لاجون‌های خشمگین

راجین کاجونز شش کاپیتان قایق میگو در ونیز، لوئیزیانا را دنبال می‌کند که همه چیز خود را برای نجات شیوه زندگی‌شان به خطر می‌اندازند. این کاپیتان‌ها، تیموتی «بلیمپ» چرمان، کیپ مارکویز، وایون بوراس، ایسی کوپر، پسرش ترا و داماد آینده‌اش داردر، فصل سه ماهه میگوی سفید را به سختی کار می‌کنند تا بتوانند به اندازه کافی غذاهای دریایی بگیرند و از خود و خانواده‌شان حمایت کنند. اما خسارتی که توسط طوفان کاترینا و نشت نفت بی‌پی به وجود آمده، صنعت سابق ۱۵۰ میلیون دلاری را نابود کرده است و این میگوهای دریایی همه کاری می‌کنند تا آنچه را که برای سود نیاز دارند، بگیرند. از آب‌های خطرناک و خرابی‌های مکانیکی تا برداشت زندگی دریایی آلوده، هر کاپیتان با چالش‌هایی روبرو است تا شهر کوچک خود را رونق بخشد و سنت میگو کاجون را برای نسل‌های آینده زنده نگه دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جامعه کاجون صحبت کنند. تاریخچه این گروه قومی چیست؟ برخی از کلیشه‌های موجود در مورد این گروه کدامند؟ آیا برنامه‌هایی مثل این، این کلیشه‌ها را تداوم می‌بخشند؟ یا اینکه فقط به مخاطبان اجازه می‌دهند تا کمی بیشتر در مورد جامعه خودشان بدانند؟
• چرا فکر می‌کنید این آقایان موافقت کردند در این برنامه حضور داشته باشند؟ چه نوع مزایایی ممکن است از حضور در چنین برنامه‌ای به دست آورند؟ آیا معایبی هم وجود دارد؟

والدین باید بدانند که راجین کاجونز مجموعه‌ای مستند است که شامل برخی الفاظ تند (واژه‌هایی مانند اف--ک سانسور شده)، اشاره‌های تلویحی و گاهی نزاع در بارها به دلیل مصرف الکل است. این مجموعه به نمایش می‌گذارد که چگونه رویدادهایی مانند طوفان کاترینا و نشت نفت بی‌پی همچنان جامعه صیادی کاجون را تهدید می‌کند. گاهی ماهیگیران بدون لباس یا با کمی برهنه نشان داده می‌شوند. سیگار کشیدن در این مجموعه رایج است.

این برنامه نگاهی کنجکاوانه به زندگی مردمان بومی لوئیزیانا و شغل صید میگو دارد، که همچنان تحت تاثیر بلایای طبیعی و دست‌ساز بشر قرار دارد. جزئیات بیشتری در مورد فرآیند صید میگو نیز ارائه می‌شود. همچنین، شخصیت‌های بزرگ و درام‌هایی که از رقابت میان ماهیگیران به وجود می‌آید، به جذابیت برنامه می‌افزاید.تماشاگرانی که از این نوع برنامه‌های واقع‌گرایانه با محوریت شغل لذت می‌برند، آن را سرگرم‌کننده خواهند یافت، اما این مجموعه می‌تواند به‌عنوان داستانی از بقا و پایداری فرهنگی نیز دیده شود. همچنین هشداری جدی در مورد تأثیرات بلندمدت تخریب منابع طبیعی بر معیشت و فرهنگ یک منطقه است.