موسیقی

رودی (با بازی رودی مانکوسو) در آستانه فارغ‌التحصیلی از کالج است، هنوز با مادر برزیلی‌اش (ماریا مانکوسو) زندگی می‌کند و در مورد آینده خود مطمئن نیست. او همچنین به بیماری‌ای مبتلا است که باعث می‌شود صداها در مغز او زنده شوند. این موضوع می‌تواند برای او و اطرافیانش، به‌ویژه دوست‌دخترش هیلی (با بازی فرانچسکا رئال) که هدیه او را درک نمی‌کند، بسیار حواس‌پرت‌کننده باشد. وقتی رودی با ایزابلا (با بازی کامیلا مندس) هم‌محله‌ای برزیلی‌اش ملاقات می‌کند، بلافاصله بین آن‌ها جرقه‌ای زده می‌شود. حالا رودی فقط باید با هیلی قطع رابطه کند، تصمیم بگیرد که با زندگی‌اش چه می‌خواهد بکند و به ایزابلا متعهد شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سینستزیا، حالتی که رودی در موسیقی دارد، صحبت کنند. آیا قبلاً در مورد آن شنیده‌اید؟ آیا همیشه به همین شکلی که در اینجا نشان داده شده بروز می‌کند؟ از کجا می‌توان اطلاعات بیشتری در این مورد پیدا کرد؟
• فیلم روابط عاشقانه را چگونه به تصویر کشید؟ آیا آنها صمیمی بودند؟ محترمانه؟ والدین، با نوجوانان خود در مورد ارزش‌های خود در مورد روابط صحبت کنید.
• درباره زبان تند و تیز فیلم صحبت کنید. آیا ضروری به نظر می‌رسید یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• از فضای این فیلم چه حسی داشتید؟ آیا محله آهن‌بند نیوآرک در اینجا شما را به یاد محله‌های آشنا برایتان می‌اندازد؟ چرا نمایش جوامع کمتر دیده‌شده در رسانه‌ها مهم است؟
• این فیلم در چه ژانری است؟ موزیکال؟ عاشقانه؟ درام؟ کمدی؟ ترکیبی از چند ژانر؟

والدین باید بدانند که موزیک یک کمدی رمانتیک جذاب در مورد مردی برزیلی-آمریکایی به نام رودی (رودی مانکوسو) است که از اختلالی رنج می‌برد که باعث تداخل حواس می‌شود. در نهایت، او با دو دوست‌دختر همزمان قرار می‌گذارد و با هر دو آنها رابطه برقرار می‌کند. زنی که مادرش برایش انتخاب می‌کند، به او نزدیک می‌شود، زانویش را فشار می‌دهد و سعی می‌کند بعد از اولین ملاقات او را ببوسد. شخصی به طور اتفاقی مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و به بیمارستان منتقل می‌شود اما بدون آسیب جدی زنده می‌ماند. همین شخصیت گاهی اوقات خاطرات ناراحت‌کننده‌ای از مردی آزارگر در زندگی خودش و مادرش دارد. بزرگسالان جوان مشروب می‌خورند (گاهی اوقات زیاد)، یکی از شخصیت‌ها از دیگری می‌پرسد که آیا مست است، و کلماتی مانند فاک، شیت، هل، آشول و بیچ در فیلم به کار می‌روند. شخصیت‌ها ترکیبی از زبان انگلیسی و پرتغالی صحبت می‌کنند و داستان در محله‌ای چند فرهنگی در نیوجرسی اتفاق می‌افتد. یکی از شخصیت‌ها که سیاه‌پوست است، هربار که به محله‌ای جدید می‌رود، هویت فرهنگی متفاوتی به خود می‌گیرد تا بتواند غذای خود را بهتر بفروشد. در یکی از صحنه‌ها، یک خانواده سفیدپوست اظهارات بی‌احترامی در مورد لاتین‌ها می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم که توسط نویسنده، کارگردان و ستاره آن، مانکوسو، ساخته شده، سرگرم‌کننده، جذاب و پر از حس خوب است، با وجود برخی اشتباهات کارگردانی. مانکوسو از تجربیات و زندگی خود در موسیقی الهام گرفته است، که داستان را در فضایی واقع‌گرایانه قرار می‌دهد. رابطه شیرین او با مادر سلطه‌گرش (با بازی مادر واقعی‌اش، ماریا) و جامعه پر جنب و جوش برزیلی‌اش در نیوجرسی—که تاکنون توجه کافی روی پرده سینما به آن نشده است—به طور طبیعی به تصویر کشیده شده است. دیدن او و هم‌بازی‌اش، مندس، که بر سر جنبه‌هایی از میراث فرهنگی‌شان پیوند می‌خورند و صحبت‌هایشان را با عبارات و جملات پرتغالی می‌آرایند، جذاب است. این بستر داستانی است که مثلث عاشقانه و خط داستانی "عدم موفقیت در شروع" را که در غیر این صورت کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسید، به اثری اصیل تبدیل می‌کند. فیلم در لحظاتی که صرفاً بر این جنبه‌ها تمرکز دارد، کند می‌شود (برای مثال، در صحنه رستوران طولانی که مانکوسو با هر دو دوست‌دخترش مواجه می‌شود).در این داستان، عناصر جادو و فانتزی بافته شده‌اند تا سینستزیای مانکوسو را به تصویر بکشند، حالتی که در مورد او باعث می‌شود صداهای روزمره در مغزش به الگوهایی موسیقیایی تبدیل شوند. در ذهن او، مردم در رستوران‌ها، پارک‌ها و قطارهای مترو به طور منظم به ریتم و رقص می‌پردازند. طراحی و کُرئوگرافی این قطعات موسیقیایی برای بیننده لذت‌بخش است و مانکوسو در صحنه‌پردازی، ترکیب‌بندی و تدوین نیز اصالت دارد (مانند چرخاندن دوربین‌ها به پهلو، جابجا کردن شخصیت‌ها بین صحنه‌ها و غیره). سینستزیا با چالش‌هایی همراه است—فیلم با این جمله آغاز می‌شود: «بر اساس یک داستان واقعی. متاسفانه.» از سوی دیگر، آیا مانکوسو بدون این «هدیه» که شخصیت مندز آن را این‌گونه می‌نامد، می‌توانست به جایگاه امروزش برسد، با این همه دنبال‌کننده آنلاین و داستانی این‌چنین جذاب برای آوردن به سینما؟ امیدواریم او داستان‌های بیشتری برای گفتن داشته باشد.