عسل

مادو داستان آنتونی، پسری جوان از نیجریه است که همیشه عاشق رقصیدن بوده، اگرچه این کار در شهر زادگاهش برای پسران قابل قبول نیست. وقتی ویدیویی از رقص او در اینستاگرام به طور گسترده ای منتشر می شود، یک مدرسه رقص خصوصی او را کشف می کند و آنتونی را دعوت می کند تا برای زندگی و تحصیل به انگلستان برود. خانواده او به سختی می توانند نیازهای اولیه را تامین کنند، و اگرچه دلتنگ او خواهند شد، اما این را فرصتی بزرگ برای او می دانند. آنتونی به انگلستان نقل مکان می کند، جایی که با شوک فرهنگی مواجه می شود و زمان می برد تا بتواند خود را وفق دهد. به آرامی، شروع به دوست یابی می کند و در مدرسه شبانه روزی انگلیسی احساس راحتی می کند، به طوری که وقتی دیگر نمی داند در کجا قرار می گیرد، بازدید از خانه برای او پرتنش است. در همین حال، بینایی آنتونی به آرامی در یک چشم به دلیل عفونت دوران کودکی در حال از دست رفتن است و او نگران است که این موضوع ممکن است بر حرفه او به عنوان یک رقصنده تاثیر بگذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد راه‌هایی که آنتونی در مادو نشان می‌دهد، صحبت کنند. چگونه این قدرت شخصیت و عزم راسخ به او در جنبه‌های مختلف زندگی کمک می‌کند؟
• درباره آنتونی چه سوالاتی برایتان باقی ماند؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می‌توانید مراجعه کنید؟
• مزایا و محدودیت‌های روایت داستان یک فرد با دنبال کردن او در طول یک سال (یا بیشتر) با دوربین چیست؟

والدین باید بدانند که مادو یک مستند است که داستان پسری جوان نیجریه‌ای را روایت می‌کند که بورس تحصیلی برای شرکت در یک مدرسه باله برتر در انگلستان به او داده شده است. او با احساسات سنگین ترک خانواده، بودن در یک مکان جدید، تلاش برای برتری در رقص با آموزش کمتر از دیگران و مشکلات جسمی دست و پنجه نرم می‌کند. فاش می‌شود که مادو در یک مدرسه در نیجریه توسط یک مربی رقص مورد آزار قرار گرفته است. او همچنین مورد تمسخر و قلدری قرار گرفته و اکنون بینایی چشمش به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است. اما او با پشتکار و اراده‌ای درونی، با حمایت خانواده‌ای مهربان و حامی، معلمان دلسوز و دوستان مهربان، از پس این چالش‌ها برمی‌آید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

خوشحالیم که دیزنی از اکران یک داستان جهانی و تاثیرگذار مثل داستان آنتونی، دانش‌آموز باله نیجریه‌ای، حمایت کرده است، هرچند این فیلم آرام و کم‌هیجان فقط برای مخاطبان محدودی جذاب خواهد بود. هر کسی که به رقص علاقه داشته باشد، یا کودکی با استعداد استثنایی داشته، یا حتی کسی که کودکی با استعداد استثنایی را می‌شناسد، با مادو ارتباط برقرار خواهد کرد. کارگردانان دست کسی را نمی‌گیرند، توضیح زیادی نمی‌دهند و به این نوجوان آرام اجازه می‌دهند تا داستان خود را با سرعت خودش روایت کند. این موضوع باعث ایجاد لحظات احساسی می‌شود، لحظاتی که بسیاری از آن‌ها شامل مادر و خانواده آنتونی می‌شود و به بینندگان اجازه می‌دهد تا نتیجه‌گیری‌های خودشان را در مورد احساسات آنتونی و آینده احتمالی او داشته باشند.مشکل اینجاست که ممکن است احساس کنید به اطلاعات بیشتری نیاز دارید. داستان پشت ویدیوی اینستاگرامی که مدرسه انگلستان را به استعدادهای پسر نیجریه‌ای آگاه کرد، چیست؟ معلمان او واقعاً در مورد او چه فکری می‌کنند (او به وضوح در دهکده‌اش خاص است؛ آیا او فقط یکی از جمعیت دانش‌آموزان رقص دیگر است)؟ اپراتور دوربین در آن لحظات صمیمی با آنتونی چه کسی بود؟ آیا یک نفر بود یا بیشتر؟ این فیلم اساساً وانمود می‌کند که دوربین وجود ندارد (به جز در مصاحبه‌های مستقیم)، که باعث ایجاد حسی شبیه به حشره‌ای روی دیوار می‌شود، اما همچنین بخشی به‌وضوح مهم از این داستان و نحوه تبدیل شدن آن به فیلم را حذف می‌کند.