مرد میمونی

در فیلم مرد میمون، مردی بی‌نام و نشان که خود را با نام جعلی بابی (با بازی دیو پاتل) معرفی می‌کند، در یک باشگاه زیرزمینی مبارزه کار می‌کند و شب‌ها نقش میمون را بازی می‌کند و کتک می‌خورد. رئیسش (شارلتو کوپلی) مثل آشغال با او رفتار می‌کند و مگر اینکه خون بریزد، به او پول کمی می‌دهد. مرد خاطرات مبهمی از نوعی تروما در کودکی دارد و به نظر می‌رسد هدفی تاریک در سر دارد. او از یک رئیس جنایتکار به نام کوئینی (با بازی آشوینی کالسکار) باخبر می‌شود و نقشه‌ای پیچیده می‌کشد تا وارد حلقه درونی او شود. او به عنوان ظرف‌شوی شروع می‌کند و سپس با کمک آلفونسو (با بازی پیتوباش)، پسرک مامور کوئینی، به عنوان پیش‌خدمت ارتقا می‌یابد و نوشیدنی به مشتریان ثروتمند و قدرتمند سرو می‌کند. در آنجا، چیزی را که دنبالش بوده پیدا می‌کند و نقشه انتقام نهایی خود را اجرا می‌کند. اما اوضاع آنطور که برنامه‌ریزی کرده پیش نمی‌رود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم مرد میمون صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ آیا شوکه‌کننده بود؟ فیلم برای رسیدن به این تاثیر چه چیزی را نشان داد و چه چیزی را نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• ماهیت انتقام چیست؟ آیا می‌تواند رضایت‌بخش باشد؟ چرا؟ آیا می‌تواند واقعاً مشکلی را حل کند؟
• استفاده از مواد مخدر، نوشیدن الکل و سیگار کشیدن چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال جذاب و فریبنده نشان داده شده‌اند؟ آیا پیامدهایی برای این اعمال وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چرا مهم است که پاتل نقش اصلی این فیلم را دارد؟ آیا می‌توانید به فیلم‌های اکشن و مهیج جریان اصلی دیگری فکر کنید که بازیگران رنگین‌پوست در آن نقش داشته باشند؟ چرا تنوع در نمایش رسانه‌ها مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «مانکی من» یک فیلم اکشن فوق‌العنتي است که در سبک فیلم‌های جان ویک ساخته شده و کارگردانی و بازیگری آن را دیو پاتل بر عهده دارد. این فیلم داستان مردی بی‌نام را روایت می‌کند که به دنبال انتقام است. صحنه‌های طولانی و گرافیکی از مبارزات خشن و خونین با مشت، لگد، پرتاب، کوبیدن با اشیاء تیز، شلیک، بریدن، چاقو زدن، خفه کردن و موارد دیگر وجود دارد. شخصیت‌ها سوزانده، شلاق زده و به طرز وحشتناکی به قتل می‌رسند و خون زیادی در فیلم به نمایش درمی‌آید. مردی دست خود را به زور بین پاهای زنی قرار می‌دهد. صحنه‌ای در یک باشگاه جنسی وجود دارد که در آن اعمال جنسی گرافیکی به طور مختصر در پس‌زمینه نشان داده می‌شود. برخی از زنان به نظر می‌رسد کارگران جنسی هستند و گفتگوهای مرتبط با مسائل جنسی در فیلم وجود دارد. الفاظ رکیک و تندی مانند «لعنتی»، «مادر لعنتی»، «خرافات»، «لعنتی»، «احمق»، «خر»، «بی‌شرف»، «سگ» و «فاحشه» در فیلم به وفور استفاده شده است. شخصیت‌ها از کوکائین و ماری‌جوانا استفاده می‌کنند، نوشیدن و سیگار کشیدن به طور معمول در فیلم وجود دارد و شخصی پس از استنشاق پودر قرمز، توهمات مختلفی را تجربه می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلمِ پاتل به عنوان اولین تجربه کارگردانی او، به طور غیرمنتظره‌ای رضایت‌بخش است. در واقع ادای احترامی است به فیلم‌های اکشنِ زیادی که قبل از آن ساخته شده‌اند، از اژدها وارد می‌شود و اولدبوی تا جان ویک و راکی. اما در حالی که صحنه‌های مبارزه، شلیک، مشت زدن، لگد زدن، چاقو زدن، پرتاب کردن، دویدن و افتادن ممکن است آشنا به نظر برسند، رویکرد پاتل در فیلمبرداری متفاوت است. او از دوربین‌های دستی استفاده می‌کند و به سوژه‌ها نزدیک می‌شود؛ گاهی اوقات، احساس می‌شود که فیلمبردار ممکن است در خطر فیزیکی قرار بگیرد. معمولاً اثر چنین چیزی تنگ و خفه‌کننده و آزاردهنده است، اما در اینجا به نحوی کار می‌کند. شاید به خاطر طرح رنگ‌های جسورانه و تهدیدآمیز فیلم یا انرژی جنبشی محض آن باشد.یا شاید به خاطر تم‌های «میمون» فیلم باشد، که داستان کلاسیک خدای هندو هانومان را به عنوان یک استعاره شخصیت وارد می‌کند و شخصیت اصلی را قابل درک‌تر می‌کند. حتی توالی‌های تمرینی هم جالب هستند، با پاتل که بر کیسه‌ای از برنج می‌کوبد در حالی که یک نوازنده طبلا ریتم را برای او می‌نوازد. اما بهترین شخصیت، شخصیت شرور آخر فیلم است. او بابا شکتی (ماکاراند دشپانده) است، رهبر فرقه‌ای که برای انتخابات نامزد شده و با از بین بردن «عناصر نامطلوب» و «بازگرداندن عظمت به هند» طرفداران وفادار خود را مجذوب خود نگه می‌دارد. نبرد نهایی بسیار رضایت‌بخش است. و سپس این واقعیت وجود دارد که میمون‌مرد تنوعی قابل توجه به مجموعه قهرمانان اکشن فیلم‌های جریان اصلی اضافه می‌کند. جالب خواهد بود که ببینیم پاتل چگونه به داستان ادامه می‌دهد.