دی‌ان‌ای

نژ (مایوِن، که کارگردان و هم‌نویسنده هم هست) وقتی پدربزرگ عزیزش می‌میرد، بی‌پناه می‌شود. او الجزایری است که در ۲۲ سالگی کشورش را به مقصد فرانسه ترک کرده و دختران، نوه‌ها و نتیجه‌هایش او را به عنوان کسی به یاد می‌آورند که خانواده‌ای پر سروصدا و پر از اختلاف را کنار هم نگه داشته است. کسانی که از او به جا مانده‌اند، عزادارند، خودشیفته‌اند و در عین حال با هم سر هر چیزی از انتخاب تابوت تا اینکه چه کسی در مراسم تشییع جنازه صحبت کند، درگیر هستند. نژ به عنوان مرکز داستان ظاهر می‌شود، اما به صورت مرموزی دست از خوردن می‌کشد، زیاد می‌نوشد، توهین‌های بی‌دلیلی به مادرش (با بازی فانی آردانت) می‌کند، در یک وب‌سایت ژنتیک ثبت‌نام می‌کند تا فقط بداند که چند درصد الجزایری است و در مورد تاریخ الجزایر مطالعه می‌کند. آیا پذیرفتن میراثش او را نجات خواهد داد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش درگیری‌های خانوادگی در فیلم بحث کنند. آیا اعضای خانواده در اینجا انعطاف یا سازش نشان می‌دهند تا دیگران احساس راحتی کنند؟ چگونه می‌توانستند بهتر با درگیری‌های خود برخورد کنند؟
• از آنجایی که ما اعضای خانواده خود را انتخاب نمی‌کنیم، آیا فکر می‌کنید مهم است که راه‌هایی برای کنار آمدن با حتی اقوام آزاردهنده پیدا کنیم؟ چرا؟
• این فیلم چه حرفی در مورد ارزش خانواده می‌زند؟

والدین باید بدانند که دی‌ان‌ای یک درام فرانسوی است که یک خانواده فرانسوی بزرگ، سرزنده و پرجنجال با ریشه‌های الجزایری را به تصویر می‌کشد. شخصیت اصلی، یک مادر مجرد دست و پا چلفتی، شروع به از هم پاشیدن می‌کند وقتی که پدربزرگش در خانه سالمندان می‌میرد، و پیوندهای خانوادگی را تهدید می‌کند و اعضای خانواده را در مقابل هم قرار می‌دهد. این فیلم به زبان فرانسوی است و زیرنویس انگلیسی دارد. زبان فیلم شامل کلمات فحش، کلمه‌ای برای مدفوع، کلمه‌ای برای باسن، کلمه‌ای برای زن بی‌ادب، کلمه‌ای برای بچه نامشروع، کلمه‌ای برای ادرار، کلمه‌ای برای ادرار کردن، کلمه‌ای برای مدفوع، کلمه‌ای برای بیضه و کلمه‌ای برای آلت تناسلی مردانه است. بزرگسالان سیگار می‌کشند. بعضی‌ها ماری‌جوانا می‌کشند. بعضی‌ها هم الکل مصرف می‌کنند. یک شخصیت دست از خوردن می‌کشد. یک مرد توسط سه نفر نگه داشته می‌شود تا بتوانند بزاق او را برای آزمایش دی‌ان‌ای تست کنند. برای اینکه در مورد فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

DNA می‌تواند مدیتیشنی بر میراث و اشتیاق یک زن برای ارتباط با ریشه‌هایش باشد. اما در این آشفتگی خشم و هرج و مرج خانوادگی کهنه، هیچ‌چیز آرامش‌بخشی وجود ندارد. فیلم هرگز زحمت نمی‌دهد تا چیزی درباره شخصیت اصلی به ما بگوید، چیزی که بتواند اشتیاق ظاهراً پرشور او را به واقعیت زندگی‌اش مرتبط کند. دوربین زمان زیادی را صرف بازیگرانی می‌کند که بحث و فریاد می‌کنند، درگیری‌هایی که ظاهراً بر اساس شکایت‌های شخصی کهنه است و ما در مورد آن‌ها چیزی نمی‌دانیم. Neige رابطه عشق و نفرتی با مادری دارد که به اندازه خود او سختگیر و دشوار است. فیلمساز به آن اشاره می‌کند اما آن را بررسی نمی‌کند. او به پرسش‌هایی که مطرح می‌کند، پاسخ نمی‌دهد، از جمله اختلال خوردن، گرایش به مصرف بیش از حد الکل و رها کردن فرزندان جوانش که در داستان نیمه خودزندگی‌نامه‌ای یک زن خودشیفته ناپدید می‌شوند.چرا او باید بداند چه درصدی از ژن‌هایش «الجزایری» است، انگار ژن‌ها واقعا بر اساس ملیت هستند؟ چه چیزی او را به حمله خشونت‌آمیز به پدرش برای گرفتن بزاقش برای آزمایش بیشتر سوق می‌دهد؟ او ممکن است دلایل خودش را برای این کار داشته باشد، اما آن‌ها را با ما در میان نمی‌گذارد، و این باعث می‌شود حتی کمتر از قبل دوست‌داشتنی و بیشتر خودشیفته به نظر برسد. این فیلم قصد دارد ما را به سفری ببرد، اما از جایی شروع می‌شود که ما نمی‌توانیم درک کنیم، به جایی می‌رود که ما نمی‌توانیم تشخیص دهیم، و هیچ چیز را توضیح نمی‌دهد.