بازیگر

در فیلم بازیگر، در دهه 1950، یک بازیگر سیار (آندره هلند) در موقعیت بدی گرفتار می‌شود و با یک صندلی چوبی به سرش ضربه می‌خورد. او در بیمارستان بیدار می‌شود، جایی که می‌تواند نام خود، پل کول را به یاد بیاورد، اما خاطرات دیگر به این راحتی به یادش نمی‌آیند. یک افسر پلیس محلی (توبی جونز) به پل اطلاع می‌دهد که باید شهر را ترک کند. او پول کافی برای بازگشت به نیویورک ندارد (کارت شناسایی در کیف پولش آدرس خانه‌اش را دارد)، بنابراین تا جایی که می‌تواند، به یک شهر کوچک ناشناس می‌رود. او در کارخانه دباغی محلی مشغول به کار می‌شود و در حالی که با همکاران خود مشغول نوشیدن است، با ادنا (جما چان) آشنا می‌شود. آنها یک رابطه شیرین را آغاز می‌کنند و پل شروع به احساس راحتی می‌کند، اما وقتی یک پوستر تئاتر با نام او را می‌بیند، بار دیگر به یاد نیویورک می‌افتد. او باید به آنجا برگردد تا ببیند آیا می‌تواند حافظه خود را بازیابی کند. اما چه چیزی در آنجا در انتظار اوست؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دیدگاه‌های بازیگر در مورد موضوعات حافظه و هویت بحث کنند. اگر خاطرات ما پاک می‌شد، آیا فرصتی برای شروع دوباره از نو داشتیم؟ چرا یا چرا نه؟
• چرا فکر می‌کنید سازندگان فیلم تصمیم گرفتند داستان را به شیوه‌ای غیرواقع‌گرایانه روایت کنند؟ سبک فیلم چگونه به داستان آن کمک می‌کند یا از آن می‌کاهد؟
• فیلم چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن را به تصویر می‌کشد؟ آیا این کارها را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا عواقبی برای این اعمال وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه این فیلم با رمانی که بر اساس آن ساخته شده است، مقایسه می‌شود، رمان خاطره اثر دونالد ای. وسلیک؟ چرا فیلم‌سازان اغلب تصمیم می‌گیرند تغییراتی در فیلم‌هایی که بر اساس کتاب‌ها ساخته می‌شوند، ایجاد کنند؟

والدین باید بدانند که فیلم «هنرپیشه» یک درام عاشقانه تجربی در مورد یک بازیگر (آندره هلند) است که از فراموشی رنج می‌برد و در دهه ۱۹۵۰ در یک شهر کوچک سرگردان است، جایی که با زنی (جما چان) ملاقات می‌کند اما احساس می‌کند که باید به نیویورک بازگردد. این فیلم بر اساس کتاب «حافظه» نوشته دونالد ای وستلیک ساخته شده و ممکن است برای همه مناسب نباشد، اما برای کسانی که به دنبال تجربه‌های جدید هستند، می‌تواند جذاب باشد. صحنه‌های خشونت شامل یک اتفاق کوتاه در یک مهمانی است که شامل پرتاب لیوان، مشت زدن به کسی و تهدید با یک صندلی چوبی می‌شود. شخصی با صندلی مورد اصابت قرار می‌گیرد و بینندگان زخم‌های او را در بیمارستان می‌بینند. همچنین زخم‌های جزئی دیگری نیز نمایش داده می‌شود. یک شخصیت در یک موقعیت خیانت‌آمیز گرفتار می‌شود که متوقف می‌شود. همچنین صحنه‌های بوسیدن و موقعیت‌های جنسی ملایم و گفتگوهای مرتبط (از جمله اشاره به یک بیماری مقاربتی) وجود دارد. الفاظ زشت گاه به گاه شامل کلمات لعنتی، آشغال، احمق، پسر حرامزاده، بی‌عرضه و مسیح (به عنوان یک تعجب) است. شخصیت‌ها به طور تفریحی و اجتماعی الکل مصرف می‌کنند و سیگار می‌کشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک فیلم غیرمعمول و جذاب است که حافظه مبهم شخصیت اصلی را به عنوان یک تم بصری می‌گیرد و فضایی غیرواقعی ایجاد می‌کند که علی‌رغم لحظات آرام، چیزها کمی عجیب به نظر می‌رسند. بازیگر اولین فیلم بلند داستانی دوک جانسون، انیماتوری است که کارگردانی فیلم استاپ‌موشن آنومالیسا را به همراه چارلی کافمن بر عهده داشت (کافمن در اینجا به عنوان تهیه‌کننده حضور دارد). این فیلم بر اساس رمانی جنایی از دونالد ای. وستلیک، نویسنده افسانه‌ای جنایی، نوشته شده است که در دهه ۱۹۶۰ نوشته و در سال ۲۰۱۰ پس از مرگش منتشر شد.جانسون تمام واقع‌گرایی را از داستان حذف می‌کند و آن را به چیزی ساخته‌شده و دنیایی مصنوعی تبدیل می‌کند. وقتی پل از مکانی به مکان دیگر می‌رود، همه‌چیز تاریک می‌شود و او در تاریکی قدم می‌زند تا به مکان بعدی برسد. لحظات به‌صورت فلش اتفاق می‌افتند، انگار زمان را از دست داده‌ایم و نمی‌دانیم چه مدت گذشته است. تصاویر از سیاه‌وسفید تند (فیلم) و سیاه‌وسفید مات (تلویزیون) به رنگی تغییر می‌کنند و دوباره به رنگی برمی‌گردند. و وقتی پل برای اولین بار ادنا را ملاقات می‌کند، او لباس دلقک به تن دارد! سپس متوجه می‌شویم که افرادی که اطراف پل هستند توسط همان بازیگران بازی می‌شوند، مانند جونز و تریسی اولمن، که به‌طور مداوم با گریم و لباس‌های مختلف و با استفاده از صداها و لهجه‌های متفاوت بازی می‌کنند. احساس می‌شود که این یک دنیای منزوی است، شاید دنیایی که پل خودش ساخته است. نتیجه یک معمای به‌طور مداوم جذاب است (چه چیزی در انتظار پل در نیویورک است؟) که با رمانتیک‌ترین لحظاتش (آیا پل به ادنا برمی‌گردد؟) در تضاد است. بازیگر فیلمی برای همه نیست، به‌ویژه برای کسانی که انتظار یک اقتباس مستقیم از رمان وستلیک را دارند، اما این یک اثر تجربی است که تماشاگران ماجراجو را سرگرم می‌کند.