شهر مجردها
Singletown
۱۳+
مناسب برای بالای ۱۳ سال
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
غیر موثق: متأسفانه برای بعضی فیلمها، دادههای کافی نداشتیم. بنابراین، تحلیلهای این دسته ممکنه دقیق نباشن و فقط به عنوان یک راهنما در نظر گرفته بشن.
خشونت: ندارد
ترس: ندارد
ناهنجاری اجتماعی: متوسط
الگوی مثبت: کم
پیام مثبت: کم
خلاصه فیلم
ویرایشدر برنامه واقعی آشنایی با نام سینگلتاون، پنج زوج موافقت میکنند که برای پنج هفته از رابطه خود فاصله بگیرند و در لندن با دیگران قرار ملاقات بگذارند. این برنامه با اجرای امیلی آتک از ایستاندرز و جوئل دومت کمدین انگلیسی، به شرکتکنندگان تازهکار کمک میکند تا با افراد جدید ملاقات کنند و آنها را به قرار گذاشتن با دیگران و ارتباط برقرار کردن با آنها ترغیب میکند. سینگلتاون همچنین با اسکان دادن شرکتکنندگان در آپارتمانهای مجاور، هیجان را افزایش میدهد. هر کدام از شرکتکنندگان باید درست در مقابل آپارتمان شریک سابق خود زندگی کنند و بهطور ناخواسته شاهد زندگی عاشقانه فعلی دیگران باشند.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد پیامهای این برنامه گفتگو کنند، مثل این ایده که «یک وقفه» نشان میدهد آیا یک رابطه عاشقانه، عشقی ماندگار است یا نه. برنامههای تلویزیونی مشابه در مورد روابط چه چیزی را پیشنهاد میکنند؟ ازدواج؟ آیا شرکتکنندگان واقعا میتوانند در طول پنج هفته فیلمبرداری، چیزی در مورد خودشان یا روابطشان یاد بگیرند؟
- خانوادهها همچنین میتوانند در مورد دلایلی که افراد برای حضور در برنامههای واقعی قرار ملاقات انتخاب میکنند، صحبت کنند. آیا آنها انتظار دارند عشق واقعی پیدا کنند و یک رابطه ماندگار بسازند؟ یا برای شهرت و پول است؟
- این برنامه تلویزیونی اغلب به ظاهر افراد اشاره میکند و از اصطلاحاتی مانند "جوانهای جذاب" استفاده میکند. چرا این موضوع مهم است؟ آیا کسی برنامهای را تماشا میکند که در آن افراد معمولی یا افرادی با جذابیت غیرمعمول با هم معاشرت و قرار ملاقات میگذارند؟ چه چیزی در مورد شرکتکنندگانی که در سنین نوجوانی یا اوایل جوانی هستند و بسیار جذاب به نظر میرسند، جذاب است؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که سینگلتاون یک برنامه واقعنمای است که پنج زوج را از هم جدا میکند، معشوقههای سابق را در آپارتمانهای مجاور اسکان میدهد و سپس موقعیتهایی را ترتیب میدهد که افراد تازه مجرد با دیگران قرار ملاقات بگذارند. محتوای بالغانه شامل تمرکز اصلی بر عشق و رمانس، غُر زدن و قرار گذاشتن با جنس مخالف و همجنس، و صحنههایی است که افراد در آن گفتگوهای احساسی دارند و نسبت به علایق عاشقانه جدید حسادت میکنند. در واقع، سینگلتاون موقعیتهایی را ایجاد میکند که افراد را به حسادت وادار میکند، از طریق نشان دادن تصاویر افرادی که معشوقههای سابقشان با آنها قرار ملاقات دارند به شرکتکنندگان، و هدایت شرکتکنندگان به دیدن تصادفی معشوقههای سابقشان در قرار ملاقات. این کار بیرحمانه به نظر میرسد و تماشای آن را دشوارتر میکند. اگرچه ما این افراد را به خوبی نمیشناسیم، اما تماشای گریه و احساس ناامنی و حسادت آنها دشوار است. الکل نیز در این برنامه نقش دارد، به طوری که از شرکتکنندگان تشویق میشود که بنوشند و سپس هیجانزدهتر و غُر زنتر شوند. فحاشی شامل کلمات فحش و ناسزا به صورت انگلیسی است. شرکتکنندگان، به ویژه زنان، لباسهای چسبان، تنگ و آشکار میپوشند - دوربین بر روی قسمتهای بدن تمرکز میکند. همچنین صحبتهای زیادی در مورد جذابیت فیزیکی وجود دارد؛ مردان و زنان بر اساس ظاهرشان رتبهبندی میشوند، "داغ" و "زیبا" نامیده میشوند یا اصلاً چیزی به آنها گفته نمیشود.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
لذت تماشاگران از این برنامه واقعنمای تلویزیونی تا حد زیادی به تحمل و درک آنها از دلدادگیهای نامتعارف و شکستهای عشقی بستگی دارد. آیا این برنامه خوب است یا بد؟ حداقل میتوان گفت که «سینگلتاون» بهخوبی ساخته شده است. شرکتکنندگان جذاب و نسبتاً واقعی به نظر میرسند، برنامه در گوشهای زیبا از لندن ضبط شده و راوی نامرئی با طعنههای دلپذیر، بهقول انگلیسیها، به شرکتکنندگان، قرار ملاقاتهای آنها و حتی بازیگران نیمهمشهور برنامه کنایه میزند.در عین حال، نمیتوان از این واقعیت فرار کرد که سینگلتاون با زندگیهای عاشقانه واقعی افراد واقعی بازی میکند (بله، آنها داوطلبانه در این مداخله شرکت کردهاند، اما باز هم). کافی نیست که برنامه شرکتکنندگان را در آپارتمانهای مجاور با پرینتهای غولپیکر از معشوقههای سابقشان که بر آنها نظارت دارند، قرار میدهد، بلکه تلاش میکند تا حسادت را برانگیزد، مانند صحنهای که دو شرکتکننده هدایت میشوند تا از کنار یک برانچ عبور کنند، جایی که معشوقههای سابقشان با علایق عاشقانه جدیدشان در حال معاشقه هستند. واضح است که سینگلتاون تمرینی در برآورده کردن آرزوها برای بینندگانی است که خودشان به دنبال رهایی از روابط تکراری و یکنواخت خود هستند، بنابراین خوب بود اگر برنامه به تماشای شرکتکنندگان در حال لذت بردن از آزادی تازهیافتهشان میپرداخت، به جای اینکه شرایط مصنوعی ایجاد کند که درد واقعی ایجاد میکند. این فقط در سری احساس بدخواهانهای ایجاد میکند که میتوانست همه لذت گناهآلود باشد.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.