دزدان کریسمس

در فیلم "دزدان کریسمس"، لیام (لورنزو مک‌گورن زاینی) و خواهرش اولیویا (میا مک‌گورن زاینی) در شب کریسمس تنها در خانه می‌مانند، در حالی که مادرشان برای انجام یک ماموریت پلیسی فراخوانده شده است. وقتی دزدان فرانک (تام آرنولد) و وینس (مایکل مدسن) پس از انجام یک سرقت، با لباس بابانوئل و یار او، در خانه آنها پناه می‌گیرند، بچه‌ها فکر می‌کنند که آنها برای نگهداری از آنها فرستاده شده‌اند و很快 تحت تأثیر کتاب داستان جادویی آنها قرار می‌گیرند که جهانی کارتونی و دوست‌داشتنی خلق می‌کند.

• دزدان کریسمس" چگونه مفاهیم خوب و بد را مطرح می‌کند؟ آیا فیلم در نحوه صحبت درباره افراد خوب یا بد با خود متناقض بود؟ آیا فکر می‌کنید افراد فقط می‌توانند خوب یا بد باشند یا اینکه قضیه پیچیده‌تر از این حرفهاست؟
• این فیلم چه درس‌هایی در مورد خانواده و دوستی ارائه می‌کرد؟ آیا فکر می‌کنید شخصیت‌ها چیزی از یکدیگر یاد گرفتند؟ اگر چنین است، چه چیزی؟
• این جنبه‌ی کتاب قصه‌گونه چطور به داستان گره می‌خورد؟ آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را به یاد بیاورید که از دستگاهی مشابه استفاده کنند؟
• آیا کریسمس را جشن می‌گیرید؟ در مورد روش‌هایی که شما و خانواده‌تان برای گرامیداشت مناسبت‌های مهم خود استفاده می‌کنید، صحبت کنید.

دزدان کریسمس یک کمدی خانوادگی شاد با ترکیبی از فیلم‌های زنده و پویانمایی است که لحظاتی هیجان‌انگیز و ملایم دارد. این داستان درباره دو کودکی است که در شب کریسمس تنها مانده‌اند و معتقدند که یک جفت دزد به نام‌های فرانک (تام آرنولد) و وینس (مایکل مدسن) که به ترتیب لباس بابانوئل و کمک او را پوشیده‌اند، پرستار بچه‌های آن‌ها هستند. برخی پیام‌های مثبت درباره رفتار وجود دارد، اما همچنین برخی اظهارنظرهای کلی درباره خوب یا بد بودن افراد نیز مطرح می‌شود. لحظات بسیار ملایم هیجان‌انگیز شامل بچه‌هایی است که در اتاق پنیک قفل شده‌اند، بزرگسالانی که چوب بیسبال و اسلحه دارند، و شخصیت‌های پویانمایی که خفه می‌شوند و می‌افتند. فرانک و وینس هر دو ویژگی‌های مثبت و منفی دارند، در ابتدا خودخواه هستند اما بعداً نرم‌تر می‌شوند و نگرانی خود را نسبت به کودکان نشان می‌دهند. کودکان برخی رفتارهای بد مانند جیغ کشیدن تا زمانی که به خواسته خود برسند، نشان می‌دهند، اما معمولاً با فکر و مهربان هستند. استفاده گاه‌وبیگاه از واژه‌هایی مانند «لعنت» و «بازنده» و همچنین برخی کلمات منفی در صحنه‌های پویانمایی وجود دارد. از ویسکی نام برده می‌شود اما نوشیده نمی‌شود. بین صحنه‌های پویانمایی و زنده ارتباط عجیبی وجود دارد که به احساس کلی سردرگمی اضافه می‌کند. اما ممکن است برای کودکان کوچکتری که از شخصیت‌های پویانمایی دوست‌داشتنی و ایده بابانوئل روی صفحه لذت می‌برند، جذاب باشد.

ترکیب پویانمایی و فیلم‌های زنده می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. فیلم «دزدان کریسمس» نیز از این قاعده مستثنی نیست و بین این دو سبک در نوسان است، بدون اینکه واقعاً جایگاه پویانمایی را در داستان مشخص کند یا داستانی منسجم برای بخش پویانمایی ارائه دهد. بازی آرنولد و مادسن به‌عنوان دزدهای دست‌و‌پا‌چلفتی قابل‌قبول است. اما فیلم‌هایی که در آن‌ها مجرمان لباس بابانوئل و کمک‌های او را به تن دارند، میلیون‌ها بار دیده شده‌اند و در این فیلم نیز هیچ جادوی جدیدی به آن اضافه نشده است.این انیمیشن ممکن است با حیوانات چشم‌گشاد و کمدی اسلپ‌استیک خود برای بینندگان جوان‌تر جذاب باشد. اما سادگی آن، هم در جلوه‌های بصری و هم در خط داستانی، احتمالا توجه بچه‌های بزرگ‌تر را از دست می‌دهد. همه عناصر در این فیلم وجود دارند - خانواده‌ای که در کریسمس از هم جدا می‌شوند، دزدانی که لباس بابانوئل پوشیده‌اند، کتاب داستان‌هایی که زنده می‌شوند - اما آن‌ها آن‌قدر سطحی به هم پیوند خورده‌اند که فیلم تهدید می‌کند حتی در مدت زمان کوتاه ۷۷ دقیقه‌ای خود هم بخار شود. این فیلم با پایانی گسسته و کسل‌کننده به پایان می‌رسد که هیچ نشانی از روح کریسمس ندارد.