رویای شیرین

میشله صنعت سینما و اهالی آن را مورد انتقاد قرار می‌دهد و به‌طور خاص با یک کارگردان ناپلی که در حال ساختن یک موزیکال درباره تظاهرات دانشجویی ۱۹۶۸ است، درگیر است. در عین حال، میشله با یک بن‌بست خلاقانه مواجه است و برای به پایان رساندن فیلمش با عنوان «مادر فروید» دست و پنجه نرم می‌کند.

این فیلم برای والدینی که به دنبال محتوای مناسب برای نوجوانان خود هستند، گزینه‌ای قابل تأمل است. با وجود اینکه فیلم فاقد صحنه‌های خشونت‌بار، محتوای جنسی یا الفاظ رکیک است، اما تم‌های افسردگی و چالش‌های خلاقانه شخصیت اصلی ممکن است برای برخی نوجوانان سنگین باشد. همچنین، مصرف محدود الکل و سیگار در فیلم وجود دارد که می‌تواند موضوع گفتگو بین والدین و فرزندان باشد. در مجموع، این فیلم پیامی مثبت در مورد پایداری و تلاش برای رسیدن به اهداف هنری دارد.