و آنگاه شبگردها می آیند

در فیلم و سپس شب‌پره‌ها می‌آیند، دوستی بین دامپزشک جف (با بازی نایجل هاستینگز) و کشاورز مایکل (با بازی دیوید فیلدر) به چالش کشیده می‌شود، زمانی که یک همه‌گیری به معنای آن است که تمام گاوهای کشاورز باید کشته شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد زبان تند و تیز در فیلم «و سپس شب‌پره‌ها می‌آیند» صحبت کنند. آیا آن را اغراق‌آمیز می‌دانید؟ این زبان چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن در فیلم به تصویر کشیده شد؟ آیا این کارها جذاب جلوه داده شد؟ آیا عواقبی برای آن نشان داده شد؟
• درباره رابطه مایکل و جف صحبت کنید. چه ویژگی‌های شخصیتی لازم بود تا بتوانند اختلافاتشان را پشت سر بگذارند؟

و سپس شب‌پره‌ها می‌آیند، یک درام بریتانیایی است که بر اساس نمایشنامه‌ای برنده جایزه ساخته شده و در سال ۲۰۰۱ و در زمان شیوع واقعی بیماری تب برفکی آغاز می‌شود، که منجر به کشتن میلیون‌ها حیوان مزرعه شد. کشاورز مایکل (دیوید فیلدر) که به تازگی بیوه شده، با دوستش جف (نیجل هیستینگز)، دامپزشکی که با او همدردی می‌کند اما اصرار دارد که گاوهایش باید کشته شوند، دچار اختلاف می‌شود. این دو بعداً زمانی که جف، که با اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم می‌کند، به پایین‌ترین حد خود می‌رسد و به مایکل برای کمک روی می‌آورد، دوباره با هم ارتباط برقرار می‌کنند. مایکل در طول فیلم اغلب فحش می‌دهد و از فحش‌های قوی مانند "لعنتی" و "احمق" استفاده می‌کند. او همچنین سیگار می‌کشد، در حالی که جف الکل زیادی می‌نوشد. جف در حالی که مست است با ماشین تصادف می‌کند و با زخمی خونی در سر نشان داده می‌شود. گاوها خارج از صحنه کشته می‌شوند، اگرچه لاشه یک گوساله را می‌بینیم که با جرثقیل روی آتش پایین آورده می‌شود. برخی از گفتگوهای زن‌ستیزانه و مردسالارانه وجود دارد، مانند زمانی که دو مرد در مورد پشت یک زن صحبت می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام بریتانیایی که از یک نمایشنامهٔ برندهٔ جایزه با فقط دو شخصیت اصلی اقتباس شده، فیلمی پرگفت‌وگو و باور نکردنی است. رابطهٔ بین کشاورز بیوه مایکل و جف، یک دامپزشک که با اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم می‌کند، باعث می‌شود که این فیلم دیدنی و لذت‌بخش باشد. فیلدر و هاستینگز با بازی‌های خوبشان، مشکلاتشان را به‌طور حساسانه‌ای بررسی می‌کنند و کمدی دهان‌گشادشان در بیشتر قسمت‌ها کار می‌کند. اما با وجود اینکه هدفش خوب است، هرگز نمی‌تواند مبدأ نمایشی خود را کنار بگذارد و به‌عنوان یک داستان برای پردهٔ بزرگ، سبک به نظر می‌رسد.