به جلو حرکت کردن

در این فیلم، دوستان قدیمی دوران کالج، کلر (با بازی جین فوندا) و ایولین (با بازی لیلی تاملین) در مراسم تشییع جنازه دوست مشترک خود، جویس، با هم ملاقات می‌کنند. حالا که جویس در خطر آسیب دیدن نیست، دوستانش تصمیم می‌گیرند با بیوه او، هاوارد (با بازی مالکوم مک‌داول)، که رفتارهای ظالمانه‌اش سال‌ها قبل دوستی آن‌ها را به خطر انداخته بود، تسویه حساب کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چگونه کمدی می‌تواند راهی برای روشن کردن موضوعات دشوار باشد، صحبت کنند. آیا این فیلم به طور موفقیت‌آمیزی این کار را انجام می‌دهد؟
• چگونه می‌توانیم دریابیم که رازهایی که کلر و ایولین برای محافظت از جویس نگه داشته بودند، در واقع به آن‌ها آسیب می‌رساند؟ آیا راهی بهتر برای مدیریت اطلاعاتشان وجود داشت؟
• ویتز می‌گوید او نوشتن «حرکت به جلو» را به عنوان نوعی فیلم وسترن، با یک تفنگدار که به شهر می‌آید تا از مردی که به او ظلم کرده انتقام بگیرد، و با یک دوست قدیمی همراه می‌شود تا به او کمک کند. چه شباهت‌هایی می‌بینید؟ یک فیلم مورد علاقه خود را در نظر بگیرید و آن را در ژانری متفاوت تصور کنید: به نظر شما چگونه خواهد بود؟
• دربارهٔ نوشیدن الکل ایولین: چرا او را می‌بینیم که از فلاسک الکل می‌نوشد و ودکا را مستقیم می‌نوشد تا اجتماعی شود؟ پیام این رفتار چیست؟

والدین باید بدانند که جین فوندا و لیلی تاملین در فیلم «حرکت به جلو» (Moving On) نقش‌آفرینی می‌کنند، یک درام کمدی تاریک و زنانه درباره دو زنی که قصد کشتن شوهر خشن دوست مرده‌شان، هاوارد (با بازی مالکوم مک‌داول) را دارند. این فیلم که توسط پل ویتز نوشته و کارگردانی شده، به موضوعات بالغانه می‌پردازد (هشدار لو رفتن داستان): این دو زن، که اکنون در دهه ۸۰ زندگی خود هستند، به دنبال عدالت برای تجاوزی هستند که دهه‌ها قبل رخ داده است. این تجاوز به طور مفصل توصیف می‌شود و هاوارد اصرار دارد که این رابطه رضایت‌آمیز بوده و کلمات و عباراتی مانند "توهم‌زده"، "خواستار آن بود" و "یکی از آن زنانی که هرگز راضی نمی‌شوند" را به زبان می‌آورد. هویت یکی از موضوعات فیلم است و یک زن همجنس‌گرا چالش‌هایی را که در دهه‌های قبل از پذیرفته‌تر شدن گرایش جنسی‌اش وجود داشت، بیان می‌کند. او تلاش می‌کند تا دوست حمایتی برای پسری ۱۰ ساله باشد که دوست دارد لباس زنانه بپوشد. نمایش‌های متنوع دیگری نیز در فیلم وجود دارد، مانند مادر پسر که یک زن لاتین در صندلی چرخدار است (با بازی بازیگر معلول سانتینا موها) و یک رابطه بین‌نژادی. شخصیت‌های بزرگسال از یک فلاسک مشروب می‌نوشند و درباره مواد مخدر شوخی می‌کنند. توهین‌ها و فحش‌هایی مانند "فاحشه"، "لزبین"، "لعنتی" و موارد دیگر در فیلم وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در حالی که این کمدی سیاه ممکن است در سرگرمی کمدی عالی نباشد، اما به طور موثری تاثیر خشونت جنسی را در ذهن بینندگان می‌سوزاند. بگذارید بگوییم که فوندا و تاملین هرگز از ریسک کردن برای بیان دیدگاه خود از طریق هنرشان نترسیده‌اند. کمدی‌هایی که در آن شخصیت‌ها نقشه قتل یک فرد بد را می‌کشند، چیز جدیدی نیست، و شاید این واقعیت که ما می‌توانیم با این ایده بخندیم، چیزی در مورد جامعه/انسانیّت بگوید. چالش تنالی برای یک کمدی، واقع‌گرایی این است که چرا این زنان می‌خواهند شوهر دوستشان را بکشند: تجاوز جنسی خشونت‌آمیز. اما این ناراحتی است که صحنه‌ای را که در آن قربانی 45 سال بعد با مهاجمش روبرو می‌شود، به یاد ماندنی‌تر می‌کند، نه تنها به دلیل رویکرد او در بازگویی حادثه، بلکه به دلیل انکار محافظه‌کارانه مهاجم. ویتز رویکرد سبکی را در تاباندن نور خود بر چیزی بسیار سخت و خشن اتخاذ می‌کند، و شاید این امر به ادامه تغییر پویایی باورپذیری میان قربانیان و مهاجمان کمک کند.