فضانورد

ژاکوب (آدام سندلر) تنها فضانورد یک فضاپیمایی است که در فیلم "فضانورد" در اعماق فضا در منظومه شمسی به کاوش می‌پردازد. او پس از شش ماه تنهایی در فضا، احتمالاً تنها‌ترین مرد دنیا است. او موجودی را پیدا می‌کند که در کشتی او پنهان شده و رابطه‌ای با آن برقرار می‌کند و اسم آن را هانوس (با صدای پل دانو) می‌گذارد. این موجود قادر به خواندن افکار ژاکوب و حس کردن احساساتش است که این امکان را برای ژاکوب فراهم می‌کند تا خاطرات دور را دوباره تجربه کند. او شروع به درک این موضوع می‌کند که چقدر همسرش را دوست دارد و برایش دلتنگ است. اما در خانه، لِنکا (کِری مولیگان) که باردار است، تصمیم گرفته او را ترک کند، چرا که مصمم است از رابطه‌ی نارضایتی که دارند جدا شود و فرزندشان را تنها بزرگ کند، چرا که همین حالا هم احساس تنهایی می‌کند. حامیان سفر فضایی او (ایزابل روسلینی و کونال ناییر) برنامه‌های لِنکا را به ژاکوب نمی‌گویند، اما با کمک آن موجود، او ریشه مشکل را درک می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره برخی از درس‌هایی که یاکوب از هانیوس در فیلم فضانورد یاد می‌گیرد، صحبت کنند. یاکوب چه چیزهایی درباره خودش یاد می‌گیرد؟
• آیا فکر می‌کنید سفینه فضایی و هانوس واقعی بودند یا محصول تخیل؟ آیا این موضوع تاثیری در برداشت شما از فیلم داشت؟
• به نظر شما نمایش سفینه فضایی و فضای بیرونی چگونه بود؟ آیا آنها شبیه یا متفاوت از چیزی بودند که در فیلم‌ها یا سریال‌های تلویزیونی دیگر دیده‌اید؟
• چگونه این فیلم حس حرکت شخصیت‌هایش را در زمان و فضا، از جمله لِنکا که بر روی زمین است، القا می‌کند؟ آیا می‌توانید مثالی خاص بیاورید؟

والدین باید بدانند که "فضانورد" یک فیلم فلسفی بر اساس کتاب است که در آن آدام سندلر در نقش فضانوردی به نام یاکوب ظاهر می‌شود که در حالی که تنها در فضا شناور است، ارتباط خود با واقعیت را از دست می‌دهد. یاکوب درس‌هایی درباره خود و اشتباهاتی که در اولویت‌بندی روابطش داشته، یاد می‌گیرد. در سفینه فضایی، تنها و بی‌خواب است که باعث پیری زودرس و احتمالا توهم او می‌شود. او خواب می‌بیند که عنکبوتی زیر پوست صورتش در حال حرکت است و از بینی و دهانش شاخک بیرون می‌کشد. در فلش‌بک‌ها، خوک خونین را در یک مزرعه، مرگ پدرش، خانه یا انباری در آتش، نزدیک غرق شدن در رودخانه و سقط جنین همسرش (که درد دارد و از پایش خون می‌آید) به یاد می‌آورد. او درمی‌یابد که تنهایی‌اش خودخواسته بوده است. موجودی که با او دوست شده (یا در خیال خود دیده) به آرامی در حال مرگ است. در یک صحنه، مرد و آن موجود در فضا شناورند و برای مدتی مشخص نیست که زنده می‌مانند یا نه. در یک افسانه، پادشاه چشم مردی را در آورده است. یک فضانورد از نی نوشیدنی که به نظر نوشیدنی الکلی است، می‌نوشد. کلمات و عباراتی مانند "لعنت"، "کثافت" و "جهنم" در فیلم استفاده شده است.

این کاوش فرامادی از زندگی، عشق و تنهایی که ژانرها و فضای بیرونی را درمی‌نوردد، هم عجیب است و هم به‌طور عجیبی جذاب. بازی سندلر در نقش یاکوب در فیلم فضانورد آرام‌تر است، اگرچه مشخص نیست که آیا در لحظاتی سعی در صحبت کردن با لهجه‌ای اروپایی دارد یا خیر (این فیلم که بر اساس کتابی ساخته شده، ریشه‌ای چک دارد). شخصیت هانوس نیز به همان اندازه مرموز است، که به نرمی توسط پل دانو صداپیشگی شده و معلوم نیست واقعی باشد یا نه. آیا آنها حتی در فضا هستند؟ اعوجاج لنز برای فلش‌بک‌ها، زوایای نامتعادل دوربین و حرکات شناور در بی‌وزنی همگی به ایجاد حس رویا مانند فیلم کمک می‌کنند.هسته اصلی فیلم سفر احساسی مرد است. وقتی به روزهای کرونا فکر می‌کنند، بینندگان ممکن است بتوانند با تنهایی یاکوب همدردی کنند. گاهی اوقات کاوش مهربانانه هانوس در احساسات و خاطرات مرد ممکن است به عنوان مطالب روانشناسی پایه به نظر برسد، اما بینندگان ممکن است خود را درگیر این سفر کنند و احتمالاً تأملات موجود شبیه یودا را به زندگی خود بازگردانند. مالیگن جدی بودن را به نقش بسیار باریکی می‌بخشد که می‌توانست به یک دستگاه بسیار باریک یا انعکاس قوس روایی سندلر تنزل یابد.