بازی‌های انبار

رکود اقتصادی بسیاری از مردم را بیکار و با کمبود بودجه برای پرداخت صورتحساب‌های ضروری مانند اقساط خودرو مواجه کرده است. REPO GAMES داستان دو مامور بازپس‌گیری خودرو، تام دِ تون و جاش لوییس، و گروهشان را دنبال می‌کند که در تلاش برای بازپس‌گیری خودروها از صاحبان ناامید هستند. همانطور که انتظار می‌رود، صاحبان خودرو هرگز از دیدن ماموران بازپس‌گیری خوشحال نمی‌شوند و اغلب خصمانه و گاهی نزدیک به خشونت رفتار می‌کنند. با این حال، این ماموران بازپس‌گیری یک ویژگی جالب دارند: اگر صاحب خودرو بتواند به سه سوال از پنج سوال عمومی پاسخ دهد، خودرو را به طور کامل برنده می‌شود -- بدون پرداخت اقساط بیشتر و بدون تهدید بازپس‌گیری.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه تداوم کلیشه‌های منفی در این نمایش گفتگو کنند. این نمایش چگونه فقرا را به تصویر می‌کشد؟
• آیا به نظر شما نمایش شخصیت دارندگان خودرو در این برنامه منصفانه است؟ چرا یا چرا نه؟ آیا کسی «شایستگی» حضور در برنامه‌ای مثل این را دارد؟
• احتمالا شرکت‌کنندگان برای حضور در برنامه، فرم رضایت‌نامه امضا کرده‌اند. چرا افراد در این شرایط مایل به حضور در تلویزیون هستند؟ چگونه تدوین و زاویه دوربین بر نحوه نمایش شرکت‌کنندگان تاثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که این نمایش واقع‌گرایانه با قصد بد، از فقرا و بدبخت‌ها سوءاستفاده می‌کند تا تماشاگران را بخنداند. زبان برنامه می‌تواند تند باشد (واژه‌هایی مانند «خر» و «جهنم» و «عیسی» به عنوان تعجب)، اگرچه تندترین کلمات («فحش» و «مدفوع») سانسور می‌شوند. لحن تمسخرآمیز برنامه و مفهوم مرکزی آن، که برای سوءاستفاده از نیازمندان طراحی شده است، الگوی بدی برای کودکان است.

Repo Games در زمان‌های دشوار اقتصادی به افرادی که در پرداخت قبض‌های خود عقب هستند، طعمه می‌اندازد، ابتدا با تلاش برای بازپس‌گیری خودرو آنها و سپس با ارائه فرصتی برای برنده شدن خودروی خود در صورت پاسخگویی به سوالات اطلاعات عمومی. این برنامه تلاش می‌کند سرگرمی را از مسخره کردن افراد کم‌بضاعت به دلیل ناتوانی در پرداخت اقساط خودرو و وادار کردن آنها به شرکت در مسابقه اطلاعات عمومی با سوالاتی با ارزش آموزشی ناچیز (مثال سوال: نام نامزد فعلی هیو هفنر) ایجاد کند.آیا ممکن است شرکت‌کنندگان پول را هدر داده باشند، به جای اینکه صرفاً پول کافی برای پرداخت اقساط خودرو نداشته باشند؟ چه کسی می‌داند؟ هیچ زمینه‌ای ارائه نشده است. حتی اگر هم بود، دشوار است که تصور کنیم احساس خوبی در مورد تحقیری که مسابقات بازپس‌گیری با آن با شرکت‌کنندگان برخورد می‌کند، داشته باشیم. لحن برنامه برتری‌جویانه و مسخره‌کننده است. نادر است که یک مجموعه تلویزیونی نه تنها فاقد ارزش‌های مثبت باشد، بلکه به‌طور فعال دیدگاه آزاردهنده‌ای را در مورد فرهنگ ما ترویج کند. مسابقات بازپس‌گیری چنین برنامه‌ای است. اگر نوجوانان این برنامه را تماشا کنند، والدین ممکن است بخواهند مداخله کنند و گفتگویی را در مورد پیام‌های برنامه آغاز کنند.