ویروس‌وار: یهودستیزی در چهار جهش

در VIRAL: ANTISEMITISM IN FOUR MUTATIONS، کارگردان اندرو گلدبرگ نگاهی عمیق به افزایش شدید یهودستیزی در جهان، تاریخ یهودستیزی و روش‌های مخرب گسترش آن می‌اندازد. او به چهار کشور در چهار بخش می‌پردازد. در ایالات متحده، تیراندازی در کنیسه‌ها به لطف نگرش‌هایی که توسط رهبری این کشور تقویت می‌شوند، رو به افزایش است. در مجارستان، نخست‌وزیر راست‌گرای افراطی ویکتور اوربان خود را به عنوان قهرمانی می‌نمایاند که در مقابل شرور بودن ادعایی جرج سوروس، یهودی آمریکایی متولد مجارستان، ایستاده است. در پادشاهی متحده، حزب کارگر چپ‌گرا به طور شگفت‌انگیزی خود را در معرض نفوذ یهودستیزان می‌یابد. و در فرانسه، افراط‌گرایی اسلامی یک تهدید است. گلدبرگ کشف می‌کند که نه تنها یهودستیزی از طریق نفرت و ترس گسترش می‌یابد، بلکه می‌تواند از طریق جهل نیز منتشر شود. در نهایت، این فیلم به عنوان هشداری عمل می‌کند که اگر با این عدم تحمل تهاجمی مقابله نشود، به راحتی می‌تواند به هر نوع گروه دیگری که متفاوت تلقی می‌شود، سرایت کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در مستند «ویرال: یهودستیزی در چهار جهش» صحبت کنند. آیا توصیفات رویدادهای خشونت‌آمیز در تماس‌های ۹۱۱ ناراحت‌کننده یا آزاردهنده است؟ تاثیر شنیدن این تماس‌ها چقدر با تاثیر خشونتی که در واقعیت می‌بینید متفاوت است؟
• آیا تا به حال با تبعیض نژادی یا هر نوع تبعیض دیگری مواجه شده‌اید؟ در آن شرایط چگونه واکنش نشان دادید؟
• کلینتون چه منظوری دارد وقتی می‌گوید که رهبران خاصی مردم را به «عدم تفکر و مقصر دانستن دیگران» تشویق می‌کنند؟ چرا وسوسه می‌شویم که مشکلات و کمبودهای خود را به گردن دیگران بیندازیم؟
• آیا این فیلم راه‌حل‌هایی برای مشکلاتی که مستند می‌کند، ارائه می‌دهد؟ آیا می‌توانید روش‌هایی برای مبارزه با ضدیت با یهود و تبعیض نژادی به ذهن بیاورید؟ فناوری چه نقشی در انتشار ایده‌ها، هم بهتر و هم بدتر، ایفا می‌کند؟

والدین باید بدانند که ویرال: یهودستیزی در چهار جهش، مستندی است در مورد یهودستیزی و نحوه گسترش آن در سیاست و قدرت و منجر به خشونت در ایالات متحده، انگلستان، فرانسه و مجارستان شده است. این مستند کمی ناهماهنگ است و نتیجه‌گیری قوی ندارد، اما محتوای قدرتمند و اندیشمندانه و اطلاعات مهمی را ارائه می‌دهد. انتظار شنیدن ضبط‌های ناراحت‌کننده‌ای از تماس‌های 911 در مورد تیراندازی‌های جمعی در کنیسه‌های آمریکایی را داشته باشید. همچنین صحبت‌هایی در مورد مرگ و نمایش‌ها و توصیفات کلی از نفرت، تعصب و تبعیض وجود دارد. در این مستند گاهی از کلمات "فاک"، "شیت"، "بیچ"، "بیستارد" و "وُر" استفاده شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این مستند می‌توانست عمیق‌تر به موضوع بپردازد، اما با این حال تلاشی مهم است برای بررسی منطقی و بدون خشمِ ضدّیهودی‌گری—هرچند همچنان احساس درد و ناراحتی از آن منتقل می‌شود. گلدبرگ در فیلم ویرال: ضدّیهودی‌گری در چهار جهش، با این فرض آغاز می‌کند که ضدّیهودی‌گری اخیراً بدتر شده است و مقداری از تاریخ تبعیض علیه یهودیان را به تصویر می‌کشد و در این حین از نقاشی‌های اغراق‌شده و پروپاگاندای دیگر استفاده می‌کند. فیلم به‌روشنی نشان می‌دهد که درحالی‌که برخی واقعاً از یهودیان نفرت دارند و از آن‌ها می‌ترسند، برخی دیگر از این نفرت و ترس به‌سرعت سوءاستفاده می‌کنند و از آن برای به‌دست آوردن قدرت تغذیه می‌کنند. (مصاحبه با یک عضو سابق گروه برتری‌طلب سفیدپوست، تکنیک‌های وحشتناک این گروه را توصیف می‌کند.)این فیلم شامل مصاحبه‌های صمیمی و شگفت‌انگیزی است، مانند مصاحبه با یک سیاستمدار امیدوار نژادپرست اهل کارولینای شمالی یا یک بازمانده هولوکاست مجارستانی که مقداری از تبلیغات اوربان را به اشتراک می‌گذارد. در مصاحبه‌های سنتی‌تر، بیل کلینتون، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، بینش‌های جالب توجهی ارائه می‌دهد، و دشوار است که تحت تأثیر داستان‌های برخی از مصاحبه‌شوندگان یهودی قرار نگیرید، که شگفتی و اندوه خود را ابراز می‌کنند. متأسفانه، این مستند فاقد یک نتیجه‌گیری قوی است، به جز اینکه این موضوع واقعاً وحشتناک است. با این حال، این فیلمی است که باید دیده شود، حتی اگر کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند احتمالاً خود را درگیر نخواهند کرد.