شیر

لئو مارمولک (با صدای آدام سندلر) و اسکورتل لاک‌پشت (با صدای بیل بر) حیوانات خانگی کلاس درس دانش‌آموزان پایه پنجم دبستان در مرکز فلوریدا هستند. وقتی معلم موقت، خانم مالکین (با بازی سیسیلی استرانگ) که معلمی سخت‌گیر و قدیمی است، به‌جای خانم سالیناس (با بازی آلیسون استرانگ) که باردار است، برای یک سال به کلاس درس می‌آید، او شروع به فرستادن مارمولک به خانه دانش‌آموزان به‌صورت شبانه می‌کند. لئو متوجه می‌شود که ۷۴ ساله است و فکر می‌کند مارمولک‌ها فقط تا ۷۵ سالگی عمر می‌کنند، بنابراین او تصمیم می‌گیرد که یکی از این شب‌ها فرار کند. اما به‌تدریج، او ارتباطاتی با دانش‌آموزان برقرار می‌کند، و آن‌ها متوجه می‌شوند که لئو می‌تواند صحبت کند. علاوه بر این، او به آن‌ها گوش می‌دهد و به هر کدام از آن‌ها احساس خاص بودن و شنیده شدن می‌دهد، و به آن‌ها کمک می‌کند تا از طریق صحبت کردن با مشکلاتشان، متوجه شوند که در احساساتشان تنها نیستند. در نتیجه، بچه‌ها شروع به ارتباط بهتر با یکدیگر به‌عنوان یک گروه می‌کنند و در مدرسه عملکرد بهتری دارند، و درنهایت موفق به کسب یک جایگاه در یک رقابت علمی در سطح ایالت می‌شوند. خانم مالکین شروع به حسادت به ارتباطات لئو با بچه‌ها می‌کند و می‌خواهد موفقیت آن‌ها را به نام خودش تمام کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تجربیات مختلف بچه‌ها از گذراندن وقت با لئو صحبت کنند. او چگونه به آنها کمک می‌کند؟
• تعاطف چیست؟ چگونه شخصیت‌های مختلف این قدرت شخصیتی را نشان می‌دهند؟ چگونه به هر کدام از آنها کمک می‌کند؟
• خانم سالیناس و خانم مالکین در چه مواردی با هم تفاوت دارند؟ آیا معلمی مثل هر کدام از آنها داشته‌اید؟ کدام سبک را ترجیح می‌دهید؟
• پهپاد تعقیب‌کننده یک کودک، طنزی است از برخی از روش‌های والدین امروزی. از نظر شما، این پهپاد چه مفهومی دارد و حضور آن چگونه بر کودک تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که لئو یک انیمیشن موزیکال دلپذیر است که در آن آدام سندلر و بیل بر نقش حیوانات خانگی کلاس درس را ایفا می‌کنند. هم بچه‌هایی که در فیلم هستند و هم آن‌هایی که در خانه به تماشای آن می‌نشینند، درس‌های مهمی در مورد همدلی و بخشش خود از لئو (سندلر) و توانایی او در گوش دادن و حمایت می‌آموزند. لئو و حیوانات دیگر به یاد می‌آورند که چگونه توسط بچه‌های کوچک دست‌وپاچه شده‌اند، و دم لئو قطع می‌شود (او می‌گوید که دوباره رشد می‌کند). در صحنه‌های دیگر، معلمی تقریبا از اتوبوس در حال حرکت می‌افتد و بچه‌ای که اتوبوس پر از همکلاسی‌هایش را می‌راند، تقریبا تصادف می‌کند. بچه‌ها تهدید می‌کنند که معلم جایگزین را «از بین ببرند»؛ آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کنند که آبنبات‌های ژله‌ای به سمت او پرتاب کنند و نام‌هایشان را عوض کنند و به او نگویند. بچه‌های مضطرب با از دست دادن، غم، ناامنی، تنهایی، والدین بیش از حد محافظ، معلم جایگزین بدجنس و سختی‌های بزرگ شدن مواجه می‌شوند. توهین‌ها و الفاظ خفیف (مانند «مکیدن»، «مقعد»، «ادرار»، «پشت»، «بچه بد»، «احمق»، «احمق»، «عجیب»، «مدفوع») عمدتا در مورد اندام‌های بدن و ترشحات بدنی است. یک شخصیت در مورد منشأ بچه‌ها گیج است، بچه‌ها با تغییرات بلوغ مواجه می‌شوند و حیوانات گفتگوهای کمی تحریک‌آمیز دارند که قرار است خنده‌دار باشد. وقتی لاک‌پشت پوسته‌اش را برمی‌دارد، پشت او نشان داده می‌شود و دیده می‌شود که یک بند کشاله ران به تن دارد (و خالکوبی). یک بچه شایعه‌ای در مورد بچه‌ای که در مدرسه راهنمایی سیگار می‌کشد را نقل می‌کند و یک معلم، معلم جایگزین دیگری را «الکلی مخفی» می‌نامد. برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتر از این دست مطلع شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این داستان دلنشین درباره شادی‌ها و دشواری‌های کودکی در آستانه نوجوانی، آدام سندلر را در بهترین حالت خود به تصویر می‌کشد. در فیلم لئو، سندلر نقش یک پدر را بازی می‌کند (در واقع، فرزندان و همسرش نیز در این فیلم حضور دارند) تا حس دلسوزی والدین نسبت به فرزندان خود و نقش مهم مراقبت بزرگسالان را در زندگی آنها به تصویر بکشد. شخصیت لئو او مانند یک پدربزرگ اجاره‌ای برای بچه‌هایی است که او را به خانه می‌برند: کسی که با صبر و حوصله به حرف‌هایشان گوش می‌دهد، همه چیز را دیده و دارای خرد و دانش است. صدای شخصیت لاک‌پشت سندلر ممکن است برای برخی آزاردهنده باشد و جوک‌های زیادی به سبک سندلر وجود دارد، که عمدتا شامل شوخی‌های مربوط به بدن است، اما لئو از صمیم قلب است. این صمیمیت در دیالوگ‌ها و همچنین در برخی از قطعات موسیقی تاثیرگذار به نمایش گذاشته می‌شود.فیلم پیام‌های مهمی برای کودکان دارد و می‌تواند برخی از بزرگسالان را به ترس‌ها و نگرانی‌های واقعی و حتی نیازهای موازی کودکان برای استقلال و حمایت بیشتر آگاه کند. همانطور که یکی از شخصیت‌ها هشدار می‌دهد، زندگی با افزایش سن دشوارتر می‌شود و این موضوع شامل کودکان ۱۰ ساله نیز می‌شود. شاید انگیزه‌های لئو کاملاً فداکارانه نباشند: او می‌خواهد از کلاس درس فرار کند، نگران این است که در مراسم تشییع جنازه‌اش به خوبی به یاد آورده شود، و مصمم است روزهای پایانی زندگی‌اش را به بهترین شکل سپری کند. اما لئو آزادی مورد علاقه‌اش را فدای بودن با کودکان می‌کند و درمی‌یابد که به آنها به اندازه‌ای که آنها به او نیاز دارند، نیازمند است. زنده باد لئو!