شش قلوها نیویورک را فتح می‌کنند

دیگنا و ویکتور کارپیو زندگی رویایی آمریکایی را داشتند. آنها به عنوان مهاجران اکوادوری، در نیویورک با پسرشان خانه‌ای جدید ساختند. اما به لطف هورمون‌هایی که دیگنا برای تنظیم قاعدگی‌اش مصرف می‌کرد تا بتواند به پسرش، جانکارلوس، یک خواهر یا برادر بدهد، باردار شش قلو شد. حالا، با شش کودک نوپا، خانواده روز به روز تلاش می‌کنند تا امور را به خوبی پیش ببرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واقعی بودن این نمایش صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این خانواده در زمانی که دوربین‌ها حضور ندارند، به همین شکل رفتار می‌کنند؟ فکر می‌کنید رفتار شما چگونه تغییر می‌کرد اگر زندگی‌تان در تلویزیون پخش می‌شد؟
• چه فیلمی در مورد خانواده‌تان می‌ساختید؟ چرا؟
• این برنامه در مقایسه با سایر مجموعه‌های مستند در مورد خانواده‌های پرجمعیت چگونه است؟ چرا فکر می‌کنید برنامه‌هایی با این موضوع اینقدر محبوب هستند؟

والدین باید بدانند که در حالی که جنبه‌های مثبت زیادی در این مجموعه وجود دارد و تقریبا هیچ محتوای نامناسبی برای بینندگان جوان وجود ندارد، شش کودک خردسال در آن حضور دارند و شش کودک خردسال سر و صدا و بی‌نظمی زیادی ایجاد می‌کنند که ممکن است کمی برای بینندگان حساس استرس‌زا باشد. والدین در مورد کنترل کودکان زیاد صحبت می‌کنند که به وضوح ضروری است، زیرا کودکان گاهی دردسرهای زیادی ایجاد می‌کنند. اما به طور کلی، خانواده‌ای صمیمی و مهربان هستند و این مجموعه پیام‌های قوی در مورد اتحاد و غلبه بر موانع دارد.

شش‌قلوها نیویورک را فتح می‌کنند، اگر قبلاً برنامه‌های مشابه زیادی وجود نداشت، خیلی جالب‌تر می‌شد. خانواده کارپیو واقعاً آدم‌های خوبی هستند، اما اگر بچه‌ها نبودند، احتمالاً خیلی جالب نبودند. آنها با مسائل مالی، فضا و بیشتر مشکلاتی که خانواده‌های دیگر با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، درگیر هستند. اتفاقاً آنها شش کودک نوپا هم دارند.با این حال، برای کسانی که از نمایش‌های مربوط به چندقلوها سیر نمی‌شوند، این نمایش پیام‌های مثبتی در مورد اتحاد خانوادگی و مواجهه با چالش‌ها و موانع به همراه دارد.