گفتگوی صریح

والتر بلانت (پاتریک استوارت) مجری اخبار بریتانیایی، پس از تصمیم به نقل مکان به لس آنجلس برای فتح بازار اخبار کابلی آمریکا، مجری برنامه تلویزیونی بلانت تاک است و در یک دوراهی قرار دارد. او به تازگی از همسر سومش جدا شده، آینده رابطه‌اش با پسر جوانش در هاله‌ای از ابهام است، بیش از حد الکل مصرف می‌کند و محبوبیتش به شدت افت کرده است. اگر او نداشته باشد خدمتکار وفادارش هری (آدریان اسکاربرو) و دستیار وفادارش رزالی (جکی ویور) را که به او تکیه می‌کنند، بعلاوه کارکنان برنامه تلویزیونی‌اش، معلوم نیست الان کجا بود. اما حتی کارکنانش هم نمی‌توانند او را نجات دهند وقتی به اتهام حمایت از فاحشه و رانندگی در حالت مستی دستگیر می‌شود و نامش در ستون شایعات سراسر جهان قرار می‌گیرد. اوضاع برای والتر بلانت تاریک به نظر می‌رسد-- آیا او می‌تواند رستگاری پیدا کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نوع برنامه‌ای که والتر بلانت در آن بازی می‌کند، صحبت کنند. در زندگی واقعی، چه سلبریتی‌هایی شبیه به بلانت وجود دارند؟ در چه برنامه‌هایی حضور دارند و در چه شبکه‌هایی پخش می‌شوند؟ چه نوع تاثیری بر گزارش‌های خبری دارند؟
• این نمایش چگونه تغییر می‌کرد اگر در یک روزنامه یا مجله تنظیم می‌شد؟ و اگر در یک شهر کوچک یا در دهه ۱۹۵۰ اتفاق می‌افتاد چه؟
• آیا تماشاگران باید از شخصیت اصلی والتر بلانت متنفر باشند؟ آیا باید از او بترسیم؟ آیا باید او را دوست داشته باشیم؟ آیا باید با او همدردی کنیم؟ چگونه می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که بلانت تاک یک مجموعه کمدی در مورد مجری یک برنامه گفتگوی خبری کابلی است که زندگی شخصی آشفته‌ای دارد. نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر او احتمالاً برای والدین نگران‌کننده خواهد بود: او اغلب در بارها و از بطری جیبی خود مشروب می‌نوشد؛ بعد از آن، کلماتش نامفهوم می‌شود، از نظر احساسی کنترل خود را از دست می‌دهد و در نهایت به دلیل رانندگی در حالت مستی دستگیر می‌شود. قهرمان ما همچنین در حین رانندگی از مواد خوراکی حاوی ماری‌جوآنا استفاده می‌کند، یک مشت قرص تجویزی را از دوستی که مشکل اعتیاد دارد، می‌گیرد و سپس چیزی که فکر می‌کند کوکائین است را استنشاق می‌کند، اما بعداً بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که آن آمبین بوده است. شوخی‌های جنسی ممکن است برای والدین آزاردهنده باشد: مردی یک فاحشه را با ماشین خود سوار می‌کند؛ آن‌ها به طور گرافیکی در مورد اعضای بدن او صحبت می‌کنند و سپس او سینه‌هایش را نشان می‌دهد. بعد از آن، درگیری با پلیس رخ می‌دهد؛ مردی لگد محکمی به بیضه‌هایش می‌خورد و مجروح می‌شود، که بعداً به عنوان یک شوخی خنده‌دار به تصویر کشیده می‌شود. فحاشی به طور مداوم وجود دارد؛ بسیاری از کلمات رکیک چهار حرفی به جای خشم با انزجار بیان می‌شوند. با وجود محتوای نامناسب، لحن کلی کمدی است و شخصیت اصلی نسبت به کسانی که به او وابسته هستند، محترم و مهربان است.

این سریال کمدی بی‌ادبانه و نامناسب برای کودکان است، اما بزرگسالانی که از کمدی‌های بی‌ادبانه و طنز لذت می‌برند و استعداد پاتریک استوارت را تحسین می‌کنند، قطعاً از آن خوششان خواهد آمد. بلانت تاک با رویکرد "نشان دادن، نه گفتن" شخصیت‌پردازی می‌کند و به مخاطب اجازه می‌دهد تا خود داستان را تکمیل کند. نیازی نیست به ما بگویند که حرفه بلانت در حال افول است و او احساس می‌کند از جامعه دور افتاده و دیگر جذابیت سابق را ندارد، اما با این حال تلاش می‌کند تا همچنان در مرکز توجه باشد.بلانت به فرهنگ عامه‌پسند قدیمی اشاره می‌کند (والاس سیمپسون؟ برت لنکستر؟) و واکنش‌های کسانی که متوجه می‌شوند او زنی به سن نصف سن خودش و پسری ۵ ساله دارد، به سرعت وضعیت این مرد را روشن می‌کند، و ما می‌توانیم به بخش‌های جذاب برسیم: استوارت هم خودش و هم محیط رسانه‌ای که برنامه در آن قرار دارد را مسخره می‌کند. در قسمت اول برنامه، استوارت تصمیم می‌گیرد در صفحه‌ای تقسیم‌شده با خودش مصاحبه کند. اول، واکنش‌های احساسی من را ضبط کنید! او با اشتیاق یک نمایشگر که وظیفه اجرای نمایش را بر عهده دارد، می‌گوید. خشم از خود! همدلی! دلربایی! به طرز خنده‌داری، استوارت هر کدام از این احساسات را به خوبی نشان می‌دهد -- و این برنامه هم همین‌طور.