رقص خیالی

فانسی دنس در جامعه سنکا-کیوگا در اکلاهما اتفاق می‌افتد، جایی که جکس (لیلی گلداستون)، یک کلاهبردار کوچک که در تامین معاش خود مشکل دارد، از خواهرزاده ۱۳ ساله‌اش، رُکی (ایزابل دروی-السون) مراقبت می‌کند، بعد از ناپدید شدن اخیر خواهر جکس/مادر رُکی، واداتاوی (هاولی گری). پرونده تاوی به طور فعالانه توسط مقامات فدرال یا پلیس قبیله دنبال نمی‌شود، اما رُکی صادقانه باور دارد که مادرش به موقع برمی‌گردد تا آنها بتوانند در یک پاوو سالانه شرکت کنند، جایی که در رقص‌های مادر و دختر فانتزی شرکت خواهند کرد. جکس، که از دزدی و سرقت برای به دست آوردن آنچه نیاز دارد ابایی ندارد، سعی می‌کند ناپدید شدن خواهرش را بررسی کند و همچنین باید با پدرش فرانک (شیا ویگم) که سفیدپوست و با نیت خیرخواهانه اما دور از اوست، مقابله کند، کسی که به دنبال سرپرستی موقت رُکی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم Fancy Dance صحبت کنند. آیا خشونت واقع‌گرایانه تاثیر متفاوتی بر بینندگان نسبت به خشونت فانتزی، انیمیشنی یا سبک‌شده دارد؟
• از تماشای این فیلم چه چیزی در مورد زنان بومی مفقود و یا به قتل رسیده یاد گرفتید؟ چه دلایل مختلفی وجود دارد که باعث شده این موضوع کمتر شناخته شده باشد؟
• فیلم مصرف الکل و مواد مخدر را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• در این فیلم، موضوع نمایندگی و بازنمایی را مورد بحث قرار دهید. چرا مهم است که شخصیت‌های اصلی بومی آمریکایی باشند، در مقابل تمرکز بر پدربزرگ و مادربزرگ سفیدپوست یا مقامات اجرایی قانون (مانند آنچه در ریور ویند شاهد بودیم)؟
• شخصیت ها چگونه شجاعت، همدلی و پشتکار را نشان می دهند؟ چرا این ویژگی های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که فَنسی دَنس یک درام است که بر موضوع زنان بومی مفقود و کشته‌شده (MMIW) و جدایی اجباری کودکان بومی آمریکایی از خانواده و فرهنگ خود تمرکز دارد. این فیلم توسط بومی‌های آمریکایی نوشته، کارگردانی، تهیه و بازی شده است و لیلی گلداستون، نامزد جایزه اسکار، در نقش اصلی جکس، زنی از قبیله سنکا-کایوگا حضور دارد که خواهرش به تازگی ناپدید شده و از دختر ۱۳ ساله خواهرش (ایزابل دروی-السون) مراقبت می‌کند. خشونت در فیلم و خارج از آن وجود دارد، از جمله شلیک تصادفی به مردی بی‌سلاح، نشانه گرفتن اسلحه به سمت زنی و تهدیدها. استفاده از الفاظ رکیک کم است اما شامل چندین مورد از کلمات «فاک»، «جسوس فاکینگ کریست»، «شیت» و موارد دیگر است. چند صحنه در یک باشگاه استریپ/بار اتفاق می‌افتد، جایی که زنان نیمه برهنه می‌رقصند. دو شخصیت یکدیگر را می‌بوسند، در آغوش می‌گیرند و محبت می‌کنند. بزرگسالان در فیلم آبجو و مشروب الکلی می‌نوشند، گاهی به مقدار زیاد، و مواد مخدر تفریحی می‌خرند و می‌فروشند. یکی از پیام‌های فیلم این است که مقامات فدرال به نظر نمی‌رسد علاقه‌ای به کمک برای حل راز MMIW داشته باشند، اما همچنین بر اهمیت خانواده، فرهنگ و جامعه تأکید می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام فراموش‌نشدنی و تاثیرگذار درباره قدرت پیوندهای خانوادگی و جامعه قبیله‌ای، داستانی زیبا و به‌خوبی بازیگری شده از یک عمه و دختر‌خواهر عزیزش است. گلداستون، که در فیلم قاتلان ماه گل به‌طور قابل توجهی ظریف و دقیق بود، در اینجا حتی تاثیرگذارتر است. جکس خشمگین و از نظر اخلاقی مبهم است، به جز اطمینانی که در مورد عشق و محافظت از رُکی احساس می‌کند. جکس شخصیتی جذاب است، چون نقص‌هایی دارد اما آسان است که او را ببخشیم. او فقط می‌خواهد به بزرگ کردن رُکی ادامه دهد، هرچند سیستم ترجیح می‌دهد که فرانک، که سال‌ها قبل پس از مرگ مادر جکس و تاوی جامعه را ترک کرد، و همسر سفیدپوست جدیدش سرپرستی او را بر عهده بگیرند. دروی-السون در نقش رُکی، در اجرای تاثیرگذارش، به‌خوبی احساساتش را بروز می‌دهد. ویگام و رایان بیگی نیز به ترتیب در نقش پدر و برادر ناتنی جکس، که افسر پلیس قبیله‌ای است و هیچ صلاحیتی در مورد پرونده‌های خواهرانش ندارد، عالی هستند.اریکا ترمبله نویسنده و کارگردان، در فیلم خود کمتر به زاویه قانونی و نظم داستان پرداخته است (برخلاف فیلم مهیج جنایی تاریک و سرد ویند ریور ساخته تیلور شرایدن) و در عوض بر شخصیت‌های بومی آمریکایی و داستان‌هایشان از درون جامعه تمرکز دارد، در مقابل شخصیت‌های سفیدپوستی که در اطراف قبیله یا برای کار با آن منصوب شده‌اند. توصیف رُکی از احساسی که هنگام رقص در پاوو با مادران و دختران بومی دیگر دارد، یکی از زیباترین نمونه‌های نمایش تأثیرگذار در یک فیلم است، درست مانند توضیح جکس که در زبان کایوگا به "عمه" به معنای "مادر کوچک" گفته می‌شود. صحنه پاوو توالی زیبا و شیرین است که رابطه مرکزی داستان را برجسته می‌کند. در حالی که موضوعات سنگین زیادی در فیلم وجود دارد، این صحنه بدون شک سرشار از شادی است.