عشق در مسیر درست

در عشق در مسیر درست، ویتنی (اشلی نیبورو) یک گلف‌باز حرفه‌ای است که در یک دوره افت قرار دارد. مادرش، یک مربی بازنشسته گلف، تا زمان مرگش دو سال قبل مربی او بود. کَدی مداخله‌گر ویتنی می‌خواهد آن نقش را بر عهده بگیرد، اما این قرار و مدار جواب نمی‌دهد و درست در زمانی که ویتنی یک تورنمنت را از دست می‌دهد، او به‌طور علنی استعفا می‌دهد. ویتنی که مطمئن نیست بتواند در مسابقات حرفه‌ای ادامه دهد، به عمارت پدرش در مجارستان می‌رود تا تجدید قوا کند و متوجه می‌شود که او از زمان مرگ همسرش از دوستان و کارش دور بوده است. پدر ظاهرا افسرده (روی مک‌کرری) حتی باشگاه گلف محبوبش را به بازار عرضه کرده است. با این حال، ویتنی شروع به تمرین در آنجا برای آنچه که احتمالا آخرین تورنمنت او، تورنمنت اروپای شرقی، است می‌کند و با مربی گلف باشگاه، دنیل (مارکوس روزنر) که جذاب و دوستانه است، ملاقات می‌کند و بلافاصله مشخص می‌شود که او در پایان فیلم با ویتنی جفت خواهد شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه ساده‌سازی افراطی روابط و موقعیت‌ها در این فیلم صحبت کنند. آیا هیچ‌یک از تعارضات و درگیری‌های به تصویر کشیده شده در فیلم واقعی به نظر می‌رسند؟ چرا یا چرا نه؟
• یکی از نقاط داستانی که در اینجا به‌طور مکرر استفاده می‌شود، شامل فردی است که موضوعی مهم را به فرد دیگری نمی‌گوید و سپس از سوءتفاهم‌های ناشی از آن ناراحت می‌شود. آیا این موضوع برای مخاطب جذاب است یا آزاردهنده؟ چرا؟
• آیا پس از ایجاد تعارض‌ها، نتیجه‌ای وجود دارد که نتوان از همان لحظات ابتدایی فیلم پیش‌بینی کرد؟ آیا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که عشق در مسیر درست، یک فیلم عاشقانه از شبکه هالمارک است در مورد یک گلف‌باز حرفه‌ای آمریکایی که از زمان مرگ مادرش در یک دوره ناکامی قرار داشته است. او به خانه در مجارستان برمی‌گردد تا در کنار پدرش که بیوه است و با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند، باشد. عشق و عاشقی در داخل و خارج از زمین گلف در حالی که او تلاش می‌کند تا اشتیاق خود را به بازی بازگرداند و پدرش را از غم و اندوهش بیرون بیاورد، شکل می‌گیرد. بزرگسالان یکدیگر را می‌بوسند. بزرگسالان شامپاین می‌نوشند. فیلمبرداری در مجارستان انجام شده است اما گفتگوها به زبان انگلیسی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مخاطب ایده‌آل عشق در مسیر درست نوجوانی است که عاشق رمان‌های قابل پیش‌بینی است. برای هر کسی که تجربه زندگی بیشتری از این محدوده سنی دارد، این فیلم تکراری، کسل‌کننده و فاقد حتی یک ایده اصلی به نظر می‌رسد. اینکه نیوبرو و روزنر حضور جذابی با لبخندهای بزرگ و دندان‌های صاف دارند، غیرقابل انکار است، اما آیا این کافی است تا مخاطب ۸۴ دقیقه زمان فیلم و ۳۰ دقیقه آگهی اجتناب‌ناپذیر (بسته به پلتفرم استریم) را تحمل کند؟ خیر، زیرا هیچ انسان بالغی مانند شخصیت‌های این فیلم رفتار نمی‌کند. درام در تقابل‌های دردناک و ناکارآمد ساخته می‌شود -- هر کسی که دو جمله برای اعلام دارد، فقط برای اعلام آن‌ها ظاهر می‌شود، به جای اینکه مانند ارتباطات در زندگی واقعی تماس بگیرد یا پیامک بفرستد. ویتنی هرگز واقعاً از دنیل نمی‌خواهد که کَدی او باشد، اما از اینکه او خودش را به آن موقعیت تحمیل نمی‌کند، ناراحت است. همچنین، به جز اشاره‌های بی‌مورد به مرغ پاپریکاش و گولاش، فضای مجارستانی هیچ نقشی در داستان بازی نمی‌کند.به این مضحک بودن، خرد احمقانه حاکم بر فیلم را هم اضافه کنید: «شما باید به دنبال رویاهای خودتان باشید، حتی اگر هنوز آن‌ها را ندیده‌اید.» حتی بخش کارت تبریک هالمارک هم آن مروارید را رد می‌کرد. شاید خبر خوب این باشد که در این فیلم، هیچ غافلگیری وجود ندارد.