اشکالی نداره خوب نباشی

«مون‌کانگ‌ته» پسری سی‌ساله‌ و پرستار بیماران روانی است. او برادری مبتلا به اوتیسم به نام «مون‌سانگ‌ته» دارد. «کانگ‌ته» تقریباً تمام زندگی‌اش را وقف برادر خود کرده است. در کودکی مادرش توجه کمی به او داشته و بعد از به قتل رسیدن مادرشان تمام مسئولیت «سانگ‌ته» به دوش «کانگ‌ته» بوده ‌است. از طرفی «سانگ‌ته» صحنه‌ی قتل مادرشان را دیده و دچار تروما شده است و به همین خاطر آن‌ها ناچارند هر یک سال محل زندگی‌شان را تغییر بدهند که ترومای «سانگ‌ته» تشدید نشود. به همین ترتیب وضعیت زندگی «کانگ‌ته» در آستانه‌ی سی‌سالگی اصلاً خوب نیست و او گرچه از زندگی‌اش رضایت ندارد ولی به خاطر برادرش حرفی نمی‌زند. از طرف «کومون‌یونگ» یک زن و نویسنده‌ی کتاب‌های کودکان است. او شخصیتی خودخواه، بی‌ثبات و تاحدی مبتلا به مشکلات روانی دارد. مادرش که نویسنده‌ی معروف کتاب‌های جنایی‌ست زن عجیبی بوده و پدرش نیز رفتار چندان مناسبی با دخترش نداشته‌ است. به همین ترتیب «کو‌مون‌یونگ» نیز در آستانه‌ی سی‌سالگی گرچه فرد موفقی است اما زندگی طبیعی و خوبی ندارد. «کومون‌یونگ» و «مون‌کانگ‌ته» در کودکی با یکدیگر دوست بودند و حتی «کانگ‌ته» به او علاقه‌مند بوده ‌است. حالا پس از سال‌ها به طور اتفاقی یکدیگر را ملاقات می‌کنند و «کومون‌یونگ» متوجه می‌شود که به «کانگ‌ته» علاقه دارد. اما «کانگ‌ته» به خاطر شرایط برادرش نمی‌تواند به کسی علاقه‌مند شود یا ازدواج کند. طول داستان به تلاش‌های «کومون‌یونگ» برای جلب توجه «کانگ‌ته» می‌گذرد و در این میان این دو شخصیت همدیگر را برای عبور از مشکلات زندگی‌ کمک می‌کنند. «کانگ‌ته» کمک می‌کند «کومون‌یونگ» با مشکلات خُلقی خود کنار بیاید و «کومون‌یونگ» کمک می‌کند تا «کانگ‌ته» نیز مدت زمان بیشتری برای خود وقت بگذارد. در نهایت پس از اتفاقات مختلف مشخص می‌شود که قاتل مادر «مون‌کانگ‌ته» مادر «کومون‌یونگ» بوده است که برخلاف اینکه همه تصور می‌کردند مُرده، زنده است و قصد کشتن «کومون‌یونگ» را دارد. «کومون‌یونگ» به کمک «کانگ‌ته» موفق می‌شود تا مادرش را که به بیماری روانی مبتلاست، به دست پلیس بسپارد و در نهایت با آرام شدن شرایط آن دو می‌توانند با یکدیگر ازدواج کنند.

