گویو

گویو (نیکولاس فورتادو) یک جوان مبتلا به اوتیسم است که عاشق ون گوگ است و به عنوان راهنمای موزه کار می‌کند. زندگی او وقتی زیر و رو می‌شود که عاشق ایوا (نانسی دوپلا) می‌شود، یک نگهبان میانسال که در موزه مشغول به کار می‌شود و او را با احساسات و تجربیات جدیدی که هرگز تصور نمی‌کرد آشنا می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نشان دادن شجاعت و صداقت گویو در زندگی روزمره‌اش به عنوان کارمند موزه صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید او کارش را به خوبی انجام می‌دهد؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا بازیگر نیکولاس فورتادو اختلال عصبی ندارد، اما آیا به نظر شما او نقش گويو را به شیوه‌ای محترمانه بازی می‌کند؟ آیا بازیگرانی که اختلال عصبی ندارند باید نقش شخصیت‌هایی با این ویژگی را بازی کنند؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه ایوا در رابطه با گویو مهربانی نشان می‌دهد؟ کجا در فیلم‌های دیگر عشق‌های مشابهی دیده‌اید؟

والدین باید بدانند که گویو فیلمی آرژانتینی به زبان اسپانیایی است در مورد مردی که نورودایورژنت است. صحنه‌های ترسناک شامل حمله‌ی عصبی گویو (نیکلاس فورتادو) در مترو شلوغ و وسط خیابان است. مردی هم گویو را می‌زند. الفاظ زشت شامل فاک، شیت و بیکچ و غیره است. یکی از شخصیت‌ها دو بار ماری‌جوآنا می‌کشد. چند شخصیت سیگار می‌کشند و بعضی‌ها هم مشروب می‌خورند. گویو و اِوا (نانسی دوپلا) در خارج از صحنه رابطه‌ی جنسی دارند. صحبت‌هایی در مورد موقعیت‌های جنسی می‌شود. گویو زیر پتو خودارضایی می‌کند اما چیزی نشان داده نمی‌شود. با اینکه نیکلاس فورتادو نورودایورژنت نیست، گویو را بدون کلیشه‌ها به تصویر می‌کشد. در این فیلم، افراد نورودایورژنت واقعی در نقش‌های فرعی حضور دارند. گروه بازیگران شامل بازیگرانی با سن، اندام و پیشینه‌ی فرهنگی مختلف است. پیام‌های مثبت شامل اهمیت تحمل و پذیرش دیگران به همان شکلی که هستند است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارکوس کارناواله در کمدی رمانتیکش درباره شخصیتی با اوتیسم می‌توانست به طرق مختلف اشتباه کند. و با این حال، گویو، یک کلاس آموزشی در نحوه تمرکز بر یک شخصیت نورودایورژنت در داستانی است که منحصراً در مورد نورودایورژنتس او نیست. نیکولاس فورتابتو اجرای غنی و کاملا همدلانه‌ای به عنوان شخصیت اصلی، جوان کنجکاو و خوش‌رفتار که به دنیای هنر اختصاص دارد، ارائه می‌دهد. گویو به نظر می‌رسد زمانی که با دقت تاریخ و معنای نقاشی‌ها را در موزه‌ای که در آن کار می‌کند، توضیح می‌دهد، ناپدید می‌شود و کارناواله مطمئن می‌شود که ما درک کنیم این همان طریقی است که گویو جهان را درک می‌کند.مجموعه‌ای از بزرگان آرژانتینی در فیلم حضور دارند، گویو نقش‌های مکمل را به زیبایی به تصویر می‌کشد، شخصیت‌هایی که فراتر از نقش‌شان در زندگی قهرمان داستان، زندگی خودشان را دارند. تاثیرگذارترین نقش، بازی نانسی دوپلائا در نقش اوا است، زنی میانسال و مادر مجرد که دوباره یاد می‌گیرد چطور خودش را دوست داشته باشد. حضور سزاریا راث در نقش مادر گویو، که ظاهراً از او دور است، در آخرین لحظات فیلم، آن را به اثری تقریباً کامل تبدیل می‌کند که هم نوجوانان و هم بزرگسالان می‌توانند از تماشایش لذت ببرند.