ضربه شانس

فانی (لو دو لاژ) در خانه حراجی پاریس کار می‌کند و آلن (نیلز اشنایدر)، نویسنده و همکلاسی سابقش، به او نزدیک می‌شود. آن‌ها با هم ناهار می‌خورند و آلن اعتراف می‌کند که مدت‌هاست به فانی علاقه دارد. فانی با ژان (ملویل پوپو) ازدواج کرده است که شغلش «ثروتمندتر کردن افراد ثروتمند» است. ژان، که به‌عنوان سرگرمی قطار برقی می‌سازد، توجه زیادی به فانی دارد، هرچند کمی دستوری است، اما آن‌ها با هم خوشحال هستند. اما چیزی در مورد آلن فانی را به هیجان می‌آورد و او خود را عاشق می‌بیند. او می‌داند که باید تصمیمی بگیرد و با ژان صادق باشد، اما نمی‌تواند به نظر می‌رسد که نتواند مسائل را حل کند. در همین حال، مادر فانی (والری لمرسیه) کشف شگفت‌انگیزی در مورد ژان می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم Coup de Chance بحث کنند. این خشونت را با خشونت موجود در یک فیلم مهیج جدی‌تر مقایسه کنید. آیا لحن و فضای فیلم بر تاثیر محتوای آن تاثیرگذار است؟
• چگونه روابط جنسی به تصویر کشیده می‌شود؟ اعتماد وجود دارد؟ رضایت؟ در مورد انتظار برای حمایت از شخصیت‌هایی که رابطه نامشروع دارند، چه احساسی دارید؟
• چگونه نوشیدن الکل به تصویر کشیده می‌شود؟ آیا آن را جذاب و فریبنده نشان می‌دهند؟ آیا پیامدهایی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا موافقید که ما سرنوشت خود را رقم می‌زنیم، یا با آلن موافقید که معتقد است هر زندگی معجزه‌ای است؟ چرا؟
• فیلم‌های وودی آلن معمولا چه وجه اشتراکی دارند؟ آیا کوپ دو شانس با این ویژگی همخوانی دارد؟ آیا فیلمسازان دیگری هم هستند که ویژگی‌های شاخصی داشته باشند؟

والدین باید بدانند که کوپ دو شانس، پنجاهمین فیلم نویسنده و کارگردان وودی آلن، یک درام فرانسوی زبان با کیفیت در مورد زوجی است که درگیر رابطه‌ای نامشروع هستند و درگیر داستانی از قتل می‌شوند. هیچ صحنه گرافیکی نشان داده نمی‌شود، اما شخصیت اصلی هم همسرش و هم معشوقش را می‌بوسد، و او و معشوقش در حالی که لباس زیر به تن دارند، در تختخواب در آغوش هم می‌خوابند. گفتگوهای ملایم مرتبط با روابط جنسی وجود دارد، به علاوه کلمات ناسزا از جمله "s--t"، "goddamn"، "for Christ's sake"، "Jesus"، "Christ"، "hell"، "stupid"، "twit" و "moron" (در زیرنویس انگلیسی برای نسخه آمریکایی). شخصیت‌ها از اسلحه استفاده می‌کنند و یک نفر مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته می‌شود. یک شخصیت دیگر خارج از صحنه کشته می‌شود و جسدش در یک چمدان بزرگ حمل می‌شود. افراد همچنین بحث می‌کنند، خشمگین می‌شوند و تهدید می‌کنند. شخصیت‌ها در موقعیت‌های اجتماعی به طور مکرر الکل مصرف می‌کنند - یکی از آنها مست می‌شود و بعد از نوشیدن مقدار زیادی ودکا دچار سردرد می‌شود - و سیگار می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

وودی آلن با فیلم جدیدش، یک درام/تریلر به زبان فرانسوی، بعد از سال‌ها بهترین فیلمش را ساخته است. این فیلم ترکیبی موفق و رضایت‌بخش از عناصر داستان‌گویی است که در طول دوران کاری‌اش بارها به آن‌ها پرداخته است. آلن همیشه کارگردانان اروپایی را تحسین کرده و با فیلم «ضربه شانس» (پنجاهمین فیلمش!) ادای احترام نهایی‌اش را به آن‌ها کرده است. در اوایل دوران کاری‌اش، آلن شروع به ساختن درام‌هایی مثل «داخلی‌ها» کرد (که تلاش می‌کرد سبک اینگمار برگمان، استاد سوئدی، را تقلید کند) درحالی‌که تلاش می‌کرد برچسب محدودکننده «کارگردان فیلم‌های کمدی» را از خود دور کند، اما تلاش‌هایش کمی خشک و جدی بود و هرگز به‌طور کامل مورد قدردانی قرار نگرفت. (در فیلم خاطرات استارداست، جمله‌ای طنزآمیز وجود دارد که می‌گوید: «ما فیلم‌های قبلی‌ات را بیشتر دوست داشتیم، آن‌هایی که خنده‌دارتر بودند.») بعدتر، او به ژانر درام جنایی بریتانیایی پرداخت و فیلم‌های جدی مثل «مچ پوینت» و «رؤیای کاساندرا» را ساخت که تا حدی موفق بودند. حالا او به‌طور هوشمندانه‌ای یک مطالعه پیچیده از عشق، اشتیاق و احساس گناه را با یک داستان جنایی زیرکانه ترکیب کرده است، و همه این‌ها به زبان فرانسوی. این فیلم مثل یک ترکیب از فیلم‌های کارگردانان موج نوی فرانسه، اریک رومر و کلود شابرول، است.با هدایت آلن به زبان دوم، بازیگران به طور شگفت‌انگیزی به اجرای طبیعی و پر از احساس دست می‌زنند و شخصیت‌های چند بعدی و معیوب را به تصویر می‌کشند. ما واقعاً در مورد رنج فانی احساس همدردی می‌کنیم و ارتباط او با آلن و ژان را باور می‌کنیم. فیلم‌برداری باشکوه ووتوریو استورارو، فیلم‌بردار افسانه‌ای، داستان آنها را در برداشت‌های طولانی و درخشان و لوکس به تصویر می‌کشد. وقتی جنبه‌های بزهکاری زیرکانه به داستان بافته می‌شود، به طور ظریف و بدون خشونت آشکار و تنها با حس افزایش تهدید انجام می‌شود. یک انتخاب رفتاری خاص - یک شخصیت که باید بهتر می‌دانست، ناآگاهانه به سمت خطر قدم برمی‌دارد - یک ایراد کوچک است، اما فیلم کوپ دو شانس به قدری خوب کار می‌کند که قابل بخشش است.