• با فرزندان خود در مورد مسائل عاشقانه‌ی سریال و همینطور واقعیت رابطه‌ی عاطفی در دنیای واقعی گفتگو کنید. برای آن‌ها توضیح بدهید چنین رابطه‌هایی معمولاً در داستان‌ها و فیلم‌ها وجود دارد و در واقعیت باید جور دیگری به مسائل توجه کرد. در مورد علت علاقه‌ی نوجوانان به این سریال گفتگو کنید. چه چیزهایی باعث می‌شود از چنین سریالی لذت ببرند؟ در مورد پیام اصلی داستان یعنی «اشکالی ندارد خوب نباشی» با نوجوانان گفتگو کنید. از آن‌ها بپرسید این پیام در چه صورت صحیح و مثبت است و در چه صورت ممکن است موجب مشکلاتی شود. در مورد رفتارهای شخصیت‌ها با نوجوانان گفتگو کنید. بپرسید فداکاری‌های «مون‌کانگ‌ته» تا چه اندازه درست بود؟ از آن‌ها بپرسید «کومون‌یونگ» می‌تواند یک الگوی مثبت باشد؟ در مورد ارتباط زوج اصلی سریال با آن‌ها گفتگو کنید، این دو نفر چطور توانستند یکدیگر را در حل تعارضات زندگی کمک کنند؟ در مورد ناهنجاری‌های داستان مانند استفاده از مشروبات، حضور زن و مرد غریبه در یک خانه و ... گفتگو کنید و اثرات منفی این رفتارها را ذکر نمایید. خلاصه با فرزندان خود صحبت کنید: با فرزندان خود در مورد علت علاقه‌شان به این اثر، مسائل عاشقانه‌ی داستان و واقعیت مسائل عاطفی گفتگو کنید. شخصیت‌های مختلف قصه و رفتارهای مثبت و منفی آن‌ها را با یکدیگر کالبدشکافی کنید. پیام اصلی قصه یعنی «اشکالی ندارد خوبی نباشی» را از جنبه‌های مختلف بررسی کنید و همینطور در مورد ناهنجاری‌های قصه و اثرات منفی آن با نوجوانان خود صحبت کنید.

«اشکالی ندارد خوب نباشی» یا «روانی‌ام، اما اشکالی نداره» پیش از پخش در بین مخاطبان ایرانی به عنوان یک سریال روان‌شناسی شناخته می‌شد. اما بسیاری از مخاطبان پس از تماشای سریال متوجه شدند که این اثر بیشتر یک سریال عاشقانه همراه با کمی چاشنی روان‌شناسی است. حتی در نیمه‌ی دوم داستان از همین میزان روان‌شناسانه بودن کاسته می‌شود و به جنایی بودن آن افزوده می‌شود. به همین ترتیب خوب است والدین توجه داشته ‌باشند که علت محبوبیت داستان بیش از «روان‌شناسانه» بودن قصه، عاشقانه بودن آن است. جذابیت زوج بازیگر سریال، صحنه‌های خوش‌آب‌ورنگ، همراه با فیلمبرداری خوب، طراحی‌های زیبای لباس، موسیقی متن جذاب و همینطور در قسمت‌هایی ترکیب شدن فیلم با انیمیشن، از نکاتی است که این سریال را برای نوجوانان جذاب می‌کند. مهم‌ترین نکته این است که والدین علت جذابیت این داستان‌های عاشقانه برای نوجوانان را درک کنند و در مورد آن با آن‌ها گفتگو کنند. حتی در مواردی توضیح بدهند که در زندگی واقعی روابط به شکل سریال‌ها نیستند. برای مثال در دنیای واقعی رفتارهای «کومون‌یونگ» در زندگی مشترک مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. پرخاشگری و خشونت او صرفاً با یک رابطه‌ی عاشقانه درمان نمی‌شود. و خوب است نوجوانان بدانند که رابطه‌ی عاطفی در زندگی واقعی اجزای مختلفی دارد که یکی از آن‌ها «عشق» است. در درجه‌ی دوم، این سریال برخلاف ادعای خود به مسائل روان‌شناسی نمی‌پردازد. مکان وقوع داستان یک بیمارستان روانی است و بسیاری از شخصیت‌ها افراد مبتلا به مشکلات روانی هستند. اما سازندگان بیشتر از به تصویر کشیدن وضعیت این افراد و منتقل کردن پیامی در این راستا به دنبال روایت کردن قصه‌ای جذاب و خوش‌آب‌ورنگ بوده‌اند به این ترتیب نمی‌توان از این اثر به عنوان اثری مفید در حوزه‌ی روان‌شناسی نام برد. حتی مشکلات شخصیت اصلی داستان یعنی «کومون‌یونگ» هم تا پایان قصه به طور کامل رفع نمی‌شود و سازندگان به نوعی از کنار آن عبور می‌کنند. به هر صورت از یک سریال 16 