اتاق گفتگو

ویلیام (آرون تیلور-جانسون) نوجوانی آشفته است که تصمیم می‌گیرد یک اتاق گفتگوی اینترنتی به نام «نوجوانان چلسی» باز کند. اگرچه او واقعاً هدف خاصی ندارد، اما چهار نوجوان دیگر به سرعت به او می‌پیوندند. فیلم آن‌ها را در یک اتاق واقعی به تصویر می‌کشد، اگرچه این فقط یک نمایش خیالی است. ایوا (ایموجن پوتس) یک مدل است که توسط همکارانش مورد تمسخر قرار می‌گیرد. جیم (متیو بیرد) داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کند. امیلی (هانا موری) دختری بسیار مودب و درستکار است. و مو (دنیل کالویا) به خاطر احساس گناه در مورد جذب شدن به خواهر ۱۱ ساله دوستش احساس گناه می‌کند. در نهایت، ویلیام شروع به تشویق دوستان جدیدش برای ریسک کردن و ایجاد دردسر می‌کند. وقتی جیم به خودکشی فکر می‌کند، ویلیام او را تشویق می‌کند. اما وقتی دیگران متوجه می‌شوند، تبدیل به مسابقه‌ای برای نجات جان جیم می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تصاویر خشونت‌آمیز خودکشی نوجوانان در فیلم صحبت کنند. این تصاویر چقدر سریع هستند؟ چقدر تاثیرگذارند؟ آیا فیلم برای بیان منظور خود به نمایش دادن این تصاویر نیاز داشت؟
• فیلم چگونه مفهوم اتاق گفتگوی افراد بی‌جنس را مطرح می‌کند؟ بار دیگر، چه مقدار و چه میزان کمی واقعاً نشان داده می‌شود؟ چه نوع رضایت‌مندی‌ای مردم در یک محیط آنلاین، در مقایسه با یک محیط شخصی، پیدا می‌کنند؟
• تفاوت چت آنلاین و حضوری در چیست؟ خطرات و مزایای هر کدام چیست؟
• آیا تا به حال در یک اتاق گفتگوی واقعی شرکت کرده‌اید؟ آیا تجربه‌ی آن متفاوت یا شبیه به تجربه‌ای بود که در فیلم دیدید؟
• آیا در این فیلم به زورگویی پرداخته شده است؟ چگونه؟ و با آن چگونه برخورد می‌شود؟

والدین باید بدانند که چت روم فیلمی انگلیسی بر اساس یک نمایشنامه است. این فیلم داستان پنج نوجوان درگیر مشکلات است که در یک اتاق چت آنلاین با هم آشنا می‌شوند. فیلم به صورت تخیلی آنها را در حالی که در یک اتاق نشسته‌اند نشان می‌دهد، اگرچه در «واقعیت»، آنها پشت کامپیوترهای خود هستند. خودکشی نوجوانان یکی از موضوعات فیلم است و چند مثال کوتاه اما ناراحت‌کننده از آن نشان داده می‌شود: حلق‌آویز کردن، پریدن از پنجره و بریدن مچ دست. تصاویر خشونت‌آمیز دیگری نیز وجود دارد، از جمله فریاد و انیمیشنی از طاعون سیاه. به رابطه جنسی به صورت گرافیکی اشاره شده، اگرچه در واقعیت صحنه‌های کمی از آن نمایش داده می‌شود. زبان فیلم نسبتا قوی است و از کلمات «فاک»، چند بار «شیت» و کلماتی مانند «بیچ»، «اس» و غیره استفاده می‌شود. کلمه «بیچ» روی یک ماشین با چیزی شبیه مدفوع سگ نوشته شده است. یکی از نوجوانان برای افسردگی دارو مصرف می‌کند («پروکسیا») و نوجوان دیگری به طور مختصر با یک لیوان شراب نشان داده می‌شود. این فیلم خیلی عمیق نیست، اما می‌تواند بحث‌های جالبی را در بین نوجوانان متفکر به وجود آورد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس نمایشنامه‌ای از اندا والش، نویسنده ایرلندی، و به کارگردانی هیدئو ناکاتا، کارگردان ژاپنی فیلم اصلی رینگو، به نظر می‌رسد که چت‌روم روی کاغذ ایده خوبی بوده است. اما به عنوان یک فیلم، به سرعت دچار مشکل می‌شود. صحنه‌های داخل اتاق رنگ‌های روشن دارند و مصنوعی‌تر از بقیه به نظر می‌رسند، اما دیالوگ‌ها واقع‌گرایانه به نظر نمی‌رسند و حس محیط آنلاین یا ارتباط بین کاربران را منتقل نمی‌کنند.سکانس‌های «واقعی» با رنگ‌های بی‌روح و کدر نشان داده می‌شوند، اما از آنجایی که ۹۷ دقیقه فیلم بین پنج شخصیت تقسیم شده، هیچ‌کدام واقعاً به زندگی نمی‌آیند. مشکلات آنها نه احساسی است و نه طبیعی؛ به نظر می‌رسد که برای داستان خلق شده‌اند، ساده و به راحتی توصیف می‌شوند. فیلم نمی‌تواند ارتباطی بین عشق و درد، یا نیاز و انکار پیدا کند. بیشتر به شوک شدن از فعالیت‌های شخصیت‌ها علاقه‌مند است تا درک آنها. تلاشی سطحی و ناامیدکننده است.