روزنوشت سفر (یادداشت پروانه‌ها)

Diario De Viagem (Butterfly Diaries)

۸.۶۲۰۲۲۹۹ دقیقه

۱۳+

مناسب برای بالای ۱۳ سال

درباره فیلم

درام

پس از یک دوره کوتاه تبادل دانش‌آموزی در دوبلین، الیز ۱۳ ساله به آنورکسیا نروزا مبتلا می‌شود. با داشتن یک دفتر خاطرات با تصویر پروانه‌ای آبی روی جلد به عنوان تنها رازدارش، چگونه امید را پیدا خواهد کرد؟

پیشنهادهای مشابه

نمایش همه

نقد و بررسی

غیر موثق: متأسفانه برای بعضی فیلم‌ها، داده‌های کافی نداشتیم. بنابراین، تحلیل‌های این دسته ممکنه دقیق نباشن و فقط به عنوان یک راهنما در نظر گرفته بشن.

خشونت: خیلی کم

این فیلم دارای صحنه‌های خشونت بسیار کمی است. بیشتر تمرکز فیلم روی مبارزه درونی شخصیت اصلی با بیماری آنورکسیا است و خشونت فیزیکی یا درگیری شدید در آن دیده نمی‌شود.

ترس: ندارد

فیلم فاقد عناصر ترسناک یا وحشتناک است. داستان حول محور مبارزه یک نوجوان با بیماری روانی می‌چرخد و هیچ صحنه‌ای که باعث ترس یا وحشت شود، وجود ندارد.

ناهنجاری اجتماعی: خیلی کم

فیلم «دفتر خاطرات پروانه‌ای» از نظر هنجارهای اجتماعی و اخلاقی، بسیار محافظه‌کارانه است. فاقد صحنه‌های نامناسب مانند الفاظ رکیک، محتوای جنسی، مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر است. با این حال، موضوع افسردگی و ناامیدی در فیلم برجسته است و می‌تواند بینندگان را به تفکر دربارهٔ چالش‌های روانی نوجوانان دعوت کند. این فیلم با تأکید بر ارزش‌های خانوادگی و حمایت عاطفی، فضایی اخلاقی و سالم را برای مخاطبان ایرانی فراهم می‌کند.

الگوی مثبت: متوسط

شخصیت اصلی، لیز، به عنوان یک الگوی مثبت در مبارزه با بیماری و تلاش برای بهبودی ظاهر می‌شود. با این حال، برخی از شخصیت‌های دیگر ممکن است به اندازه کافی توسعه نیافته باشند تا به عنوان الگوی کامل تلقی شوند.

پیام مثبت: زیاد

فیلم پیام‌های مثبتی درباره امید، پشتکار و اهمیت حمایت خانواده و دوستان منتقل می‌کند. مبارزه لیز با بیماری و تلاش او برای یافتن امید، بینندگان را به تفکر درباره قدرت اراده و اهمیت مراقبت از سلامت روانی دعوت می‌کند.

خلاصه فیلم

ویرایش

آنچه والدین باید بدانند

ویرایش

فیلم «دفتر خاطرات پروانه‌ای» داستانی احساسی و عمیق از مبارزهٔ یک نوجوان سیزده‌ساله با بیماری آنورکسیا را به تصویر می‌کشد. این فیلم فاقد صحنه‌های خشونت‌بار، محتوای جنسی یا الفاظ رکیک است و بیشتر بر احساسات و مبارزهٔ درونی شخصیت اصلی تمرکز دارد. با وجود اینکه فیلم فضای غم‌انگیزی دارد، پیام امید و حمایت خانواده را به خوبی منتقل می‌کند. برای خانواده‌های ایرانی، این فیلم می‌تواند فرصتی برای گفتگو دربارهٔ اهمیت سلامت روانی و حمایت عاطفی از نوجوانان باشد.