قسمتی نمی‌شود انتظار شخصیت‌پردازی عمیق و نمایش تغییرات شخصیت به طور کامل را انتظار داشت. مساله‌ی بعدی، پیام اصلی سریال است که در نام اثر هم مشخص است. «اشکالی ندارد خوب نباشی» یا «روانی‌ام، اما اشکالی نداره» در درجه‌ی اول این پیام به نظر پیام مثبتی است. هر فردی در زندگی وضعیت نامناسب و روزهای بدی دارد یا افرادی در زندگی مشکلاتی دارند که مقصر آن نیستند و همه‌ی این‌ها نباید باعث شود که نسبت به هویت خود احساس بدی داشته ‌باشند. اما برداشت افراطی این پیام ممکن است مشکلاتی به همراه داشته‌ باشد. مثلاً اینکه افراد تلاشی برای اصلاح هیچ‌کدام از رفتارهای نامناسب خود نکنند و با توجیه «من همین شکلی هستم» اطرافیان خود را آزار بدهند. اگرچه روند کلی سریال چنین پیامی را نقض می‌کند، اما ممکن است برخی مخاطبان چنین برداشتی از اثر داشته ‌باشند که خوب است با گفتگو تعدیل شود. سریال «اشکالی ندارد خوب نباشی» جزو سریال‌های جدیدتر کره‌ای است و علی‌رغم حفظ برخی کلیشه‌های این ژانر از جنبه‌هایی با باقی آثار متفاوت است. برای مثال صحنه‌های بوسه در این سریال شدیدتر و طولانی‌تر از باقی سریال‌های کره‌ای به تصویر کشیده‌ شده و یا صحنه‌ای از رابطه‌ی جنسی وجود دارد که کمتر در سریال‌های کره‌ای دیده می‌شود. شخصیت زن سریال هم برخلاف اغلب شخصیت‌های زن فردی سربه‌زیر و آرام نیست. بلکه رفتار متفاوتی دارد و همین تفاوت موجب استقلالش از شخصیت مرد می‌شود. به نوعی می‌توان گفت این سریال، فضای سیندرلایی سریال‌های کره‌ای را ندارد. برخی مخاطبین معتقدند که رفتارهای «کومون‌یونگ»، رفتارهای یک زن مستقل و متکی به خود است. درحالیکه پرخاشگری و خودخواهی او بیشتر ناشی از مشکلات روانی است تا استقلال. به همین ترتیب نمی‌توان گفت که تنها متفاوت بودن شخصیت زن به معنی الگو بودن او به عنوان یک زن مستقل است. از طرفی همانطور که گفته ‌شد رفتارهای او در سریال به طور کامل اصلاح نمی‌شود، بلکه ارتباط اون «مون‌کانگ‌ته» موجب می‌شود که کمی معتدل‌تر برخورد کند. از طرفی یکی دیگر از کلیشه‌های خطرآفرین برای نوجوانان در این اثر وجود دارد. دختر و پسر داستان از جایی تصمیم می‌گیرند به دلایلی با یکدیگر در یک خانه زندگی کنند و به تدریج رابطه‌ای عاشقانه بین آن دو شکل می‌گیرد. همخانه شدن با مرد یا زنی غریبه نباید برای نوجوانان مسأله‌ای عادی و جذاب تصویر شود. با همه‌ی این تفاسیر سریال «اشکالی نداره خوب نباشی» یکی از محبوب‌ترین سریال‌های کره‌ای در ژانر رمانتیک است که اثرات مثبت و منفی توامانی دارد. نوجوانان به دلایل متنوعی به این سریال توجه نشان می‌دهند و نمی‌توان آن‌ها را به طور مطلق از تماشای آن منع کرد بلکه بهتر است با پررنگ کردن پیام‌های مثبت و اشاره به نکات منفی نتیجه‌ی بهتری از تماشای آن به دست آورند. خلاصه آنچه لازم است والدین بدانند: «اشکالی نداره خوب نباشی» برخلاف ادعای خود بیشتر سریالی عاشقانه است تا روان‌شناسانه. خوب است والدین در درجه‌ی اول علت علاقه‌ی نوجوانان به این سریال را درک کنند و در کنار آن با آن‌ها در مورد روابط عاشقانه‌ی داخل سریال و واقعیت روابط عاطفی در زندگی واقعی گفتگو کنند. پیام اصلی سریال یعنی «اشکالی نداره خوب نباشی» در کنار اثرات مثبت خود ممکن است پیامدهایی منفی نیز داشته ‌باشد که خوب است به آن‌ها توجه شود. کلیشه‌ی همخانگی زن و مرد غریبه در این سریال نیز وجود دارد و نباید این مسأله برای نوجوانان عادی و جذاب تلقی شود. به طور کلی این سریال نکات مثبت و منفی را توامان داراست و با توجه به محبوبیت آن خوب است در کنار تماشای آن به نکات ذکر شده توجه کرد.