حقیقت تلخ

آبی ریچتر (با بازی کاترین هیگل) تهیه‌کننده تلویزیونی ساکرامنتو، خودش هم اعتراف می‌کند که در مورد مرد رؤیایی‌اش انتظارات زیادی دارد و این یکی از دلایلی است که هنوز نتوانسته او را پیدا کند. همسایه جدید و خوش‌قیافه‌اش به نظر می‌رسد که همان مرد رؤیایی‌اش باشد، اما مایک چادوی (با بازی جرارد باتلر) همکار بی‌ادب و بی‌نزاکتش فکر می‌کند که آبی باید کمی خودش را تغییر بدهد و تبدیل به زنی شود که رؤیای همه مردان است: مطیع، غیرتهاجمی و لباس‌پوشیده برای رابطه جنسی. آبی از روش‌های غارنشینی مایک متنفر است، اما آنقدر مشتاق است که مرد رؤیایی‌اش را به دست بیاورد که حاضر است توصیه‌های او را امتحان کند، به‌خصوص که مایک به نظر می‌رسد همان طعمه‌ای است که مدیرانش مدت‌ها به دنبالش بوده‌اند. اما در نهایت، هم آبی و هم مایک متوجه می‌شوند که فرضیاتشان اشتباه بوده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی نمایش قرار ملاقات و عشق در این فیلم صحبت کنند. از نوجوانان خود بپرسید آیا این تصور آن‌ها از روابط بزرگسالان است. والدین، از این فرصت برای صحبت با نوجوانان در مورد خطرات تغییر یا پنهان کردن شخصیت واقعی خود به منظور جذب فرد مقابل استفاده کنید.
• آیا شخصیت‌های این فیلم واقع‌گرایانه به نظر می‌رسند یا اغراق‌آمیز هستند؟ چرا در بسیاری از کمدی‌های رمانتیک، افرادی با ویژگی‌های کاملاً متضاد عاشق هم می‌شوند؟ جذابیت این نوع داستان‌ها چیست؟ آیا باورپذیر است؟
• آیا فیلم‌ها اینطور نشان می‌دهند که ارتباط برقرار کردن بین دو جنس دشوارتر از چیزی است که واقعا هست؟ آیا مردان و زنان واقعا تا این حد با هم متفاوتند؟

والدین باید بدانند که این کمدی درجه R نسبت به آخرین فیلم کمدی رمانتیک کاترین هیگل، 27 لباس، خیلی بی‌ادبانه‌تر است. این فیلم پر از ارجاعات و سناریوهای جنسی (مثل کشتی ژله‌ای، لباس زیر لرزان و غیره) است و از نظر محتوای شیرین و احساسی ضعیف است. شخصیت‌ها تا پایان فیلم کلیشه‌ای هستند و بیشتر پیام‌ها در مورد قرار ملاقات و روابط سطحی و به‌صراحت، زن‌ستیزانه هستند (یعنی زنان باید بازی کنند و تمام نشانه‌های شخصیت واقعی خود را پنهان کنند تا بتوانند مردی را «به دست آورند»). همچنین در این فیلم از الفاظ رکیک و تند زیادی استفاده شده است، از فحش‌هایی مثل «ف**» و «ش**» تا اصطلاحات مربوط به اعضای بدن مثل «balls»، «c**k»، «p***y» و «tits». برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

هایگل و باتلر شیمی کافی برای یک زوج نیمه آتشین دارند، اما مزایای فیلم تقریباً در همین حد است. حقیقت این است که حقیقت زشت به اندازه یک کمدی رمانتیک قابل پیش بینی است. بله، دو ستاره در اولین ملاقاتشان نمی توانند یکدیگر را تحمل کنند. و بله، آنها کاملاً متضاد هستند. و البته شما باید حدس بزنید که در پایان فیلم باز هم در آغوش یکدیگر خواهند بود. برای اطمینان، یک رقص اضافه شده است تا آنها بتوانند در نهایت به اندازه کافی با هم تماس داشته باشند و متوجه شوند که از هم خوششان می آید.و مشکلات دیگری هم فراتر از داستان وجود دارد. برای مثال لحن. بله، یکی از شخصیت‌های اصلی قرار است خوک‌صفت باشد، اما آیا بقیه فیلم هم باید همین‌طور باشد؟ برای رسیدن به درخشش جاد آپاتو، باید بیشتر از فقط انباشتن صحنه‌های زننده انجام دهید (این فیلم اصلاً شبیه «باردار» نیست). اگر «حقیقت زشت» متعهد می‌شد که یک فرار ساده اما سرگرم‌کننده باشد، حداقل به همان خوبی، اگر نه بهتر، از «بیست و هفت لباس» هایجل که برای نوجوانان مناسب‌تر است، ظاهر می‌شد.