خوب بود

سام ۱۷ ساله (با بازی لیلی کولیس) در فیلم خوب یکی، برای یک سفر سه روزه با کوله‌پشتی به همراه پدرش کریس (با بازی جیمز لو گروس) و دوست قدیمی پدرش مت (با بازی دنی مک‌کارتی) به کوه‌های کات‌اسکیلز می‌رود. اما شروع سفر کمی ناهموار است، چون مت با پسرش دیلن (با بازی جولیان گریدی) بحث می‌کند و دیلن در خانه می‌ماند. کریس روی وسایل و نحوه بستن بار حساس است، حتی بسته مت را باز می‌کند و هر چیزی را که غیرضروری می‌داند، برمی‌دارد. اما شروع سفر خوب است. آن‌ها کمی با دیگر کوهنوردان صحبت می‌کنند و مت وقتی به دریاچه‌ای زیبا می‌رسند، احساساتی می‌شود. گفتگو از پر کردن اوقات فراغت («رنگ مورد علاقه‌ات چیه؟» «غذای مورد علاقه‌ات چیه؟») به موضوعاتی شخصی‌تر، خودکاوانه و هستی‌شناسانه می‌رسد. مت پشیمانی‌های زیادی دارد که به نظر آماده مواجهه با آن‌هاست، درحالی‌که کریس انعطاف‌ناپذیرتر به نظر می‌رسد. وقتی یک شب، ناگهان شرایط تغییر می‌کند و سام سعی می‌کند با پدرش درددل کند، رابطه‌شان به چالش کشیده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده از ارتباطات در فیلم «خوب» صحبت کنند. در این زمینه، سام، کریس و مت چه نقش‌هایی دارند؟ چه کسی صحبت می‌کند و چه کسی گوش می‌دهد؟
• چگونه نوشیدن الکل به تصویر کشیده شده است؟ آیا آن را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهای واقعی و عینی را به تصویر می‌کشد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• با توجه به لحظه کلیدی فیلم، آیا می‌توان آن را تهدید جنسی یا رفتار نامناسب تلقی کرد؟ سام چطور با آن برخورد می‌کند؟ پدرش چطور؟ چه نتیجه‌ای می‌توانست بهتر باشد؟
• چگونه رابطه پدر و دختر در اینجا به تصویر کشیده شده است؟ چگونه این رابطه با روابط خودتان شباهت یا تفاوت دارد؟
• در فیلمی که فقط روی سه شخصیت تمرکز دارد، چه چیزی خاص یا جالب است؟ هر شخصیت چه نقشی در روایت داستان دارد؟

والدین باید بدانند که «Good One» یک درام در مورد دختری ۱۷ ساله (لیلی کولیاس)، پدرش (جیمز لو گروس) و دوست قدیمی پدرش (دنی مک‌کارتی) است که برای پیاده‌روی در آخر هفته‌ای طولانی به کوهستان می‌روند. در این فیلم، مردی میانسال تلاش نامناسبی برای نزدیک شدن به دختر نوجوان انجام می‌دهد و پیشنهاد می‌دهد که او در چادرش با او بخوابد. یکی از شخصیت‌ها داستان خیانت به همسرش و نابودی ازدواجش را تعریف می‌کند، و دختری نوجوان شورت خود را در خارج از کادر دوربین پایین می‌کشد. شخصیت‌ها با یکدیگر بحث و داد و بیداد می‌کنند و به یکدیگر توهین می‌کنند؛ در گفتگوهایشان گاهی از کلماتی مانند «لعنتی»، «خر»، «پیس»، «کون»، «عیسی»، «برای مسیح»، و «احمق» استفاده می‌شود. بزرگسالان در حین پیاده‌روی از بطری مشروب می‌نوشند؛ یکی از آنها مست می‌شود و شروع به خوابیدن می‌کند. شخصیت‌های بزرگسال همچنین در یک بار نوشیدنی می‌خورند و در هنگام شام «یک آبجو دیگر» سفارش می‌دهند. اگرچه فیلم به نتیجه‌گیری خاصی نمی‌رسد یا پیام خاصی را منتقل نمی‌کند، اما گفتگوهای شخصیت‌ها ظریف و تأثیرگذار است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

یک کاوش قابل توجه از شخصیت‌ها و روابط، این فیلم بلندِ چشمگیرِ نویسندگی و کارگردانیِ اولین بار، از قضاوت یا متهم کردن اجتناب می‌کند و به جای آن، با صبر و حوصله به کاوش و مشاهده می‌پردازد. در ابتدای فیلم، فیلمساز، ایندیا دانالدسون، شخصیت‌ها را به سختی معرفی می‌کند. سم یک دوست به نام جسی (سوما بوحبال) دارد که ممکن است دوست دخترش باشد یا نباشد، اما ما هرگز مطمئن نمی‌شویم. بعداً متوجه می‌شویم که هم کریس و هم مت طلاق گرفته‌اند؛ کریس دوباره ازدواج کرده و یک نوزاد جدید دارد، اما مت مجرد است و در هم‌سرپرستی دیلان مشکل دارد. در ابتدا مت به نظر پرحرف و کریس مسئولیت‌پذیر می‌آید، اما با ادامه فیلم، می‌بینیم که مت راحت‌تر می‌تواند خود را باز کند، در حالی که کریس عمدتاً انعطاف‌ناپذیر و کنجکاو نیست.در یک صحنه، کریس از سم می‌پرسد که آیا برای کالج هیجان‌زده است و او در پاسخ به او می‌گوید که این اولین سوالی است که او در تمام آخر هفته از او پرسیده است (که کریس آن را انکار می‌کند). از طرف سم، او همانطور که مت اشاره می‌کند، بسیار خردمند است. او به راحتی می‌تواند این مردان را که دو برابر او روی زمین زندگی کرده‌اند، بخواند، اما او هنوز غم‌ها و رازهای پنهان خود را دارد. (سم از مردان مرموز‌تر و کمتر شناخته‌شده‌تر است، اما بازی کولیاس لایه‌های زیادی به شخصیت او اضافه می‌کند.) نقطه عطف احساسی فیلم یک لحظه کوچک است، اما قدرتمند و خردکننده است. سپس دونالدسون یک تصویر نهایی و بی‌کلام را برای جمع‌بندی همه چیز خلق می‌کند؛ این تصویر کوچک اما سنگین است. در پایان، فیلم «Good One» از جمع‌بندی همه چیز خودداری می‌کند و آن را آشفته و حل‌نشده رها می‌کند، که نشان می‌دهد این فیلم کمتر با فرمول‌های سینمایی هماهنگ است و بیشتر با زندگی واقعی هماهنگ است.