این شهر را اداره کن

RUN THIS TOWN بر اساس دورهٔ ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ شهردار تورنتو راب فورد (با بازی دامیان لوئیس در لباس چاق) است که با رسوایی‌های زیادی همراه بود. در این فیلم، تلاش‌های پشت پردهٔ داستانی یک دستیار جوان و جاه‌طلب به نام کمال (با بازی مینا مسعود) برای پنهان کردن اشتباهات شهردار از یک سو و تلاش‌های ناکام یک خبرنگار جوان و بی‌تجربه به نام برام (با بازی بن پلات) برای افشای آن‌ها از سوی دیگر به تصویر کشیده شده است. برام، خبرنگاری بی‌تجربه در یک روزنامهٔ محلی است، اما مهارت لازم برای ارتقا به خبرنگار تمام‌وقت را ندارد. کمال به قدری توانمند است که تا حدودی شهر را اداره می‌کند در حالی که شهردار پر سر و صدا به مستی و مصرف کراک کوکائین با بچه‌هایی که او را در حال مصرف فیلمبرداری می‌کنند، می‌پردازد. مانند فورد واقعی، این شهردار هم با وجود گزارش‌های مطبوعات و تحقیقات پلیس، از کناره‌گیری از سمت خود پس از افشای اعمالش خودداری می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قدرت کارفرمایان و اینکه چگونه می‌توانند از عواقب رفتارهای بد خود فرار کنند، صحبت کنند. دو کارمند می‌گویند که از دست دادن شغل خود می‌ترسند اگر انتقادهایی را نسبت به اقدامات نامناسب رئیس خود داشته باشند. آیا می‌توانید با افرادی که از ترس از دست دادن شغل خود حاضر به افشاگری نیستند، همدردی کنید؟ چرا بله یا خیر؟
• آیا فکر می‌کنید برای یک سیاستمدار درست است که رفتار بدی داشته باشد، به شرطی که وظایف خود را به خوبی انجام دهد؟ چرا یا چرا نه؟
• نظر شما در مورد استفاده از لباس مخصوص برای چاق نشان دادن یک بازیگر در فیلم Run This Town چیست؟

والدین باید بدانند که «Run This Town» روایت داستانی از بد رفتاری‌های واقعی راب فورد، شهردار تورنتو، است که شامل آزار جنسی و مصرف کراک می‌شود. دستیاران او مشغول پنهان کردن مدارک هستند، درحالی‌که خبرنگاران به دنبال مدرک و پلیس در تلاش برای پیگیری موضوع است. این فیلم برای مخاطبان بالغ است و شامل الفاظ نامناسب زیادی ازجمله «فاک»، «شیت»، «کانت» و «پوسی» و همچنین ارجاعاتی به مصرف مواد مخدر و سوءرفتار جنسی در محل کار است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم با روایتی پرش‌دار و پراکنده ارائه شده، با استفاده از صفحه‌های تقسیم‌شده و چرخش‌های 360 درجه دوربین که هیچ جذابیت بصری یا روایی به فیلم اضافه نمی‌کنند. این تصمیمات توسط ریکی تولمن، نویسنده و کارگردان اولین فیلمش، ران دیز تاون، گرفته شده و به هیچ وجه به شفاف‌سازی یا ایجاد فضای مفیدی در این داستان درباره فساد دولتی کمک نمی‌کند. و دنیای روزنامه‌نگاری که او خلق کرده، هیچ شباهتی به روزنامه‌نگاری واقعی یا فرآیندهای تصمیم‌گیری در اتاق‌های خبر ندارد. با برام، دانشجوی سال آخر، که توسط پلات بازی می‌شود، آشنا می‌شویم، در حالی که او با تحقیر و نیشخند، فردی را که توضیح می‌دهد برام مهلت ثبت‌نام برای دریافت مدرک خود در مراسم فارغ‌التحصیلی دانشگاهش را از دست داده، سرزنش می‌کند. او با پاسخ‌های باهوشانه و تند، آن کارمند را سرزنش می‌کند. اما این چابکی کلامی، جسارت و جسارت هرگز دوباره ظاهر نمی‌شوند. در بقیه فیلم، برام خود را به خود ترحم و خودشیفتگی می‌زند و به عنوان یک گزارشگر تحقیقاتی کاملاً ناامیدکننده است.مسعود اصلاً شخصیت بالغ و کاملی نیست و تنها ویژگی‌های قابل توجه او رفتار تحقیرآمیز و تمایل بدبینانه‌اش به کنار گذاشتن کامل تعهدات اخلاقی‌اش است. بازی لوییس در نقش شهردار ممکن است کاملاً درست و دقیق باشد، اما حرف‌هایش انگار از پشت یک ماسک پلاستیکی هالووین بیرون می‌آید. گریم او باعث شده است که شبیه انسان به نظر نرسد.