دلباخته

آماندا پیرس (با بازی مونیکا پاتر) مرمت‌گر آثار هنری در موزه متروپولیتن نیویورک است و سلیقه بدی در انتخاب مردان دارد. وقتی به خانه برمی‌گردد و دوست‌پسر فعلی‌اش را با زنی دیگر در تختخواب می‌بیند (او می‌گوید: «این چیزی نیست که به نظر می‌رسد»)، مجبور می‌شود آپارتمان دیگری پیدا کند. او با چهار مدل بلندقامت مد و فشن هم‌خانه می‌شود و بلافاصله (به‌طور واقعی) عاشق جیم وینستون (با بازی فردی پرینز جونیور) می‌شود، شاهزاده‌ای که در خیابان روبرویی زندگی می‌کند و او را ضعف می‌دهد. یک مشکل کوچک وجود دارد -- وقتی به پنجره او خیره می‌شود، به نظر می‌رسد او کسی را کشته است. آماندا بین ترس و اشتیاق گیر افتاده است، در حالی که مدل‌ها به‌نوعی ترکیبی از اعضای گروه کر یونانی، خواهران ناتنی شرور و پری‌های حامی عمل می‌کنند و او را به حل هم معمای قتل و هم معضل عشقی سوق می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی که باعث می‌شود برخی افراد در اعتماد به افراد نادرست اشتباه کنند، صحبت کنند. همچنین می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که آیا زندگی‌ای که صرف زیبایی ظاهری می‌شود، می‌تواند منجر به سطحی‌نگری و خودمحوری شود یا خیر.

والدین باید بدانند که طنز و داستان فیلم ممکن است سطحی و نوجوانانه باشد، اما فیلم از نظر زبانی بسیار تند و گرافیکی است. وقتی مدل‌ها آرایشی روی آماندا انجام می‌دهند، به او می‌گویند که باسن خود را منقبض کند و نوک پستان‌هایش را بچرخاند. دوست همجنس‌گرای آماندا سینه‌اش را می‌گیرد. سگ پرینز که برای همسایه قدم می‌زند، سعی می‌کند روی آماندا سوار شود که قرار است خنده‌دار باشد. خشونت در فیلم وجود دارد، از جمله یک قتل آشکار و تیراندازی، اما صریح یا بسیار تهدیدآمیز نیست. برخی از والدین ممکن است در مورد نحوه سوءاستفاده مدل‌ها از مردان که می‌خواهند با آنها قرار ملاقات بگذارند و همچنین در مورد شانس‌های احمقانه‌ای که شخصیت‌ها می‌گیرند، نگران باشند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم سعی دارد لحنی شبیه به "فیلم‌های عاشقانه برای دختران نوجوان که دوست‌پسرهایشان طرفدار آدام سندلر هستند" را به نمایش بگذارد. داستان فیلم می‌تواند به شیوه‌های مختلفی از کمدی اسلپ‌استیک (مثل کارهای لوسیل بال) تا ترس و دلهره (مثل پنجره پشتی یا گازلایت) روایت شود؛ اما آنچه ما می‌بینیم، ترکیبی از یک رمان عاشقانه، کمدی موقعیت و شوخی‌های گاه و بیگاه است. برای مثال، در دو صحنه، سوپرمدل‌های مغرور در حمام گیر می‌افتند و این اتفاق منجر به آشفتگی‌های طنزآمیز می‌شود. در صحنه اول، آن‌ها در حمام جیم پنهان می‌شوند در حالی که او بعد از خوردن پیروگی به حمام می‌رود. در صحنه دوم، آن‌ها در دستشویی رستوران هستند و به صحبت دو لوله‌کش گوش می‌دهند که به اشتباه آن را گفتگوی جنسی تصور می‌کنند، و بعد از آن توالت منفجر می‌شود. در ده دقیقه اول فیلم، دو شوخی همجنس‌گرایانه و یک شوخی درباره یائسگی وجود دارد که همگی، مانند صحنه‌های حمام، خنده‌دار نیستند.مدل‌ها ورزشکارانی خوب هستند و از مسخره کردن تصویر خود به عنوان دختران سبک‌سری که به دنبال پول هستند، لذت می‌برند. پاتر (همسر در فیلم کان ایر و دوست‌دختر در فیلم پچ آدامز) زیبا و جذاب است، اما درخشش کمدی ندارد. این فیلم به مگ رایان یا جینا الفمن (و فیلمنامه بهتری) نیاز دارد. اما به جای آن، یک بلوند چشم‌آبی معمولی با توانایی بازیگری محدود را به ما نشان می‌دهد، که به اندازه لگن هم‌اتاقی‌هایش محدود است. پرینز جذابیت یک ستاره واقعی را دارد، اما شایسته نقش بهتری از این نقش کلیشه‌ای است.