معتاد به زیبایی

در برنامه واقع‌نمای «معتاد به زیبایی» که درباره رفتارهای درون یک مرکز زیبایی در کالیفرنیای جنوبی است، بوتاکس واژه‌ای پرطرفدار است. این مرکز به مشتریان خود خدمات زیبایی جراحی و غیرجراحی ارائه می‌دهد. بازیگران این برنامه شامل یک منشی پذیرش پرتوقع که در انجام وظایفش مشکل دارد، یک دستیار اجرایی حسابگر که سعی می‌کند از مدیرعامل خود که جراحی زیبایی انجام داده، یاد بگیرد و یک مدیر جدی مرکز زیبایی که وظیفه نظارت بر همه را بر عهده دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع گفتگو کنند که تماشای این برنامه چگونه بر تصویر بدنی شما تاثیر می‌گذارد؟ آیا باعث می‌شود احساس بهتری در مورد بدن خود داشته باشید یا بدتر؟ چه نوع پیام‌هایی در مورد زیبایی منتقل می‌کند؟
• آیا این نمایش موضع خاصی در مورد صنعت جراحی پلاستیک و افرادی که به سمت محصولات و روش‌هایش هجوم می‌آورند، دارد؟ آیا آن را نقد می‌کند یا ستایش؟
• نظر شما در مورد استفاده از جراحی، تزریق یا کرم‌ها برای تغییر ظاهر چیست؟ آیا فکر می‌کنید مرز باریکی بین استفاده از کمی رژ گونه برای صورتی کردن گونه‌ها و تاتو کردن آرایش روی پوست وجود دارد؟ در چه مرحله‌ای رژیم‌های زیبایی به "افراط" می‌رسند؟

والدین باید بدانند که این برنامه واقع‌نمای تلویزیونی لزوماً برای نوجوانان ساخته نشده است، اما ممکن است آن‌ها تحت تأثیر پیام‌های منفی آن در زمینه‌های مادی‌گرایی، زیبایی و تصویر بدنی قرار بگیرند. بیشتر افرادی که در این برنامه حضور دارند، به‌طور دوره‌ای از روش‌های جراحی و غیرجراحی برای «ارتقا» ظاهر خود استفاده می‌کنند (اگرچه نتایج نهایی قابل بحث است) و اعتراف می‌کنند که از لیپوساکشن، ایمپلنت گونه و بوتاکس تا تزریق‌های استراتژیک در کف پا برای کاهش درد راه رفتن با کفش‌های پاشنه بلند، همه را امتحان کرده‌اند. پرستش و استفاده از زبان برندهای لوکس نیز از دیگر مسائل این برنامه است، اگرچه کلمات تند و زننده (مثل «فحش» و «کثافت») سانسور می‌شوند.

اگر بتوانید بپذیرید که «واقعیتی» که اینجا می‌بینید احتمالاً واقعی نیست، شاید تا حدی از ابزورد بودن افرادی که می‌توانند با قاطعیت بگویند «تزریق کردن چیزی کاملاً عادی است، مثل خوردن ویتامین» یا «من تحت قانون حمایت از افراد دارای معلولیت آمریکا هستم چون اختلال کمبود توجه دارم» سرگرم شوید. در هر صورت، این نمایش از نظر برنامه‌ریزی واقعاً چیز جدیدی ندارد و در واقع ژانر را چند قدم به عقب برمی‌گرداند با دیالوگ‌های از پیش نوشته‌شده‌ای که کمی غیرطبیعی به نظر می‌رسند... مثل دهان‌های جراحی‌شده‌ای که آن را بیرون می‌دهند. تهیه‌کنندگان به وضوح در حال تبلیغ گری، منشی بیش از حد شوخ‌طبع، به عنوان عنصر کمدی هستند. اما حتی او هم نمی‌تواند این نمایش را به یک موفقیت تبدیل کند... یا می‌تواند؟اگر هیچ چیز دیگری نباشد، معتاد به زیبایی مطالعه ای جذاب (و اغلب ترسناک) از فرهنگ ما است که به جوانی معتاد شده است، جهانی که در آن زیبایی می تواند خریداری و به هر کسی که مایل به پرداخت هزینه آن باشد فروخته شود. اما لایه ای از کنجکاوی به آن اضافه شده است که آنهایی که این محصولات را می فروشند به نظر می رسد به اندازه مشتریانشان از آن استفاده می کنند. پس معتادهای واقعی چه کسانی هستند؟ شما تصمیم بگیرید.