عشق از نگاه اول

در عشق از نگاه اول، هادلی (هیلی لو ریچاردسون) و الیور (بن هاردی) در یک برخورد اتفاقی در فرودگاه با هم آشنا می‌شوند و متوجه می‌شوند هر دو در حال سفر به لندن هستند. بعد از برقراری ارتباط در طول پرواز، این زوج در هنگام ورود از هم جدا می‌شوند و به تنهایی به سمت آشفتگی شهر حرکت می‌کنند. احتمال پیدا کردن دوباره یکدیگر به نظر کم می‌رسد، اما شاید غیرممکن نباشد...

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت خانواده در عشق ناگهانی صحبت کنند. چگونه اتفاقاتی که برای والدینشان می‌افتاد بر هادلی و الیور تأثیر گذاشت؟ هر کدام چه چیزی در مورد خانواده‌شان و نقش خودشان در مواجهه با دوران سخت زندگی‌شان یاد گرفتند؟ آیا هادلی و الیور چیزی به یکدیگر آموختند که به آنها در بهتر کنار آمدن با شرایطشان کمک کرد؟
• فیلم نشان می‌دهد که ارتباط، همدلی و شجاعت، نقاط قوت مهمی در شخصیت هستند. آیا می‌توانید به مواردی فکر کنید که هادلی یا الیور این ویژگی‌ها را نشان داده باشند؟ آیا می‌توانید به زمان‌هایی فکر کنید که شما در زندگی واقعی این نقاط قوت را نشان داده‌اید؟
• فیلم از بسیاری از قراردادهای فیلم‌های کمدی رمانتیک پیروی می‌کند. آیا متوجه شدید؟ چقدر با فیلم‌های کمدی رمانتیک دیگر تفاوت داشت؟ آیا شباهت‌هایی می‌بینید؟

والدین باید بدانند که عشق در نگاه اول یک کمدی رمانتیک شیرین، هرچند قابل پیش‌بینی، است که کلیشه‌های معمول این ژانر را دارد اما محتوایی به‌خصوص بالغ ندارد. هادلی (هیلی لو ریچاردسون) و الیور (بن هاردی) بعد از ملاقات در فرودگاه و سوار شدن بر یک پرواز، به هم علاقه‌مند می‌شوند، اما از هم جدا می‌افتند و راهی آسان برای پیدا کردن دوباره یکدیگر ندارند. انتظار می‌رود گاهی الفاظ زشت و تندی مثل «shit»، «pissed» و یک بار «fuck» به همراه نوشیدن الکل، هرچند نه به صورت افراطی، شنیده شود. یکی از شخصیت‌های مرکزی با ازدواج مجدد پدر طلاق‌گرفته‌اش دست و پنجه نرم می‌کند و دیگری با سرطان ریه مادرش. در فیلم غُل و غش و کنایه و چند بوسه بر لب هم وجود دارد. شخصیت‌ها اهمیت صداقت و ارتباط را می‌آموزند و شجاعت و همدلی را در مواجهه با سختی‌هایشان نشان می‌دهند. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

متاسفانه فیلم به همان اندازه که از عنوانش پیداست کلیشه‌ای است، و این در حالی است که انتظار می‌رفت ترکیب بازیگران قوی و ترفندهای روایی عجیب و غریب آن، از تبدیل شدن فیلم به یک کمدی رمانتیک خسته‌کننده دیگر جلوگیری کند. ریچاردسون، که به تازگی با موفقیت سریال لوتوس سفید درخشیده است، در اینجا در نقش یک شخصیت بی‌روح و ناخوشایند هدر رفته است، و حتی زوج شوهر و زنی دلنشین و سرگرم‌کننده‌ای مثل دکستر فلچر و سالی فیلیپس هم نمی‌توانند فیلم را از افتادن در آشفتگی نجات دهند. حضور جمیلا جمیل در نقش راوی و همچنین ایفای نقش‌های تصادفی و فرعی در ابتدا سرگرم‌کننده است، و همچنین استفاده از آمار در روایت داستان، اما هر دو به سرعت جذابیت خود را از دست می‌دهند، به خصوص وقتی که شروع به حدس زدن این موضوع کنید که این‌ها برای پوشاندن کمبود محتوا در هسته اصلی داستان به کار رفته‌اند. فیلم در نمایش روابط خانوادگی و روابط بین هر دو نقش اصلی و والدینشان خوب عمل می‌کند، اما شیمی در رمانس مرکزی هرگز به طور کامل شکل نمی‌گیرد و با وجود اینکه چیز جدیدی در این فیلم وجود ندارد که آن را از دریای کمدی‌های رمانتیک مشابه بالا ببرد، حتی زمان اجرای سریع ۹۰ دقیقه‌ای فیلم هم شروع به طولانی شدن می‌کند.