تاینی تون

نسل جدیدی از شخصیت‌های برادران وارنر را معرفی می‌کند که ماجراجویی‌های عجیب و غریب آنها با ماجراهای اسلاف مشهورشان در لونی تونز برابری می‌کند. این کارتون دنباله‌رو شوخی‌های عجیب و غریب ساکنان آکم اکرس، باستر (با صدای چارلی آدلر و بعدا جان کاسیر) و بابز بانی (ترس مک‌نیل)، پلاکی داک (جو آلاسکی)، همتون جی. پیگ (دان مسیک) و بازیگران متنوعی از هم‌قطاران آنها است. وقتی این جوانان در حال یادگیری از استادان افسانه‌ای مانند باگز، دافی و یوسمیت سم در دانشگاه آکم لونیورسیتی نیستند، استعداد تبدیل اتفاقات روزمره به ماجراجویی‌های دیوانه‌وار را دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شباهت‌های این مجموعه با نسخه اصلی صحبت کنند. چگونه شخصیت‌ها شباهت‌هایی با شخصیت‌های محبوب مثل باگز بانی و پُرکی پیگ دارند؟ آیا این سبک تقلید باعث جذابیت بیشتر یا کمتر مجموعه برای شما می‌شود؟ این نمایش برای جلب نظر چه مخاطبانی تلاش می‌کند؟ آیا از تماشای آن لذت بردید؟ چرا بله و چرا خیر؟ چگونه این مجموعه را با برخی از کارتون‌های مورد علاقه‌تان مقایسه می‌کنید؟

والدین باید بدانند که این کارتون، مانند نسخهٔ نمادین قبلی خود لونی تونز، حاوی محتوای زیادی است که برای کودکان بزرگ‌تر و حتی بزرگسالان مناسب‌تر از کودکان خردسال است. انتظار برخورداری از مقدار زیادی خشونت کارتونی غیرواقعی (تصادفات، سقوط‌های مرگبار و البته گاهی اوقات ضربه‌های چکش به سر) را داشته باشید. و اگرچه بیشتر این موارد برای کودکان قابل درک نیست، اما محتوای جنسی ظریف زیادی در آن وجود دارد: شخصیت‌های زن اغلب از سینه‌ها یا باسن‌های گرد خود برای تأثیرگذاری بر مردان استفاده می‌کنند، که به راحتی توسط این ویژگی‌ها دستکاری می‌شوند. سیگار کشیدن گاه‌به‌گاه و عدم وجود درس‌های مثبت واضح باعث می‌شود این کارتون برای کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال انتخاب بهتری باشد.

در سال ۱۹۹۰، پخش مجموعه تینی تونز، استودیو انیمیشن‌سازی برادران وارنر را که مدت‌ها غیرفعال بود، دوباره احیا کرد. این استودیو با استیون اسپیلبرگ، تهیه‌کننده، برای ساخت این مجموعه همکاری کرد. با وجود شباهت‌های ظاهری و شخصیتی قابل توجه شخصیت‌های این مجموعه به شخصیت‌های اصلی لونی تونز، مثل خوک Porky و شیطان تازمانی، این شخصیت‌ها ارتباطی با آن‌ها ندارند و در واقع نسل کاملاً جدیدی از حیوانات انسان‌نما با علاقه‌مندی مشابه به شیطنت هستند.این انیمیشن جذاب و سرگرم‌کننده است، اما بهتر است قبل از نمایش آن به کودکان خردسال، دو بار فکر کنید. این انیمیشن پر از صحنه‌های خشونت‌آمیز غیرواقعی است، شخصیت‌های زن اغلب از جذابیت‌های فیزیکی خود برای جلب توجه مردان و دستکاری آن‌ها استفاده می‌کنند، و سیگار کشیدن هم در آن زیاد دیده می‌شود. با این حال، بینندگان بزرگسال از هوش و استفاده از ارجاعات فرهنگی در این انیمیشن لذت خواهند برد، و بزرگسالانی که از نسخه اصلی لونی‌تونز لذت برده‌اند، ممکن است شخصیت‌های نسل دوم را به عنوان شخصیت‌های مورد علاقه جدید خود پیدا کنند.