عشق و خشم

در عشق و خشم، هنرمندان، موسیقی‌دانان، نویسندگان، اجراکنندگان و فعالان بومی آمریکایی مختلف و متنوعی را به مدت یک سال دنبال می‌کنیم. آنها آثارشان را به نمایش می‌گذارند، در مورد جوامع و اهدافشان صحبت می‌کنند و از مبارزات و پیروزی‌هایشان می‌گویند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انتقال پیام‌های مثبت در مستندها صحبت کنند. چگونه عشق و خشم، صداقت، پشتکار و ارتباط را ترویج می‌کنند؟
• کدام قطعه موسیقی، اثر هنری یا اجرای مورد علاقه شما است؟ چرا آن را دوست دارید؟
• نظر شما در مورد پیام اصلی این مستند چیست؟ آیا فکر می‌کنید این پیام به خوبی منتقل شده است؟ چرا بله و چرا خیر؟

والدین باید بدانند که عشق و خشم مستندی است در مورد هنرمندان، موسیقی‌دانان، شاعران، نویسندگان، اجراکنندگان و فعالان بومی آمریکا، که آثار، مبارزات و پیام‌های آنها را به نمایش می‌گذارد. این فیلم آنها را در طول یک سال دنبال می‌کند و هنر، موسیقی، اشعار، اجراها و فرآیندهای خلاقانه‌شان را به تصویر می‌کشد. پیام‌های مثبت یکپارچگی، پشتکار و ارتباطات در آن وجود دارد و مثال‌های فراوانی از ساخت جامعه ارائه می‌شود. موضوعات فیلم همچنین شامل آسیب‌های تاریخی، قاچاق انسان، تجاوز، خودکشی و مسائل مهم دیگر مرتبط با جوامع بومی آمریکا است. برخی از داستان‌ها به موجودات افسانه‌ای منحرف جنسی (مانند ایکتومی، یک تغییرشکل‌دهنده) اشاره دارند و برخی از داستان‌ها، هم افسانه‌ای و هم واقعی، به تجاوز، زنان برهنه و آمیزش جنسی با حیوانات اشاره می‌کنند. همچنین چند صحنه‌ای وجود دارد که آسیب حیوانات را نشان می‌دهد (مردی یک فک را می‌کشد، آن را به خانه می‌آورد و آماده می‌کند، اما آن را سلاخی و پوست‌کنی می‌کند). زبان تند و تیز در سراسر فیلم شامل همه انواع کلمات فحش، مدفوع، آلت تناسلی مردانه، احمق، باسن و لعنتی است. بزرگسالان همچنین سیگار و ماری‌جوآنا می‌کشند و در مورد رهایی از اعتیاد به مواد مخدر، تریاک و الکل صحبت می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

هنر، موسیقی و اجراهای این هنرمندان بومی آمریکا جذاب، قدرتمند و احساسی است. بسیاری از آثار نمایش داده شده در عشق و خشم شایسته توجه و تحلیل عمیق‌تر است. کارگردان استرلین هارجو (هم‌آفرین سگ‌های رزرو) با مهارت بین مکان‌های مختلف (نیویورک، پاریس، البوکرکی و پلیموث، انگلستان) حرکت می‌کند تا ده‌ها هنرمند بومی آمریکایی در زمینه‌های تجسمی، موسیقی و اجرا را دنبال کند که تلاش می‌کنند در دنیای پسااستعماری خود و دنیایی که اغلب سعی در پاک کردن تاریخ یا استعمار آن داشته‌اند، زنده بمانند. این مستند به سادگی با دادن فرصت به هنرمندان برای بیان دیدگاه‌ها و حقیقت‌هایشان، به‌خوبی عمل می‌کند و به میراث‌های ترومای تاریخی، دهه‌ها رفتار ناعادلانه دولتی و فرهنگی و مسائل هویت و قدرت، صدا می‌دهد.این فیلم با وجود اینکه بین هنرمندان زیادی در حال حرکت است، اما ممکن است کمی شتابزده به نظر برسد، مثل گردبادی که مشتاقانه می‌خواهد هر گوشه و کنار را لمس کند. به همین دلیل، گاهی اوقات دشوار است که بفهمیم هر کسی چه کسی است و بدون هیچ ارتباط مشخصی بین هر مکان و شخص، برخی از بخش‌های فیلم تمرکز کافی ندارد. اما همچنان ارزش دیدن دارد.