روزنامه آلاسکا

ایلیین فیتزجرالد (هیلاری سوانک) روزنامه‌نگاری تحقیقی است که در اوج حرفه‌اش در نیویورک‌سیتی، رسوایی‌ای را تحمل می‌کند. حالا که از کار برکنار شده و بی‌آبرو شده است، مربی سابقش در روزنامه آلاسکایی به او پیشنهاد کار می‌دهد. وقتی او این نقش را بر عهده می‌گیرد، شاید داستان زندگی‌اش را به او می‌دهند: کشف الگوی پشت تعداد رو به رشد زنان بومی مفقود و کشته‌شده در آلاسکا.

• اهمیت روزنامه‌نگاری را با خانواده‌ها بررسی کنید. چرا روزنامه‌نگاری برای حفظ امنیت جوامع ضروری است؟
• چگونه روزنامه‌نگاری که در آلاسکا دیلی به نمایش گذاشته شده است، دموکراسی و حقوق مردم را محافظت می‌کند؟
• این مجموعه چه چیزی در مورد زنان بومی مفقود و به قتل رسیده به ما می‌آموزد؟
• این مجموعه چگونه تنوع نژادی را به نمایش می‌گذارد؟
• آیا این مجموعه تلویزیونی کلیشه «نجات‌دهنده سفیدپوست» را به چالش می‌کشد؟

والدین باید بدانند که آلاسکا دیلی مجموعه‌ای درام در مورد یک روزنامه‌نگار بی‌اعتبار است که در آلاسکا شروع تازه‌ای می‌کند و داستانی مهم در مورد زنان بومی مفقود و کشته شده (MMIW) را فاش می‌کند. این مجموعه به دلیل پرداختن به مسئله جاری MMIW قابل توجه است؛ گنجاندن آن در یک درام پرطرفدار مثالی از چگونگی ترویج آموزش، همدلی و شفقت از طریق سرگرمی است. این مجموعه همچنین تمرکز تازه‌ای بر روزنامه‌نگاری تحقیقی و نحوه خدمت آن به جامعه بزرگ‌تر دارد. آلاسکا دیلی شامل صحنه‌های جنسی، مصرف الکل و زبان کمی نامناسب است.

این یک درام قدرتمند است که هم اصول روزنامه‌نگاری تحقیقی را حفظ می‌کند و هم موضوع زنان بومی مفقود و کشته شده (MMIW) را بر بزرگترین بستر خود تا به امروز قرار می‌دهد. آلاسکا دیلی با حساسیت نوشته و اجرا شده و شاهد بازی‌های درخشان سوآنک، گریس دوو و جف پری است. دوو در نقش رزالیند فرندلی، روزنامه‌نگار بومی آلاسکا که هم بی‌اعتماد و هم مصمم است، با آیلین (سوآنک) در داستان MMIW همکاری می‌کند و پری در نقش استنلی کورنیک، نمونه‌ای از ثبات و صبر مورد انتظار ما از سردبیر یک روزنامه است.تماشاگرانی که در اتاق‌های خبر کار کرده‌اند، ممکن است با تماشای آلاسکا دیلی خاطرات شیرینی از کار در این حوزه را به یاد بیاورند. این مجموعه نه تنها می‌تواند بینندگان را به باورشان به روزنامه‌نگاری بازگرداند، بلکه می‌تواند الهام‌بخش برخی از آنها برای انتخاب آن به عنوان یک حرفه باشد. داستان‌هایی مانند MMIW نیاز به بازگو شدن در مقیاس ملی دارند، که بدون روزنامه‌نگاران امکان‌پذیر نیست. و جنبش برای یافتن این قربانیان نمی‌تواند رشد کند مگر با همدلی و دلسوزی؛ برنامه‌هایی مانند آلاسکا دیلی می‌توانند بینندگان را با این موضوع آشنا کنند و آنها را به احساس وادارند، که می‌تواند به عمل منجر شود.