عاشقانه دوست داشتن

عشق واقعی به عنوان یک سفرنامه از زندگی سیاه‌پوستان در خیابان‌های واشینگتن دی‌سی آغاز می‌شود و به تدریج دوربین از کلیات به جزئیات زندگی دو جوان جذاب می‌پردازد که در جستجوی موفقیت حرفه‌ای و شخصی هستند. عیسی (کوفی سیربو) یک نقاش جوان و بااستعداد است که به دنبال جلب توجه صاحب و مدیر یک گالری هنری بانفوذ به نام چنای (اوزو آدوبا) است. در یک نمایش انفرادی از دوست بزرگتر و موفقش یوسف (مایکل ایلی)، عیسی با استیوی (یوتا وونگ-لوی-سینگ) دانشجو حقوقی آشنا می‌شود که رؤیای کار در یک شرکت معتبر در شیکاگو را در سر می‌پروراند. عیسی سوژه‌های خود، یعنی مردم عادی سیاه‌پوست را از خلال آنچه او "اعوجاج" می‌نامد، می‌گذراند و با لایه‌های ضخیم رنگ مجسمه‌سازانه، آنها را به تصاویری خارق‌العاده تبدیل می‌کند. چنای او را تشویق می‌کند اما توصیه می‌کند که باید عمیق‌تر به درون خود سفر کند و خود را بیشتر وقف کارش کند تا بتواند به او یک نمایش انفرادی بدهد و آثارش را نمایندگی کند. والدین دلسوز در زندگی فرزندان خود دخالت می‌کنند، پدری نگران ارزش عملی خلق هنر در جامعه‌ای مزدور را زیر سؤال می‌برد و مادری عاشقانه نگران است که عشق لحظه‌ای ممکن است دخترش را از بالا رفتن از نردبان حرفه‌ای و رسیدن به بالاترین درجات موفقیت بازدارد. طبقه اجتماعی، وضعیت اقتصادی و نژاد همه به این زوج در رختخواب می‌پیوندند و شروع به کاشتن بذر تردید در رابطه آنها می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه دو فرد با استعداد و سخت‌کوش می‌توانند عشق عمیق خود را در کنار تحقق پتانسیل‌های شغلی‌شان مدیریت کنند. آیا فکر می‌کنید این زوج می‌توانستند راه‌حلی پیدا کنند؟ چرا بله یا خیر؟
• این فیلم به بررسی تحرک در آمریکا امروزی و اینکه چقدر رایج است که کودکان محل تولد خود را ترک کنند تا در دورترین نقاط از خانواده خود زندگی و کار کنند، می‌پردازد. آیا فکر می‌کنید مردم باید در جستجوی ثروت خود ماجراجو باشند یا به خانه نزدیک بمانند؟ چرا؟
• فیلم در مورد دشواری زنان در دنبال کردن حرفه شان چه می گوید؟ آیا فکر می کنید زنان بیشتر تمایل دارند به شهر جدیدی بروند تا شغل جدید مردشان را حمایت کنند تا برعکس؟ آیا فکر می کنید مردان و زنان باید به طور مساوی مایل به ترک ریشه های خود برای شریک زندگی شان باشند؟ چرا؟
• فیلم از ما می‌پرسد آیا شخصیت‌ها باید موفقیت مالی را فدا کنند تا کارهای مهمی برای بالا بردن دیگران انجام دهند؟ آیا می‌توان هر دو را انجام داد؟

والدین باید بدانند که واقعا عشق یک درام بالغانه در مورد کشمکش‌های معمولی یک زوج با استعداد در مورد عشق، تعهد و اشتیاق به کارشان است. با یک گروه بازیگران تقریبا تمام سیاه‌پوست، این فیلم الگوهایی برای زندگی و چشم‌اندازی از زندگی برای بینندگان جوان سیاه‌پوست ارائه می‌کند که به ندرت در فیلم‌های آمریکایی دیده می‌شود. مشغله‌های کاری آنها وقت با هم بودن را از آنها می‌گیرد و آنها را به تصمیم‌گیری‌های دردناک و زندگی‌ساز وادار می‌کند. زبان فیلم شامل کلمات فحش، لعنتی، کس‌کش و احمق است. یک مرد و زن در حال بوسیدن و رابطه جنسی در چارچوب یک رابطه متعهدانه دیده می‌شوند. سینه‌ها دیده می‌شوند. بزرگسالان الکل می‌نوشند و ماری‌جوانا می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم واقعاً عشق، مانند داستان‌های تونی موریسون، تصویری تکان‌دهنده از زندگی سیاه‌پوستان است که از نگاه سفیدپوستان فیلتر نشده، بلکه به‌عنوان صفحه‌ای از کتاب بشریت به تصویر کشیده شده است. بازیگران تقریباً به‌طور کامل سیاه‌پوست هستند و داستان، به‌طور شگفت‌انگیزی، سیاه‌پوستان معمولی را در حال زندگی معمولی نشان می‌دهد. ایزایا و استیوی عاشق هم می‌شوند و کار در مسیر عشق آن‌ها قرار می‌گیرد، داستانی روزمره که هرگز نوشته نشده است. کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده، آنجل کریستی ویلیامز، با اطمینان ما را به سمت بینشی هنری هدایت می‌کند که به رنگ و تفاوت‌ها کور نیست، بلکه آن‌ها را به‌عنوان سایه‌هایی در طیف بشریت به تصویر می‌کشد. وقتی نقاش ایزایا درباره ارائه «اعوجاج» عمدی بصری خود برای به تصویر کشیدن زندگی سیاه‌پوستان به‌عنوان چیزی عادی، معمولی و فوق‌العاده در یک لحظه صحبت می‌کند، می‌دانیم که فیلم نیز در تلاش برای انجام همین کار است.این یک رمان جذاب است، اما کارگردان به عمق موضوع خود ایمان دارد و از درام‌های اضافی پرهیز کرده است. نیازی به صحنه‌های تعقیض و گریز، مصرف بیش از حد مواد مخدر، فریاد و داد و بیداد نیست. در عوض، او در صحنه‌های زیبایی از عشق‌بازی بین دو نفری که خود را به یکدیگر تقدیم کرده‌اند، حساسیت نقاشی بر بوم را به تصویر می‌کشد. این زندگی عادی در تمام ابعاد آن است که با جذابیت تصادفی دو بازیگر اصلی زیبا و با استعداد، ارتقا یافته است. بازی کوفی سریبو در نقش اشعیا، بسیار چشمگیر است. موسیقی متن تاثیرگذار کاری متیون، پیام ساده و احساسی فیلم را تقویت می‌کند. اگر بخواهیم به ضعفی اشاره کنیم، فیلم سختی و مشکلی را که همه زنان در مقایسه با مردان در تلاش برای تحقق پتانسیل خود با آن مواجه هستند، بیان نمی‌کند. اگر تعصب نژادی مردان سیاه‌پوست را از رسیدن به موفقیت بازمی‌دارد، این موضوع دو برابر در مورد زنان سیاه‌پوست صدق می‌کند که با تعصب جنسیتی نیز مواجه هستند. اما فیلم اشاره می‌کند که این مبارزه و تلاش در هر زوجی، فارغ از نژاد، مذهب یا طبقه اقتصادی، نفوذ می‌کند و این همان چیزی است که زوج‌های مناسب و هماهنگ را از هم جدا می‌کند. سوال اینجاست: وقتی زنی هزینه بنزین معشوق فقیر خود را می‌پردازد، آیا از او حمایت می‌کند یا او را تحقیر می‌کند؟