یک شب به یاد ماندنی

یک شب برای به یاد آوردن یک فیلم در سال 1958 در مورد غرق شدن RMS Titanic در آوریل 1912 است. ساخته شده در انگلیس و بر اساس یک کتاب خوب تحقیق شده با همین نام توسط والتر لرد، این فیلم در زمان تقریباً واقعی نشان می دهد (تنها 37 دقیقه کوتاه تر از رویداد واقعی) واکنش های بی شمار خدمه و مسافران در هنگام غرق شدن کشتی. شجاعت فوق العاده، قهرمانی استوایی و گمانه زنی های بی شماری به طور کامل درمان می شود، و حتی به هر کسی که با تاریخ (یا فیلم جیمز کامرون) آشنا است می داند که این چگونه به پایان می رسد، یک شب برای به یاد آوردن، در نهایت، گواهی بر ارزش خدمه است .

• خانواده ها می توانند در مورد شباهت ها و تفاوت های بین شب شب برای به یاد آوردن و به یاد داشته باشند. چگونه این دو فیلم گذر زمان را اداره می کنند؟ شخصیت های به تصویر کشیده شده چگونه مقایسه می شوند؟ در مورد موسیقی پس زمینه، جلوه های ویژه چیست؟ آیا یک فیلم مؤثرتر است؟
• چرا فکر می کنید غرق شدن در زندگی واقعی تایتانیک هنوز صد سال بعد ما را مجذوب خود می کند؟

والدین باید بدانند که یک شب برای یادآوری بیشتر از آنچه که هالیوود بهتر از فاجعه تایتانیک شناخته شده است، از نزدیک به واقعه واقعی پیروز می شوند. بسیاری از شخصیت ها که در زمان واقعی به فاجعه واقعی فیلمبرداری شده اند، درک می کنند که شانس زنده ماندن در بهترین حالت باریک است و مرگ قریب الوقوع در بسیاری از رفتارهای مختلف با آن روبرو می شود. همچنین، شخصیت ها غالباً سیگار می کشند و نوشیدن می کنند زیرا وقت خود را در منطقه ناهار خوری اسراف می گذرانند یا برای مواجهه با مرگ آماده می شوند. برای ماندن در حلقه در فیلم های بیشتر مانند این، می توانید برای ایمیل های شبانه فیلم خانوادگی در شب ثبت نام کنید.

در حالی که یک فیلم خارق العاده با اصطلاحات خاص خود، یک شب برای به یاد آوردن یک همتای جذاب برای یک فیلم سینمایی خاص هالیوود است که داستان غرق شدن RMS Titanic را نیز بیان می کند. با احتمالاً 1/1 نفر از بودجه تایتانیک، یک شب برای به یاد آوردن ایمان خود را به مراتب کمتر به فریاد جلوه های ویژه، موسیقی ارکسترال و مردان برجسته عاشقانه، و به مراتب بیشتر در مورد آنچه اتفاق افتاده است، و (از آنجا که این یک فیلم انگلیسی است) است. استوکیسم محکم و محکم از یک خدمه انگلیسی که همه تلاش خود را برای نجات مسافران در مواجهه با شانس های دشوار انجام می دهد.کسانی که با فیلم های رابرت آلتمن آشنا هستند ممکن است یک رفتار مشابه داستان را در اینجا تشخیص دهند - زیرا دوربین چند دقیقه با خدمه می گذراند، سپس مسافران در اتاق غذاخوری سرسبز، سپس کارگران در اتاق دیگ بخار، مهاجران سوار می شوند در کلاس سوم، به اندازه کافی طولانی ماندگار شد تا از آنچه اتفاق می افتد و آن را لایه بندی می کند تا زمانی که بیننده یک طرح اقتصادی از آنچه در کل کشتی اتفاق می افتد، بدست آورد. موارد بی شماری از قهرمانی، شجاعت و ترس و وحشت در اینجا نمایش داده می شود، همانطور که وحشت، ترس و احساس قریب الوقوع تراژدی هنگامی که آخرین بقایای غرق تایتانیک در اقیانوس است. قدم زدن فیلم فوق العاده است، و حتی اگر می دانید که چگونه به پایان می رسد، تصویر این فاجعه هنوز هم بر ما تأثیر می گذارد، 100 سال بعد.