سفر بد

کریس (اریک آندره) و باد (ایل رل هاوری) دوستان صمیمی هستند که در ابتدای فیلم بد تِرِپ در مشاغل بی‌آینده‌ای در همان شهر فلوریدا زندگی می‌کنند که در آن به دبیرستان رفته بودند. وقتی کریس در شهر با عشقه دبیرستانیش ماریا لی (میشائلا کانلین) روبرو می‌شود، باد را راضی می‌کند که همه چیز را رها کند و به نیویورک بروند، جایی که ماریا زندگی می‌کند، تا کریس بتواند عشقش را به او ابراز کند. چون ماشین شخصی ندارند، تصمیم می‌گیرند ماشین خواهر باد، ترینا (تیفانی هدیش) را قرض بگیرند. او در زندان است و به هر حال ماشینش را از دست نداده -- یا حداقل اینطور فکر می‌کنند. کمی بعد از اینکه آن‌ها به سفر جاده‌ای خود می‌روند، ترینا از زندان فرار می‌کند. وقتی متوجه می‌شود که پسرها ماشینش را برداشته‌اند، قسم می‌خورد که آن‌ها را شکار کند و ماشینش را پس بگیرد، یا در این راه آن‌ها را بکشد. در همین حال، باد و کریس در طول سفرشان از فلوریدا به سمت شمال درگیر انواع دردسرها می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اخلاقیات فیلم‌هایی مثل سفر بد صحبت کنند که شامل شوخی‌های ناگهانی با رهگذران و صحنه‌های بدون فیلمنامه است. آیا فکر می‌کنید افرادی که درگیر این صحنه‌ها شدند، رضایت خود را برای حضور در فیلم اعلام کرده‌اند؟ چگونه می‌توان این موضوع را تأیید کرد؟
• آیا فکر می‌کنید فیلم در هر نقطه‌ای از شوخی‌ها یا حرکات خشنش خیلی جلو می‌رود؟ اگر اینطور است، در چه زمانی و چرا؟
• آیا این دو مرد به نظر می‌رسد که در جرایم همدستی می‌کنند؟ نظر شما در این باره چیست؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های مشابه دیگر چگونه است، مثل فیلم‌های بورات یا جک‌اس؟

والدین باید بدانند که فیلم بد تِرِپ، یک کمدی جاده‌ای با دوربین مخفی با بازی اریک آندره، لیل رل هاوری و تیفانی هدیش، شامل صحنه‌های زبانی، برهنه، ارجاعات جنسی و خشونت است که آن را فقط برای نوجوانان بزرگتر مناسب می‌کند. این فیلم یک داستان از پیش نوشته شده در مورد یک سفر جاده‌ای ناگهانی را با دوربین‌های مخفی و شوخی‌ها و صحنه‌هایی که افراد واقعی ناآگاه را درگیر می‌کند، ترکیب می‌کند. برخی از این شوخی‌ها خشونت‌آمیز یا مخرب هستند: هدف شوکه کردن با «حوادث» (تنها هاوری و عمدتا آندره «مجروح» می‌شوند) است که شامل خون، منی، مدفوع، سفرهای تصادفی با مواد مخدر، استفراغ در حالت مستی و برهنه‌گرایی (نشان دادن پشت مردان و قسمت‌هایی از آلت تناسلی) است. ارجاعات جنسی شامل برخی از زبان‌های صریح است. شخصیت‌ها به طور گسترده فحش می‌دهند، از جمله «فاک»، «ان»، نسخه‌هایی از «شیت»، «اس»، و بیشتر («بیچ»، «دامن»، «هل»، «ساک»، «کرپ»، «کاکساکر»، «دیک»، «رتارد»، «پوسی»، «کام» و «هل»، به عنوان مثال). این فیلم یک فیلم رفاقتی است و شخصیت‌های اصلی در طول داستان یاد می‌گیرند که چقدر یکدیگر را دوست دارند و قدردان یکدیگر هستند، و شخصیت هاوری نیز درک جدیدی از رابطه خود با خواهرش (هدیش) که بسیار سختگیر است، به دست می‌آورد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم لحظات خنده‌دار زیادی دارد، صحنه‌های زیادی که برای شوکه کردن تماشاگر طراحی شده‌اند، و حتی صحنه‌های دوستانه‌ای بین دو بازیگر مرد اصلی. اما مثل فیلم‌های بورات و جک‌اس، بد تِرِپ با صحنه‌های بیش از حد مبتذل، خشن و زننده، که بیشتر شامل مایعات بدن هستند (تصور بدترین حالت را بکنید چون همه‌اش اینجاست)، تماشاگران زیادی را از خود خواهد راند. بازیگران در نقش‌هایشان کاملاً متقاعدکننده هستند: هوِری در نقش بِدِ شیرین، آندره در نقش کریس گمراه اما با نیت خوب، کانلین در نقش ماریا که مورد علاقه‌ی کریس است، و به‌خصوص هَدیش در نقش تِرینا که نقش یک قلدرِ دیوانه‌وار خنده‌دار را بازی می‌کند. ابزار کمدی همیشگی، شخصیت‌های مرد، به نظر می‌رسد در بلوغ طولانی‌مدت گیر کرده‌اند. می‌توان فهمید که بازیگران و عوامل فیلم در ساختن این فیلم خوش گذشته است، اما حتی اگر گاهی اوقات تماشای آن لذت‌بخش باشد، قطعاً برای همه مناسب نیست.سبک دوربین مخفی همیشه نکات جالبی از رفتار انسان را نشان می‌دهد. دیدن واکنش افراد عادی در شرایط کاملا غیرعادی جالب است، مثل اینکه مردی توسط گوریل مورد تجاوز قرار بگیرد، زنی از زندان فرار کند یا تهدید به پرت کردن مردی از ساختمان کند، و دو مرد از تصادف وحشتناکی جان سالم به در ببرند. بعضی‌ها اعتراض می‌کنند، بعضی‌ها بی‌توجه هستند، و بعضی‌ها نصیحت یا کمک می‌کنند -- حتی در ارتکاب جرم. بیشتر افراد تلفن‌هایشان را بیرون می‌آورند و شروع به فیلمبرداری می‌کنند. این فیلم عمدتا در محله‌ها و مشاغل سیاه‌پوستان در مسیر جنوب شرقی بین فلوریدا و نیویورک اتفاق می‌افتد، به جز موارد استثنایی مثل یک بار کابوی سفیدپوست. یک سکانس آخر با مضمون نژادی یادآور بورات در کنفرانس اقدام سیاسی محافظه‌کارانه است و ادای احترامی است به فیلم خواهران وینز در سال ۲۰۰۴ با نام دختران سفیدپوست. تا پایان فیلم بمانید تا ببینید چگونه عابران غافلگیر، وقتی متوجه می‌شوند که فریب خورده‌اند، واکنش نشان می‌دهند.