حلقه زمان

بعد از اینکه فیزیکدان کوانتومی زویا لو (مری-لوییز پارکر) خبر وحشتناک ابتلا به بیماری لاعلاج را می‌شنود، از قرص‌های مرموزی استفاده می‌کند که به او اجازه می‌دهد به پنج روز قبل برگردد. با قرار دادن خود در یک حلقه زمانی، بارها و بارها به عقب برمی‌گردد تا نحوه کارکرد قرص‌ها را درک کند و بتواند به عقب‌تر برگردد و انتخاب‌های بهتری در زندگی داشته باشد. در این سفر، دانشمند جوان‌تری به نام پائولا (آیو ادبیری) او را همراهی می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند دربارهٔ چرخهٔ زندگی صحبت کنند. این موضوع چگونه در پیام بزرگتر اومنی لوپ نقش دارد؟ چگونه تم‌های فیلم را توصیف می‌کنید؟
• چرا فکر می‌کنید سفر در زمان یک عنصر داستانی رایج در داستان‌سرایی است؟ چه «قواعدی» در مورد سفر در زمان از طریق فیلم‌ها و ادبیات خلق شده‌اند و چگونه اومنی لوپ از آنها استفاده یا نادیده‌شان می‌گیرد؟
• شما چه استعاره‌های بصری‌ای را تشخیص دادید؟ کدام‌ها ثابت بودند (به یک شخصیت متصل بودند، به یادماندنی اما بدون تغییر) و کدام‌ها پویا بودند (توسعه می‌یابند و معانی‌شان تغییر می‌کند)؟ چه استعاره‌های قدرتمندی از فیلم‌های دیگر در ذهن شما باقی مانده است؟
• کارگردان این فیلم اهل میامی است و گفته است که نام آینده‌نگرانه مسیر اومنی لوپ متروموور الهام‌بخش او بوده است که در فیلم نشان داده شده است. چیزی را که در زندگی روزمره خود با آن مواجه می‌شوید، نام ببرید و داستانی را تصور کنید که می‌تواند از آن سرچشمه بگیرد.

والدین باید بدانند که امنی لوپ یک درام علمی-تخیلی در مورد دو فیزیکدان کوانتومی، زویا (مری-لوییز پارکر) و پائولا (ایو ادبیری) است که با هم کار می‌کنند تا سفر در زمان را کشف کنند تا بتوانند سرنوشت خود را تغییر دهند. داستان حول پیش‌بینی بیماری لاعلاج زویا می‌چرخد، اما از آنجایی که او به جز «سیاه‌چاله‌ای در بدنش» (که کاملاً تخیلی است) سالم است، بینندگان به سرعت متوجه می‌شوند که او می‌تواند به عقب برگردد، بنابراین ایده مرگ قریب‌الوقوعش خیلی ناراحت‌کننده نیست. در واقع، داستان در نهایت زندگی‌بخش است و احتمالاً بینندگان (به ویژه افراد مسن‌تر) را به تأمل در مورد تصمیمات مهم زندگی خود وادار می‌کند. به جز مواردی از زبان تند (از جمله «فاک» و «شیت»)، سیگار کشیدن توسط یک شخصیت باهوش اما ناخوشایند، و این واقعیت که زویا به عنوان یک کودک قرص‌های سفر در زمان را پیدا و مصرف می‌کند، فیلم محتوای نامناسب کمی دارد. و کودکان ممکن است از پیام‌های فیلم در مورد معنا بخشیدن به زندگی و همچنین در مورد نیاز علم به صبر و پشتکار، بهره ببرند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که پشیمانی‌های پایان زندگی لزوماً به معنای فیلم خانوادگی نیست، اما این فیلم سفر در زمان با حال و هوای گرم دربارهٔ زنی میانسال که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند، به شدت به رابطهٔ او با خانواده‌اش گره خورده است. زویا به سرعت در حال مرگ است، از بیماری‌ای که تا به حال کسی ندیده است: یک سیاه‌چاله در سینه‌اش. پزشکان نمی‌دانند چه کاری انجام دهند، اما او می‌داند: او می‌تواند با بازگشت به کار روی سفر در زمان که بعد از ازدواج و بچه‌دار شدن رها کرده بود، زندگی‌اش را نجات دهد.برناردو بریتو، فیلمساز، به نظر می‌رسد در واکنش به این گفته است که «هیچ‌کس در بستر مرگ نمی‌گوید، آرزو می‌کردم وقت بیشتری را در محل کارم می‌گذراندم» با ورود به معضل تعادل کار و زندگی، به‌طور خاص، چالش‌هایی در این زمینه که اغلب زنان با آن مواجه هستند، واکنش نشان می‌دهد. اما با وجود اینکه این فیلم رویکردی شوخ‌طبعانه به کاوش معنای زندگی، تعریف موفقیت و احساسات برآورده کردن سرنوشت دارد، اما دقیقاً سرگرم‌کننده نیست. اومنی لوپ مانند فیلم کلیک است که با روز گرانگ‌هاگ ملاقات می‌کند، اما بسیار دراماتیک‌تر از هر دو است. و همان‌طور که عنوان فیلم نشان می‌دهد، تکراری است: زویا روزهای مشابه پنج روز را بارها و بارها تجربه می‌کند. این موضوع برای او آزاردهنده است و در نهایت برای بینندگان هم آزاردهنده می‌شود. سیاه‌چاله‌ای در سینه زویا ممکن است بزرگسالانی را که با جستجوی او برای نسبیت ارتباط برقرار می‌کنند، به درون خود بکشد، اما نوجوانان ممکن است در مورد این موضوع تعجب کنند که آیا می‌توانند دو ساعت به عقب برگردند و کاری دیگر انجام دهند.