unan۱mous

در برنامه واقع‌نمای UNAN1MOUS، نه غریبه در یک پناهگاه محبوس می‌شوند و از دنیای بیرون جدا می‌مانند تا زمانی که بتوانند به اتفاق آرا تصمیم بگیرند که کدام یک از آنها باید برنده 1.5 میلیون دلار شود. اگر نتوانند به توافق برسند، نه تنها پول شروع به کاهش می‌کند، بلکه یک راز تاریک در مورد یکی از شرکت‌کنندگان فاش می‌شود. آن شخص -- که دیگر نمی‌تواند برنده شود اما هنوز می‌تواند در رای‌گیری شرکت کند -- به عنوان یک تبعیدی برچسب می‌خورد و باید یک لباس یک‌تکه تیره با علامت X نمادین بپوشد. فضای پناهگاه سرد، پر از تکنولوژی پیشرفته و استریل است و صدای یک زن از بلندگو به شرکت‌کنندگان می‌گوید که چه زمانی باید بلند شوند، غذا بخورند و در جلسات شرکت کنند، و مجری برنامه از طریق یک صفحه نمایش ویدیویی ظاهر می‌شود. شرکت‌کنندگان با استفاده از یک دستگاه شبیه به کره رای می‌دهند و سپس آن را در یک سوراخ می‌اندازند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این بحث کنند که آیا هرگز مناسب است به نوع دستکاری و فریب‌کاری که در این مجموعه به نمایش گذاشته شده، متوسل شد؟ با توجه به اینکه این یک بازی است، آیا استفاده از دروغ به عنوان استراتژی قابل قبول است، یا اینکه این کار از مرزهای اخلاقی عبور می‌کند؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد چالش زندگی در فضاهای مشترک با دیگران که دیدگاه‌های متفاوتی در مورد زندگی دارند، صحبت کنند. مهارت‌های ارتباطی خوب برای تبدیل کردن این تجربه نه تنها به یک موفقیت، بلکه به یک تجربه عاقلانه و منطقی، ضروری است. چگونه می‌توان هم صلح و آرامش را حفظ کرد و هم دیدگاه‌های خود را در عین حال حفظ نمود؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای تلویزیونی درباره دستکاری و بازی‌های ذهنی است. شرکت‌کنندگان به‌طور مرتب دروغ می‌گویند، با یکدیگر روبرو می‌شوند و تفاوت‌های فردی را نقد می‌کنند. برخی از آنها پس از افشای رازهای تاریکشان، برچسب‌گذاری و به‌عنوان طردشدگان رفتار می‌شوند. نوجوانان، مانند بزرگسالان، ممکن است به این تجربه عجیب علاقه‌مند شوند، اما دیدن شرکت‌کنندگانی که از هم می‌پاشند و خشم شدید خود را با دیگران ابراز می‌کنند، برای بینندگان جوان دشوار خواهد بود.

مانند بسیاری از برنامه‌های واقع‌نمای دیگر، برنامه «unan1mous» درباره استراتژی است. شرکت‌کنندگان می‌گویند که به نفع فرد شایسته‌ای رأی می‌دهند، مانند راننده کامیون ۴۲ ساله‌ای که از ۲۰ سالگی سخت کار کرده تا زندگی مناسبی برای همسر و فرزندانش فراهم کند، اما بعداً کسی به صورت مخفیانه رأی خود را تغییر می‌دهد و امیدها در مقابل چشمان ما از بین می‌روند. شرکت‌کنندگان دیگر در مورد شرایط شخصی خود دروغ می‌گویند تا بر رأی دیگران تأثیر بگذارند (به عنوان مثال، یکی از شرکت‌کنندگان به دیگران می‌گوید که سرطان دارد). بیشتر شرکت‌کنندگان فقط می‌خواهند از پناهگاه خارج شوند، اما اگر کسی آنجا را ترک کند، پول به صورت خودکار نصف می‌شود و نتیجه برای دیگران تغییر می‌کند.شرکت‌کنندگان برای ارتباط با هم‌بندیان خود به مهارت‌های ارتباطی، ادراکی و انعطاف‌پذیری نیاز دارند. این ویژگی‌ها برای نوجوانان و جوانان مهم است که بیاموزند، اما تماشای شرکت‌کنندگانی که در مقابل دوربین گریه می‌کنند و از دلتنگی برای خانواده‌شان می‌گویند، برای بینندگان جوان بسیار ناراحت‌کننده است.