بچه‌های لوس

در مستند «براتس»، اندرو مک‌کارتی بازیگر و کارگردان، دوستان قدیمی خود را مثل دمی مور، راب لاو، امیلیو استیوز، آلی شیدی، جان کرایر و دیگران پیدا می‌کند تا در مورد تجربه‌شان در بازی در فیلم‌های دهه ۸۰ و برچسب جمعی «بچه‌های شرور» که به آن‌ها داده شده بود صحبت کنند. او در مورد خاطراتش از آن دوران و تاثیر منفی این برچسب بر زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش صحبت می‌کند. او همچنین با مالکوم گلدول جامعه‌شناس، برت ایستون الیس رمان‌نویس و نویسنده مقاله اصلی که این اصطلاح را ابداع کرده بود و دیگران صحبت می‌کند تا تاثیر فرهنگ جوانان دهه ۸۰ را بر افرادی که در آن زمان بزرگ شده‌اند و همچنین بر سینمای امروز تحلیل کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ارزش مرور گذشته برای افراد، مانند اندرو مک‌کارتی و دوستانش در فیلم «براتس»، صحبت کنند. مک‌کارتی چگونه از گفتگوهایی که در این فیلم داشت، سود برد؟
• یکی از مصاحبه شوندگان در فیلم می‌گوید او و دوستانش با رنگ پوست متفاوت عادت کرده‌اند که خود را با شخصیت‌های سفیدپوست هم‌ذات پنداری کنند، زیرا بیشتر شخصیت‌هایی که در فیلم‌ها و نمایش‌های آمریکایی به آن‌ها ارائه می‌شد، سفیدپوست بودند. آیا این موضوع تغییر کرده است؟ چرا این نوع نمایش اهمیت دارد؟
• در چه جنبه‌های دیگری فکر می‌کنید فیلم‌هایی که برای جوانان ساخته می‌شوند از زمان گروه برت تغییر کرده‌اند؟
• رب لاو چگونه پیشنهاد می‌کند که فیلم‌های دهه ۸۰ که در آن‌ها بازی کرده، مسئول روندهای فیلم‌های هالیوود بعد از آن هستند؟

والدین باید بدانند که براتس مستندی است در مورد گروهی از بازیگران دهه ۱۹۸۰ که به عنوان "بچه پولدارها" شناخته می‌شدند، و کارگردانی آن بر عهده یکی از این بازیگران، اندرو مک‌کارتی است. در این مستند، فحش (f--k) و صحنه‌هایی از افراد در تختخواب، بوسیدن، نوشیدن، سیگار کشیدن، مست شدن و نیاز به "همسر سالم" در یک صحنه فیلمبرداری وجود دارد. افراد از آسیب‌های روحی که داشته‌اند یا با کمک روان‌درمانی از آن عبور کرده‌اند، صحبت می‌کنند. این مستند به انحلال "بچه پولدارها" و احساسات اعضای آن در مورد این برچسب می‌پردازد. این فیلم از کتابی که توسط کارگردان نوشته شده الهام گرفته شده و شامل اشاره و کلیپ‌هایی از مجموعه‌ای از فیلم‌های دهه ۱۹۸۰ است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نسل ایکس، این فیلم برای توست. براتس سفری است به خاطرات گذشته، با بازیگرانی که اکنون در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ زندگی خود هستند و در دهه ۱۹۸۰ در مجموعه‌ای از فیلم‌های مخصوص جوانان بازی کردند که مسیر هالیوود را تغییر داد. در واقع، شاید جالب‌ترین نکته این فیلم برای کسانی که قبلا به این فکر نکرده بودند، این باشد که فیلم‌هایی مانند پرتی این پینک، برکفست کلاب و سنت الموز فایر، در میان بسیاری از فیلم‌های دیگر آن دوران، مسئول نشان دادن اندازه و ارزش بازار نوجوانان به هالیوود بودند. مک‌کارتی در مورد دیگر پیامدهای اجتماعی گسترده "برات پک" با طیف وسیعی از منابع جالب صحبت می‌کند، اما انگیزه واقعی او بسیار شخصی‌تر است. این واقعا سفری به خاطرات گذشته اوست.به نظر می‌رسد مک‌کارتی تحت فشار برچسب «بچه‌های ناقلا» در سال ۱۹۸۵، از این فیلم برای بیان احساسات خود در مورد گذشته استفاده می‌کند. این روند مانند ۱۲ مرحله‌ای است، با دوربین‌هایی که به‌دقت او را دنبال می‌کنند و به تفکرات شخصی او گوش می‌دهند، در حالی که او بین بازدیدهایش سفر می‌کند و مصاحبه‌هایش را انجام می‌دهد. همکاران قدیمی او، که بیشترشان را در ۳۰ سال گذشته ندیده، موافقند که این برچسب بر پروفایل حرفه‌ای آن‌ها تأثیر منفی گذاشته، اگرچه به نظر می‌رسد هیچ‌کدام به اندازه مک‌کارتی تحت تأثیر قرار نگرفته‌اند. (جالب است بدانید که اگر مقاله اصلی را بخوانید، که در دسترس آنلاین است، مک‌کارتی به‌ندرت ذکر شده است.) به‌عنوان کارگردان، تمرکز یک‌سویه او بر گذشته باعث می‌شود فرصتی را برای کاوش بیشتر در زندگی فعلی این آیکون‌ها از دست بدهد. اعضای «باشگاه صبحانه» در ۳۰ سال گذشته چه می‌کردند؟ مصاحبه‌ها و صحنه‌های حذف‌شده نگاهی گذرا به این موضوع می‌اندازند، اما مخاطبان نسل ایکس این فیلم مشتاق دانستن جزئیات بیشتری بودند.