زندگی من به عنوان یک کودک

در مجموعه مستند کابلی زندگی من به عنوان یک کودک، بچه‌ها داستان زندگی خود را با جزئیات تاثیرگذار و احساسات صادقانه بیان می‌کنند. برای این پروژه (که به طور مشترک توسط TLC و BBC Productions تهیه شده است)، ۲۰ کودک بین سنین ۷ تا ۱۲ سال دوربین‌های ویدیویی دریافت کردند و از آنها خواسته شد تا زندگی روزمره خود را در طول چهار ماه فیلمبرداری کنند، و نگاه نزدیکی به زندگی‌هایی که تحت تاثیر فقر، استعداد، معلولیت، تفاوت و مسائل روزمره کودکان قرار گرفته‌اند، ارائه دهند. هر بخش از این مجموعه شش قسمتی، سه کودک را معرفی می‌کند، مانند جاشوا، پسری آفریقایی-آمریکایی ۷ ساله که در بالتیمور شهری زندگی می‌کند. او از پنجره به بچه‌های بزرگتر که بسکتبال بازی می‌کنند نگاه می‌کند، در حالی که می‌داند نمی‌تواند به آنها بپیوندد چون خیابان‌ها بسیار خطرناک هستند. او زمان خود را بین خانه مادر مجردش و خانه مادربزرگش تقسیم می‌کند، جایی که در طول هفته می‌ماند تا بتواند به مدرسه بهتری برود، اما رنج جدایی از مادرش هر یکشنبه شب اشک‌های خاموشی را در چشمانش جاری می‌کند. بخش زیادی از این مجموعه شامل صحبت مستقیم بچه‌ها با دوربین است -- گاهی در خانه خودشان در حالی که دوربین روی سه‌پایه قرار دارد، گاهی در حال قدم زدن در پیاده‌روها در شهر یا شهرک خودشان در حالی که دوربین را در دست دارند (آماده باشید برای فیلم‌های زیادی از داخل بینی!)، و گاهی توسط والدینشان یا افراد ناشناس دیگر فیلمبرداری می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد زندگی کودکان در برنامه صحبت کنند. با کدام شخصیت بیشتر ارتباط برقرار می‌کنید؟ زندگی چه کسی بیشترین تفاوت را با زندگی شما دارد؟ آیا با تماشای صحبت‌های این کودکان در مورد زندگی‌شان، چیزی آموختید که قبلاً نمی‌دانستید؟ بچه‌ها، چگونه به برخی از سوالاتی که از کودکان در برنامه پرسیده می‌شود، پاسخ می‌دهید (مثل «خانواده چیست؟»)؟ اگر فیلمی در مورد زندگی خودتان می‌ساختید، چه چیزی در آن قرار می‌دادید؟

والدین باید بدانند که این مجموعه مستند احساسی، داستان زندگی کودکان را از زبان خودشان روایت می‌کند. این کودکان از پیشینه‌های مختلف و شرایط متفاوتی هستند. یکی از دختران والدین همجنس دارد؛ کودک دیگری فلج مغزی دارد؛ کودکی دیگر توسط والدینی از نژاد متفاوت به فرزندخواندگی پذیرفته شده است؛ و کودکی دیگر یک نابغه موسیقی است. برخی از این کودکان با مشکلات بزرگی مواجه هستند و تماشای توصیف و مواجهه آن‌ها با این چالش‌ها می‌تواند دلخراش باشد. انتظار گریه داشته باشید.

فیلم خام بچه‌ها با مهارت تدوین شده (گاهی صحنه‌ها با صدای راوی همراه است که احتمالا از شات کاملا متفاوتی گرفته شده). اما نتیجه کار مصنوعی به نظر نمی‌رسد، برخلاف خیلی از برنامه‌های واقع‌نمای دیگر. و داستان هر کودکی — چه تحت تاثیر چالش متمایزی باشد (مثل معلولیت جسمی) یا درباره زندگی نسبتا «عادی» — نشان می‌دهد که بچه‌ها در هر کجا و تحت هر شرایطی، تشنه عشق و توجه هستند، با تشویق و حمایت شکوفا می‌شوند و از دست دادن را عمیقا حس می‌کنند.خانواده‌ها ممکن است از تماشای «زندگی من به عنوان یک کودک» با هم لذت ببرند، اگرچه نوجوانان و بزرگسالان حتی بدون حضور یک کودک هم آن را جذاب خواهند یافت. کودکانی که این برنامه را می‌بینند ممکن است بعد از بخش‌های خاص، سوالات زیادی داشته باشند، مانند بخشی که درباره مادیسون، دختری ۷ ساله با دو مادر است. این بخش‌ها می‌توانند فرصت‌های آموزنده‌ای را فراهم کنند.