هیولای تو

لورا (با بازی ملیکا باررا) در حال بهبودی از درمان سرطان و جدایی ناگهانی است که یک هیولا (تامی دووی) را در کمدش پیدا می‌کند. در حالی که هر دو یاد می‌گیرند با هم زندگی کنند، به یکدیگر یاد می‌دهند که چگونه باز شوند و جنبه‌ی مهربان‌تر هیولا و خشم درونی لورا را آزاد کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مفهوم هیولا در فیلم «هیولای تو» صحبت کنند. چه چیزی در مورد هیولا او را هیولا می‌کند - ظاهرش، رفتار او؟ چه ویژگی‌هایی او را انسانی‌تر می‌کند؟ آیا شخصیت‌های دیگر نیز خصوصیات هیولایی دارند؟
• درباره خشونت در این فیلم صحبت کنید. آیا ترسناک بود؟ هیجان‌انگیز؟ هر دو؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشونت‌آمیز، حساسیت کودکان را نسبت به خشونت کاهش می‌دهد؟
• چه چیزی را به فیلم اضافه کرد؟ آیا سطح خاصی از زبان در فیلمی مثل این مورد انتظار است؟ اگر اینطور است، چرا؟
• فیلم روابط جنسی و عاطفی را چگونه به تصویر کشید؟ آیا محبت‌آمیز بود؟ احترام‌آمیز بود؟ والدین، با نوجوانان خود در مورد ارزش‌های خود در مورد روابط و مسائل جنسی صحبت کنید.
• فیلمی که ترکیبی از عناصر کمدی، موزیکال، رمانتیک و وحشت است. آیا فکر می‌کنید تعادل مناسبی در این فیلم برقرار شده است؟ کدام بخش‌ها به عنوان بخش‌های موفق و کدام بخش‌ها به عنوان بخش‌های کمتر موفق به نظر می‌رسند؟ این فیلم در مقایسه با فیلم‌های دیگر که دو یا چند ژانر از این دست را در هم می‌آمیزند، چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم هیولای تو یک فیلم ترسناک و کمدی رمانتیک با عناصر موزیکال است در مورد زنی (ملیسا باررا) که از سرطان و یک رابطه شکسته بهبود می‌یابد و یک هیولا (تامی دوئی) را در خانه‌اش پیدا می‌کند. خشونت‌های گاه‌به‌گاه شامل بریدن گلو و خونریزی و پاشیدن خون روی لباس، و زخمی شدن صورت یک کودک توسط پنجه هیولا است. شخصیت‌ها رابطه جنسی دارند، اگرچه فقط برهنه‌ی جزئی مرد و زنی در لباس زیر نشان داده می‌شود. الفاظ تند شامل کلمات لعنتی، آشغال و بی‌شعور، و همچنین خدا به عنوان یک تعجب است. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند اما نه به صورت افراطی. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اولین فیلم کارولین لیندی به عنوان نویسنده و کارگردان، ترکیبی جسورانه و غیرمعمول از ژانرهای ترسناک، کمدی رمانتیک و موزیکال است. فیلم هیولاهای تو اتفاق‌های زیادی را روایت می‌کند و بخش زیادی از آن خوب از آب درآمده است، اما لحظاتی وجود دارد که طنز آن چندان موفق نیست، صحنه‌های احساسی چندان تاثیرگذار نیستند و فیلم در تعیین لحن خود با مشکل مواجه است. اما وقتی همه چیز درست پیش می‌رود، سبک منحصر به فرد فیلم لحظات به یادماندنی زیادی را رقم می‌زند و شیمی بین باررا و دووی رابطه‌ای را به تصویر می‌کشد که اگرچه کلیشه‌ای به نظر می‌رسد، اما در نهایت باورپذیر است. شخصیت‌ها در برخی موارد به کاریکاتور تبدیل می‌شوند، به خصوص جیکوب، شخصیت مغرور و زنی‌بارِ ادموند دانوان، که باعث می‌شود تماشاگر به راحتی منتظر پایان‌بندی اغراق‌آمیزی باشد که می‌داند در راه است. این فیلم اولین اثر امیدوارکننده کارولین است که نشان‌دهنده‌ی آینده‌ای درخشان برای دومین اثر اوست.