میهن

پاتریا مجموعه‌ای محدود هشت قسمتی است که بر اساس کتابی به همین نام از فرناندو آرامبورو ساخته شده و داستان سال‌های پایانی مناقشه مشهور باسک و پیامدهای آن را روایت می‌کند که بر دو خانواده باقی گذاشت. تمرکز اصلی داستان بر دو دوست سابق، بیتوری (النا ایروتا) و میرن (آنه گاباراین) است. شوهر بیتوری، تکساتو (خوزه رامون سورویز)، یک تاجر محترم، در خیابان به ضرب گلوله کشته می‌شود، ظاهراً هدف اتا، سازمان تروریستی جدایی‌طلب که خواستار دولتی مستقل باسک است. بیتوری به خاطر ترس از جان خود و خانواده‌اش، شهر زادگاهش را ترک می‌کند و خانه و خاطراتش را پشت سر می‌گذارد. در سال ۲۰۱۱، اتا اعلام می‌کند که سلاح‌هایش را زمین می‌گذارد و این پایان بیش از پنجاه سال مناقشه است. بیتوری تصمیم می‌گیرد به خانه بازگردد و روزهای پایانی خود را صرف رسیدن به آرامش درونی با کشف حقیقت پشت قتل شوهرش دو دهه قبل و هویت فرد مسئول می‌کند. در همین حال، میرن با خانواده‌اش در شهر مانده بود در حالی که جنبش اتا در شهر رشد می‌کرد و ایدئولوژی آن حتی برخی از فرزندان خود او را نیز به صفوف خود جذب کرده بود. و حالا، با پایان مناقشه، میرن با پرداخت هزینه‌های خود مواجه است، در حالی که زندگی فرزندانش برای همیشه تغییر کرده است. و با بازگشت غیرمنتظره بیتوری، میرن همچنین باید با این احتمال مواجه شود که خانواده‌اش ممکن است در قتل تکساتو دست داشته باشند. آیا دو دوست سابق می‌توانند به یکدیگر کمک کنند تا زندگی شکسته خود را ترمیم کنند؟ یا آیا بخشش قیمتی بسیار بالا برای رسیدن به آرامش درونی است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انتخاب و پیامدها صحبت کنند. چگونه تصمیمات امروز می‌تواند نه تنها آینده خودتان، بلکه آینده دیگران را نیز تحت تأثیر قرار دهد؟ چه روش‌هایی برای سنجش نتایج احتمالی انتخاب‌هایتان وجود دارد، و افراد چگونه باید با اشتباهات گذشته خود برخورد کنند؟
• دربارهٔ پایان‌بندی صحبت کنیم. رسیدن به نقطهٔ پایان‌بندی عاطفی در مواجهه با از دست دادن و تراژدی چقدر مهم است؟ چه راه‌های سالمی برای رسیدن به پایان‌بندی وجود دارد – یا برای فراتر رفتن از مسائل در صورتی که نتوان به پایان‌بندی دست یافت؟
• چگونه خشونتی که در سریال پدرو پاترا به تصویر کشیده شده است با رویدادهای واقعی و خشونت درگیری باسک مقایسه می‌شود؟ آیا خشونت در این سریال برای نمایش این بخش از تاریخ اسپانیا ضروری و دقیق است؟

والدین باید بدانند که Patria یک مجموعه تلویزیونی اسپانیایی هشت قسمتی است که بر اساس رمانی به همین نام از فرناندو آرامبورو ساخته شده است. این مجموعه زندگی دو دوست سابق و خانواده‌هایشان را در طول حوادث و پس از پیامدهای منازعه باسک دنبال می‌کند. داستان به واقعیت تلخ چگونگی تاثیر اعمال بر نتایج، چه عمدی و چه غیرعمدی، می‌پردازد. خشونت در مرکز داستان قرار دارد و در صحنه‌هایی از شورش، درگیری، شکنجه و موارد دیگر به تصویر کشیده شده است. شخصیت‌ها اغلب فحش می‌دهند، الکل مصرف می‌کنند و سیگار می‌کشند. انتظار صحنه‌هایی با برهنگی و رابطه جنسی کوتاه را داشته باشید.

این مجموعه قدرتمند است و ارزش را در نشان دادن هم نقاط قوت و هم نقاط ضعف شخصیت‌هایش قرار می‌دهد، با تأکید بر همدلی. Patria ثابت می‌کند که دیدگاه یک چیز قدرتمند است. مردم می‌توانند یک رویداد را به‌طور کاملاً متفاوتی تجربه کنند، که اساساً آن تجربه و تأثیر آن بر زندگی‌شان را تغییر می‌دهد. این درس بخش بزرگی از چیزی است که Patria را بسیار جذاب می‌کند. به جای نگاه کلی به درگیری باسک، این مجموعه از طریق زندگی دو خانواده‌ای که زمانی به هم نزدیک بودند، تصویری دقیق و جزئی می‌کشد. هر دو خانواده به‌شدت رنج کشیده‌اند، اما به‌طور کاملاً متضاد. برای بیتوری، اقدامات ETA منجر به از دست دادن دلخراش مهم‌ترین فرد در زندگی‌اش شد و او را به تبعید فرستاد بدون اینکه هیچ درکی از عدالت داشته باشد. در سوی دیگر سکه، میرین مجبور شد شاهد زندانی شدن یکی از پسرانش و تحت شکنجه قرار گرفتن او به دلیل ارتباطش با ETA باشد. بر درد و رنج این ماجرا، آشکار شدن این موضوع افزوده می‌شود که پسر میرین ممکن است در قتل تاتو نقش داشته باشد. بنابراین در حالی که یک طرف به‌شدت به دنبال پاسخ و بستن پرونده در گذشته است، طرف دیگر به همان اندازه مشتاق است که گذشته را دفن کند.پاتریا به طور مداوم بین زمان حال (۲۰۱۱) و گذشته (۱۹۹۰) در نوسان است. این جابه‌جایی‌های زمانی گاهی اوقات کمی گیج‌کننده و دشوار برای دنبال کردن است، به ویژه زمانی که سعی می‌کنید بفهمید که چگونه همه قطعات داستان قرار است با هم جمع شوند. صحنه‌های خاصی با کمی ارتباط در زمان، در آینده کلیدی می‌شوند، زمانی که همان صحنه از دیدگاه شخصیت دیگری به نمایش درمی‌آید. با گذشت زمان، از طریق چشم‌انداز هر شخصیت، بینندگان درک بهتر و گسترده‌تری از رویدادها به دست می‌آورند. مخاطبان بینش و همدردی منحصر به فردی را به دست می‌آورند که فقط از دیدن داستان از هر زاویه‌ای حاصل می‌شود.