غلبه

در فیلم ونکوییش، دیمون (با بازی مورگان فریمن) یک پلیس قهرمان است که در یک حمله وحشیانه زخمی شده و اکنون بر روی صندلی چرخدار است. مراقب او، ویکتوریا (با بازی روبی رز)، یک مأمور سابق دنیای زیرزمینی است که اکنون سعی دارد زندگی درست و سالمی داشته باشد. دختر جوان او، لیلی (با بازی جوجو جورنی برنر)، به یک بیماری مرموز و کشنده مبتلا شده و دیمون تصمیم می‌گیرد به او کمک کند. اما به دلیل ارتباطش با افسران فاسد، کسی را ندارد که بتواند به او اعتماد کند، بنابراین لیلی را گروگان می‌گیرد و ویکتوریا را مجبور می‌کند تا پنج مأموریت خطرناک را انجام دهد. در هر توقف، ویکتوریا باید یک کیف بزرگ مشکی را جمع‌آوری کند، اما در اولین ماموریت، او برخی از گانگسترهای آلمانی را عصبانی می‌کند. او باید ماموریتش را به پایان برساند، از آلمانی‌ها دوری کند و سالم به دخترش برگردد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت بازی Vanquish صحبت کنند. این موضوع چه حسی به شما داد؟ آیا هیجان‌انگیز بود یا تکان‌دهنده؟
• آیا مواد مخدر به گونه‌ای طراحی شده‌اند که جذاب یا خنک به نظر برسند؟ آیا مصرف مواد مخدر عواقبی به دنبال دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا زنان در این فیلم به عنوان ابزار استفاده شده‌اند؟ آیا شخصیت‌های مستقلی دارند؟ آیا ویکتوریا الگوی مناسبی است؟
• آیا اعمال نیک دامون بر بدی هایش می چربد؟ آیا او یک قهرمان است یا یک شرور؟ آیا کسی می تواند هر دو باشد؟
• آیا در فیلم به کلیشه‌ای بودن شخصیت‌ها توجه کردید؟ چگونه می‌توان این شخصیت‌ها را متفاوت به تصویر کشید؟

والدین باید بدانند که فیلم ونکوِش، یک فیلم اکشن بی‌معنی با بازی مورگان فریمن و روبی رز است. خشونت بزرگترین مسئله آن است: اسلحه و تیراندازی فراوان، چاقو، مرگ و خون‌پاشی/خشونت. شخصیتی به‌شدت کتک می‌خورد، و انفجار و تعقیض ماشین هم وجود دارد. زنی با لباس کم به عنوان روسپی معرفی می‌شود، و کار جنسی چند بار ذکر می‌شود. زنی در نمای نزدیک در یک صفحه تلویزیون بزرگ، حرکات جنسی انجام می‌دهد. الفاظ زشت شامل استفاده از کلمات فاک، شیت، کاک، احمق، بیچ، پسر بیچ و موارد بیشتر است. شخصیتی داروی بیهوشی دریافت می‌کند و با استنشاق مقدار زیادی کوکائین آن را خنثی می‌کند. در تیتراژ ابتدایی، ممکن است صحنه‌ای از مردی که سیگار می‌کشد وجود داشته باشد، اما کوتاه و سخت‌دید است. شخصیت‌های فرعی، از جمله یک مرد همجنس‌گرا و یک مرد سیاه‌پوست، به صورت کلیشه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

باورکردنی نیست که یک نامزد پنج‌بارۀ اسکار در فیلمی اکشن با این‌همه ضعف در فیلمنامه و سطح آماتوری شریک شود، اما هر معامله‌ای که کرده، ارزشش را نداشته. حداقل فریمن در ونکش خیلی خودش را به زحمت نمی‌اندازد و تقریباً تمام فیلم را در ویلایی راحت و روی صندلی چرخدار می‌گذراند و به مانیتورهای ویدیویی نگاه می‌کند. رز اینجا کار سخت را انجام می‌دهد، هرچند دلایلش برای این کار آن‌قدر مبهم است که آزاردهنده می‌شود. پولی که او جمع می‌کند پول محافظت است؟ اگر این‌طور است، پس چرا ماموریت‌ها این‌قدر خطرناک هستند؟ اگر دیمون خلافکار است، پس چرا تا حالا دستگیر نشده؟ واضح است که او خیلی بی‌احتیاط است.حتی دیالوگ‌های او، مثلاً «به خودم قول دادم که دیگر این کار را نکنم»، به‌شدت مبهم است. دوباره چه کاری را انجام دهد؟ او چه کاری انجام داده است؟ اگر او یک جاسوس فوق‌العاده بود، احتمالاً در این کار خیلی خوب نبود. یک صحنه تعقیب و گریز، با ویکتوریا که با موتورسیکلت در حال فرار از کامیون‌هاست، تا ابد ادامه می‌یابد تا اینکه یک کامیون به‌طور اتفاقی کنار می‌رود تا او بتواند از زیر آن لیز بخورد و تعقیب‌کنندگانش را به دام بیندازد. آیا او این را برنامه‌ریزی کرده بود؟ باور آن دشوار است... یا اهمیت دادن به آن. فراتر از فیلمنامه ناقص، نویسنده و کارگردان کهنه‌کار (جورج گالو) از تکنیک‌های واقعاً گیج‌کننده‌ای استفاده می‌کند، از جمله حل شدن بیش از حد، فلش‌بک‌های مکرر (به چیزهایی که پنج دقیقه قبل اتفاق افتاده است) و حتی نگاه یک موش. شاید بدترین قسمت، کلیشه‌های توهین‌آمیز باشد، از یک گانگستر همجنس‌گرا با اغراق‌های بیش از حد تا یک گانگستر سیاه‌پوست بزرگ که البته در حال خوردن نشان داده می‌شود.