاشرت می‌کند که در جمع‌های مودبانه «خوب» تلقی نمی‌شوند. دختری که به اصطلاح «خوب» است، فکر می‌کند «بد» است، چون می‌خواهد با دوست پسرش رابطه جنسی داشته باشد. بسیاری از این موارد در فیلم به صراحت بیان نمی‌شود و ممکن است توسط کودکان جوان‌تر نادیده گرفته شود. کلمه «لعنتی» در فیلم شنیده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این اقتباس سینمایی، با بررسی رقابت بین خواهر و برادر و همچنین سرشت خیر و شر و اینکه آیا ما واقعاً ماهیت آنها را درک می‌کنیم، اثری قدرتمند است. بر اساس رمان بیش از ۶۰۰ صفحه‌ای جان اشتاین بک در سال ۱۹۵۲ با همین نام (اشاره به آیه‌ای از کتاب مقدس به معنای «خارج از حضور خدا»)، «شرق بهشت» خودخواهی و تکبر را محکوم می‌کند و نشان می‌دهد که چقدر آسان است که فردی درستکار باشد اما در عین حال غیرانسانی و بی‌رحم. در اینجا، مدیر یک فاحشه‌خانه، که ظاهراً فردی خارج از چارچوب اخلاقی است، می‌تواند تجسم بسیاری از فضایل باشد، در حالی که یک شهروند مذهبی و درستکار می‌تواند به نام خوبی و شایستگی، سختگیر و بی‌عاطفه باشد. وقتی متوجه می‌شویم که مادر کال، که اکنون یک زن موفق در کسب‌وکار است، دو پسر جوانش را ترک کرده است زیرا درستکاری شوهرش او را خفه می‌کرد، فیلم به همان اندازه که دربارهٔ حقوق زنان و آزادی شخصی صحبت می‌کند، دربارهٔ پدری ایدئولوژیک و سختگیر است که نیاز دارد اعضای خانواده‌اش را کنترل کند، بیشتر از اینکه نیاز داشته باشد آنها را دوست بدارد.برای نوجوانانی که ممکن است با مشکلات هویتی دست و پنجه نرم کنند، در نمایش جیمز دین از کال سردرگم و منزوی، که در جستجوی عشق پدری ناخشنود است، می‌توان ارتباط برقرار کرد. اما اگرچه کارگردان الیا کازان در پرداختن به مسائل دشوار قابل توجه بود، هنوز هم مستعد ارائه سخنرانی‌های غیرضروری به سبک هالیوود دهه ۱۹۵۰ است که برای مخاطب متوسط فیلم‌های امروزی بسیار واضح، آهسته و اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد. تمایل به توضیح بیش از حد به جای اعتماد به مخاطب برای درک آنچه که داستان و شخصیت‌ها به زیبایی منتقل می‌کنند، احتمالاً بسیاری از بینندگان را که ممکن است در غیر این صورت چیزهای زیادی برای قدردانی در این فیلم پیدا کنند، دور خواهد کرد. کسانی که عاشق کتاب هستند، ناامید خواهند شد، زیرا فیلم به طور محدود بر تنها یک درگیری کوچک از گستره چند نسلی رمان تمرکز دارد. توجه داشته باشید که سه دقیقه اول با «اوورتور» پر شده است - موسیقی مضطرب و پرتنش ارکستر زهی که زمینه‌ساز درگیری‌های آینده است، که برخی از بینندگان جوان ممکن است اصلاً صبری برای آن نداشته باشند.