شب بخیر

موریس (جانی ناکسویل) برای ترک اعتیاد و نجات زندگی شخصی و حرفه‌ای خود وارد مرکز بازپروری SWEET DREAMS می‌شود. بعد از اینکه به اکراه قبول می‌کند مربی تیم سافتبال خانه برای یک تورنمنت با جایزه قابل توجه شود، موریس و ساکنان متوجه می‌شوند که خانه - و شاید حتی سلامت خودشان - در خطر است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد در فیلم «رویاهای شیرین» صحبت کنند. آیا این موضوع را جذاب و سرگرم‌کننده نشان می‌دهد؟ این نمایش چگونه با تصاویر مشابه در فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی دیگر مقایسه می‌شود؟
• درباره استفاده فیلم از الفاظ زشت و شوخی‌های «اتاق رختکن» صحبت کنید. آیا این موضوع برای داستان ضروری است؟
• ساکنان مرکز زندگی پاک رویاهای شیرین چگونه قدردانی، ارتباط، فروتنی، کار تیمی و خودکنترلی را نشان می‌دهند؟ چرا این مهارت‌های مهم زندگی هستند؟
• وقتی موریس می‌گوید که کت مثل یک فرد در حال بهبودی از اعتیاد به الکل به نظر نمی‌رسد، او پاسخ می‌دهد که «بدبختی به ظاهر شما اهمیتی نمی‌دهد». منظور او چیست؟
• لیجه سارکی کارگردان این فیلم را بر اساس تجربیات شخصی خود ساخت، زیرا احساس می‌کرد نیاز به فیلمی است که نسخه‌ای امیدوارانه‌تر از روند بهبودی را به تصویر بکشد. آیا بخشی از زندگی شما وجود دارد که فکر می‌کنید در دنیای سرگرمی کمتر به آن پرداخته شده یا به درستی نمایش داده نشده است؟

والدین باید بدانند که فیلم «رویاهای شیرین» یک کمدی پر سر و صدا با بازی جانی ناکسویل است در مورد یک تیم بی‌تجربه سافتبال تفریحی که از ساکنان یک خانه ترک اعتیاد تشکیل شده و برای برنده شدن و نجات خانه‌شان در مسابقه شرکت می‌کنند. این فیلم مانند نسخه بزرگسالانه فیلم «خرس‌های خبر بد» است و محتوایی مشابه دارد، از جمله فحش‌های مداوم (مثل «بی‌عرضه»، «بی‌عقل» و موارد بسیار دیگر)، اظهارات زننده (مثل «احمق» و «بی‌شعور») و توهین‌هایی که سریع‌تر از یک غزال در حال دویدن پرتاب می‌شوند. همچنین شوخی‌های بی‌ادبی زیادی در فیلم وجود دارد، از ادرار کردن روی بالش تا شرمندگی ناشی از هم‌اتاقی که خودارضایی می‌کند و یا لیس زدن سگ به پشت یک فرد مست و بیهوش. به عنوان بخشی از روند بهبودی، شخصیت‌ها داستان‌هایی از کارهایی که در حالت مستی یا سرخوشی انجام داده‌اند، تعریف می‌کنند. در فیلم بیشتر به صورت لفظی به مصرف مواد اشاره می‌شود تا مصرف واقعی آن: فقط شخصیت ناکسویل نشان داده می‌شود که بطری‌های کوچک ودکا را سر می‌کشد و سپس با صورت خونین بیدار می‌شود. موضوع فیلم جدی است و اگرچه بیننده هرگز شاهد مبارزه جدی شخصیت‌ها برای ترک اعتیاد نیست، اما فیلم همچنان این ایده را منتقل می‌کند که رهایی از اعتیاد دشوار است و چالشی مادام‌العمر است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

لیجه سارکی نویسنده و کارگردان، تلاش زیادی کرده تا ترک اعتیاد را به طنز بکشد اما در این کار موفق نبوده است. او با الهام از تجربیات شخصی خود در وابستگی به الکل و ناامیدی از نبود تصاویر سینمایی مثبت از روند بهبودی، قصد داشت با فیلم «رویاهای شیرین» نگرشی مثبت نسبت به ترک اعتیاد ایجاد کند. اما مشکل اینجاست که اوایل ترک اعتیاد آسان نیست و این اولین تجربه سارکی در لیگ برتر کارگردانی است و این موضوع در فیلم مشخص است. شاید تدوین فیلم خیلی فشرده است؛ در روایت داستان شکاف‌هایی وجود دارد و برخی عناصر مرتبط حل نشده باقی می‌مانند. با این حال، باید به سارکی برای تلاش در جهت نشان دادن سختی‌های ترک اعتیاد به شکل آسان‌تر و امیدوارانه‌تر، اعتبار داد. مانند شخصیت‌های فیلم، رویاهای شیرین ناقص و آشفته است، اما جایگاهی برای آن وجود دارد.